W 1518 r. bracia Andrzej, Piotr, Baltazar i Wojciech Ossowscy, dokonali działu dóbr ojczystych i macierzystych. Z nich Wojciech wziął Ossowąsień i Dębowąłękę, Andrzej dostał Rakoniewice i Gościeszyno, Piotr - Polskie Wilkowo, Baltazar - Tuchorzę i Polską Przysiekę. Tak oto Ossowscy rodzielili się na cztery linie, piszące się z owych dóbr. Ostatnim w rodzinie dziedzicem Ossowej Sieni był Andrzej Ossowski, który sprzedał 12 IV 1660 r. tę wieś i część Dębowej Łęki rodzinie Żychlińskich. Wielu przedstawicieli tego rodu błędnie zaliczono w herbarzach do Ossowskich h. Dołęga. Z nich: 2 kasztelanów 1570 — 1642.
Genealogia
(osób: 37)
• FRANCISZKA Ossowska (ok. 1730-po 1784), c. Macieja i Konstancji Turobojskiej; 1m. (10 II 1762 Poznań) Benedykt Kurowski (ok. 1720-p. 1784); ślub w Farze poznańskiej; 2m. (p. 1784) Wawrzyniec Gołębiowski (ok. 1720-po 1784), s. Józefa i Katarzyny Kowalewskiej; w 1784 r. drugi mąż Wawrzyniec Gołębiowski zapisuje jej na swych dobrach dożywocie (AGZ Konin).
• MACIEJ Wojciech Ossowski (1686-1738), s. Jana i Katarzyny Milińskiej, dziedzic części Wielkiego Sepna, obecnie pow. Grodzisk Wlkp., gmina Kamieniec; na połowie dóbr swych w r. 1721 oprawił 8.000 złp. posagu żonie Konstancji Turobojskiej, tego roku małżonkowie spisali wzajemne dożywocie (AGZ Kościan); w r. 1725 został skwitowany z peny banicji przez Katarzynę Kamińską, wdowę po Łukaszu Jedlińskim (AGZ Kośc.); swoje części Wielkiego Sepna sprzedał w r. 1736 za 27.000 złp. Józefowi Kosickiemu (AGZ Kośc.); oboje z żoną pozwani w r. 1737 przez siostrzeńca Jana Rasińskiego, susceptanta grodzkiego kościańskiego, o to, iż po zgonach niemal równoczesnych małżonków Achlerów i panny Barbary O-ej siłą zagarnęli pozostałe po nich rzeczy (AGZ Kośc.); ur. Sepno Wielkie, parafia Konojad, pow. Grodzisk Wlkp., chrz. 8 X 1686 (MK Konojad); ż. (ok. 1720) Konstancja Turobojska h. Bończa (ok. 1700-1760/67), c. Chryzostoma i Ludwiki Tomickiej; kwitowała w r. 1751 Ludwika Nagłowskiego, regenta grodzkiego kościańskiego, z wydania szafy pozostałej po dawnym regencie Zygmuncie Achlerze (AGZ Kośc.); dzieci: Ludwika, Marianna, Jan, Franciszek, Felicjan, Franciszka, Stefan.
Źródła: Bork. Sp. 295; Dw. Teki: Monografia rodu Ossowskich h. własnego; Nies.; Urus.; Żern. t.2/164.
Ossowski h. Dołęga
vel Osowski, w Wielkopolsce i na Mazowszu, mają pochodzić od
Szreńskich. Według Uruskiego nazwisko wzięli od wsi Ossowiec w ziemi
łomżyńskiej, pow. zambrowskim. Wydaje się jednak, że wcześniej
dziedziczyli na Ossowcu (obecnie Osowiec) w pow. słupeckim, gminie
Orchowo. Dworzaczek wymienia Ossowskich z Ossowa w pow. poznańskim. Z
nich Mikołaj Ossowski, syn Jana h. Dołęga, instalowany 11 II 1449 r. na
kanonii katedralnej gnieźnieńskiej (Korytowski). Z licznych linii, linia
łomżyńska rozrodziwszy się zeszła w większości na zagrodową szlachtę,
wielkopolska zaś zaliczała się w pierwszej połowie XVII stulecia do
zamożniejszych rodzin w Wielkopolsce. W tym też czasie kwitnęła również
linia litewska. Jednakże, wiele wskazuje na to, iż są to odrębne
rodziny, używające wspólnego nazwiska i herbu. Ossowscy zostali
wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836- 1862.
Wielu przedstawicieli rodu Ossowskich z Ossowejsieni herbu Abszac,
błędnie zaliczono w herbarzach do Dołęgów.Genealogia
(osób: 50)
• EMILIA Celestyna Karolina Ossowska (15 XI 1840-1904), c. Cypriana i Karoliny Skulskiej; ur. Warszawa, chrz. 1842 (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); m. Mikołaj Łempicki h. Junosza (ok. 1825-1907), s. Franciszka i Zofii Niemierycz; dzieci: Zofia, Henryk – Łempiccy.
• TOMASZ Ossowski (1778-1837), s. Konstantego i Józefy Walewskiej, porucznik wojsk polskich, uczestnik kampanii napoleońskich; wstąpił 1806 r. do 1 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego, 1807 r. awansował na podporucznika; porucznik 1811 r., przydzielony 1814 r. do gwardii honorowej, przeszedł 1816 r. do 1 pułku strzelców konnych; w 1830 r. otrzymał dymisję; odbył kampanie 1807 r. w Prusach, 1809 r. przeciw Austrii, 1812 r. w Rosji, 1813 r. w Niemczech i 1814 r. we Francji; ur. Nieborzyn, pow. gnieźnieński, zm. w parafii Srock, obecnie woj. łódzkie, lat 59 (Urus.; Ks. Wojskowe; MK Srock).
Źródła: Bork. Sp. 295; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.13/59-62; Żern. t.2/164.
Ossowski h. Gryf, stara,
senatorska rodzina w Małopolsce, znana już w czasach piastowskich.
Pisali się z Ossowy, a ich gniazdem jest Ossowa w powiecie Jędrzejów,
parafii Mnichów. Rodzina ta, bądź przynajmniej jej gałąź senatorska,
wygasła w XVII wieku. Są prawdopodobnie jednego pochodzenia z Mieleckimi. Z nich: 3 kasztelanów 1368 — 1601. Źródła: Kos. t.1; Krzep. Młp.; Nies.; Urus.; Żych.; Lustracje woj. sandomierskiego 1660-1664.
Ossowski h. Prus I
vel Osowski, rodzina pomorska, pisała się z Ossowa. Ich gniazdem jest
Ossowo w woj. pomorskim, powiecie Chojnice, gdzie są notowani w
tamtejszych aktach od początku XVI stulecia. Krzysztof, dziedzic części
Bobowa 1512. Jerzy, dziedzic części Ossowa 1570. Ossowscy byli posłami i
elektorami 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej, 1764 r. z woj. pomorskiego.
Osiedlili się m. in. w dawnych Prusach i w Wielkopol- sce. Jedna gałąź
nosiła przydomek Waszkiewicz. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w
Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Genealogia
(osób: 36)
• FELIKS Ossowski (ok. 1842-7 I 1932), właściel Naimowa; zm. lat 90, poch. Brodnica (Dw.; Dz. Pozn.); ż. (1871 Chojnice) Wanda Melania Wolszleger, Wolszlegier (ok. 1853-21 X 1928); spadkobierczyni zmarłego w r. 1916 brata Wacława Wolszelegera, dziedzica Laskownicy Mniejszej w pow. wągrowieckim (Hip. Laskownicy Mn.); zm. Naimów, lat 75, poch. Brodnica; ślub w parafii Chojnice, obecnie woj. pomorskie (Dz. Pozn.; MK Chojnice); dzieci: Stanisław.
• TEOFILA Ossowska h. Prus I (ok. 1860-po 1883); m. (ok. 1880) Józef Donimirski z Cygus h. Brochwicz (1847-po 1883), s. Ignacego z Cygus i Izabeli Julii Kalksztein h. Kos; dzieci: Halina Donimirska (1883-1922), wyszła za Kazimierza Oświecimskiego h. Radwan.
Źródła: Bon.; Bork. Sp. 295; Dw. Teki; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t.13/63; Żern. t.2/165.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz