Łoś h. Dąbrowa, stara rodzina mazowiecka. Liczni Dąbrowici dziedziczyli w XV wieku w północnym Mazowszu na terenie wsi Krzynowłoga Mała (później siedziba parafii), ówczesna parafia Dzierzgowo, Wronowe, Łukowe i Wola w par. Karniewo, zwane od nich Wronowe Łoś, Łukowe Łoś i Wola Łoś w ziemi ciechanowskiej, dawnym pow. przasnyskim.
Pierwotnym ich gniazdem może być Grodkowo in. Grotkowo w ziemi wyszogrodzkiej, gdyż w XV wieku pisali się głównie z Grodkowa. W latach 1391-1398 Jan Łoś przebywał w niewoli krzyżackiej (Dług.). Od wsi Januszowice k/ Opoczna nosili nazwisko Łosiów Januszowskich lub tylko Januszowskich ok. 1400-ok. 1650.
Łosiowie podpisali z ziemią
ciechanowską elekcję królewską w 1648. Jedna gałąź osiedliła się na
Rusi Czerwonej. Przedstawiciele tego rodu otrzymali tytuły hrabiowskie w
Galicji w 1783 i 1789, w Rosji 1844, w Austrii 1861. Z nich: 2
wojewodów i 5 kasztelanów 1572 — 1790.
Genealogia
(osób: 115)
• WŁODZIMIERZ Józef hr. Łoś (7 V 1826-3 VI 1873), s. Tadeusza i Anieli Kownackiej, ziemianin, działacz polityczny i społeczny; poseł na sejmy galicyjskie 1867, delegat galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego 1868-1870, członek rady powiatowej trembowelskiej 1867; dziedzic dóbr Dołżanka i Demamorycz; ur. Lwów, zm. Ems (Bork.); ż. (16 I 1853 Lwów) Paulina hr. Baworowska h. Prus II (21 XII 1832-po 1895), c. Adama na Kopyczyńcach z przyległościami, Niżborku i Borkach Wielkich z przyl., członka Stanów galicyjskich z grona magnatów, kawalera austriackiego Orderu Leopolda, i Emilii hr. Lewickiej h. Rogala, koniuszanki wielkiej koronnej galicyjskiej; właścicielka dóbr Janów, Młyniska, Kobyłowłoki, Słobudka i Zniesienie w pow. trembowelskim; ur. Lwów; dzieci: Zdzisław, Elżbieta.
Źródła: Bon. t.16/17-26; Bork. Rocz. t.1/266-270, t.2/192-196 ; Bork. Gen. 361-371; Kos. t.1; Nies.; Urus.; Wikipedia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz