Łodyński

Łodyński h. Sas, rodzina czerwonoruska, niegdyś pisząca się z Łodyni. Gniazdem rodu jest Łodynia pod Nahorcami, w powiecie lwowskim. 
Łodyńscy byli elektorami króla Augusta II w 1697 z województwa ruskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 roku. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Milatyn Nowy i Stary w pow. kamioneckim, w Galicji. Z nich Józef, regent ziemski lwowski 1777-1782.
Genealogia
(osób: 30)

• HIERONIM Eliasz z Łodyni Łodyński (ok. 1820-po 1882), s. Piotra i Petronelli Grekówny Sługockiej, ziemianin, członek Stanów galicyjskich w 1840, kawaler papieskiego Orderu Św. Grzegorza; właściciel dóbr Milatyn Stary i Nowy w pow. kamioneckim; 1ż. (ok. 1840) Julia Jaźwińska h. Grzymała (ok. 1820-1848); dzieci: Elżbieta, Jadwiga, Klotylda, Stanisław; 2ż. (ok. 1850) Julia hr. Sołtyk h. wł. (ok. 1830-1879); dzieci: Jerzy, Hieronim, Łucja; 3ż. (1881) Wanda Sulimierska (ok. 1830-po 1882).

• KLOTYLDA z Łodyni Łodyńska (1848-po 1902), c. Hieronima i 1ż. Julii Jaźwińskiej, właścicielka dóbr Rozhucze i Lubieniec w pow. stryjskim 1902 (Spis właścicieli dóbr tabularnych w Galicji 1902); m. Julian Barański h. Ślepowron (ok. 1840-1883/1902), ziemianin, właściciel dóbr Łukawica Niżna w pow. stryjskim 1883 (Bork.); dzieci: Włodzimierz Hieronim Barański (ur. ok. 1865).

Źródła: Bon. t.15/350-351; Bork. Rocz. t.1/512, t.2/553-554.