Przezdziecki

Przezdziecki h. Prus I vel Przeździecki, rodzina licznie rozrodzona w północnym Mazowszu. Nazwisko wzięła od wsi Przezdziecko, w ziemi nurskiej, następnie zaś założyła w końcu XIV stulecia wieś Przezdziecko w ziemi łomżyńskiej.
W XV wieku przy rozrodzeniu się familii dwie wsie Przezdziecka zostały podzielone na mniejsze z nazwami: Dworaki, Grzymki, Lenarty, Mroczki, Drogoszewo i Jachy. W 1519 r. we wsi Przezdziecko w ziemi nurskiej, zamieszkiwało jako szlachta częściowa kilkudziesięciu Przezdzieckich. W XVII stuleciu widzimy Przezdzieckich rozrodzonych, a po większej części jako szlachtę zagrodową, w różnych stronach Mazowsza i Podlasia (Urus.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Genealogia
(osób: 71)

• STANISŁAW Przezdziecki (ok. 1825-po 1850), s. Adama i Wiktorii Tryniszewskiej, podoficer wojsk rosyjskich; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Prus I; według Uruskiego cała ta linia wywiodła się błędnie od Mikołaja Władysława, kasztelana nowogrodzkiego, który 1) był herbu Roch III, 2) miał tylko córki (Urus.; Sp. Szl.); ur. Pieńki Wielkie, parafia Czyżew, obecnie woj. podlaskie (MK Czyżew).

• ZOFIA Katarzyna Przeździecka (ok. 1820-po 1844), c. Wincentego i Tekli Bykowskiej; ur. Wypychy, parafia Zuzela, obecnie woj. mazowieckie; m. (1844 Zuzela) Bernard Wyszyński (ok. 1820-po 1844), s. Kazimierza i Joanny Wojno vel Woyno; ur. Szulborze Koty; ślub w par. Zuzela, miejscowości: Szulborze Koty i Wypychy (MK Zuzela).

Źródła: Bork. Sp.; Szl. Król.; Urus. t.15/30-32; Żern. t.2.


Przezdziecki h. Pierzchała (in. Roch III) vel Pierzchała-Przeździecki, rodzina mazowiecka, gałąź średniowiecznego rodu Pierzchałów, utwo- rzyła nazwisko od dóbr swych dziedzicznych Przezdziecko w ziemi łomżyńskiej, której część nazwaną Przezdziecko Pierzchały posiadał niegdyś jeden z przedstawicieli rodu Pierzchałów, protoplasta Przez- dzieckich. Są jednego pochodzenia z Czosnowskimi.
Jedna linia osiadła w XVII wieku na Litwie i Wołyniu. W połowie XVII wieku na krótko stali się właścicielami dóbr Szemetowszczyzna; póżniej związali swoje losy z Podolem, gdzie posiadali majątek Czarny Ostrów. Wielka kariera rodziny wiąże się z osobą Antoniego Tadeusza, podkan- clerzego litewskiego, który dzięki własnej zapobiegliwości, łasce monarszej i szczęśliwemu małżeństwu z Katarzyną Ogińską, córką Józefa, wojewody trockiego i Anny Wiśniowieckich, dziedziczki znacznej fortuny, zdołał zgromadzić poważne dobra (dobra podolskie, Konstan- tynów na Podlasiu, Miłosna pod Warszawą, pałac w Warszawie, oraz hrabstwo zasławskie, po nabyciu którego Przezdzieccy zaczęli używać tytułu hrabiowskiego) i wprowadził rodzinę w szeregi magnaterii. Gałąź wołyńska otrzymała przyznanie tytułu hrabiowskiego w Rosji w 1843. Z tej rodziny 3 senatorów, w tym: 1 minister i 2 kasztelanów w latach 1677 — 1772.
Genealogia
(osób: 84)
 
• ELŻBIETA Rozalia hr. Przezdziecka (ur. 2 VI 1913), c. Jana Aleksandra i Hermancji Franciszki Sapieha; ur. Wilno; 1m. (4 XI 1948) Czesław Odrowąż-Pieniążek (ur. 1895); 2m. (1968 Warszawa) Tadeusz Gosiewski h. Ślepowron (10 VII 1900-1969), prawnik, dyplomata, kawaler maltański; zm. Nairobi, Kenia.

• MICHAŁ hr. Przezdziecki (1747-1799), s. Antoniego i Katarzyny Ogińskiej, pisarz wielki litewski, starosta starodubski, piński i błudzeński, poseł na sejmy; porucznik regimentu konnego buławy W. Ks. Litewskiego, elektor 1764 z woj. inflanckiego, w 1772 otrzymał wójtostwo mińskie, a następnie starostwo pińskie i błudeńskie, za konsensem królewskim scedowane przez ojca; w 1777 pisarz wielki litewski i kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, poseł z woj. podolskiego na sejmy 1775 i 1788, sejm 4-letni; dziedzic dóbr Czarny Ostrów w gub. podolskiej; ż. Maria hr. Mostowska h. Dołęga (ok. 1750-1810), c. Pawła, wojewody mazowieckiego i Anny Hylzen, wojewodzianki mińskiej; dzieci: Konstanty, Karol.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/534-535, t.2/624-626; Kos. t.3/403-415; Nies.; Urus. t.15/32-36.