Machwicz

Machwicz h. własnego (in. Murzyn), właściwie Machwitz, pisali się często Machewic i Machwic, stara rodzina w Prusach Zachodnich i na Litwie (Nies.). Wiedli się z Prus Królewskich, gdzie, jak się zdaje istniały dwie rodziny tego nazwiska (Dw.). Istniały też dwie odmiany herbu Machwicz. W jednej — jest w polu czerwonym murzyn w zielonej sukni, trzymający w prawej ręce złoty łuk, napięty, w lewej sajdak ze strzałami; nad hełmem pół murzyna bez rąk w czapce czerwonej spiczastej zakończonej chwastem złotym opuszczonym na dół. W drugiej — w polu srebrnym trzy róże czerwone pięciolistne w słup; nad hełmem czapka wysoka srebrna z czerwonym wyłogiem, zakończona pióropuszem kogucim. Niesiecki przypisuje znanemu z wojen pruskich Ottonowi herb pierwszy, Kętrzyński zaś herb drugi nazywając go Doliwą. Niektórzy Machwiczowie na Litwie, w woj. brześciańskim, mieli używać Grzymały. Machwiczowie zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 wojewoda — 1477. 
Herbu Machwicz używali również Gustowscy, Machcewiczowie i niektórzy z Machczyńskich.

• ERAZM Machwicz, Machwic, Machwitz (ok. 1800-po 1843), podporucznik grenadierów gwardii 1824-1829 (Bon.); ż. (1827 Warszawa) Justyna Franciszka Giersz, Gersz (ok. 1800-po 1843), c. Mateusza i Urszuli Bomowskiej; ur. Płock; ślub w parafii św. Jana, rozwiedzeni ok. 1835 (MK Warszawa: św. Jan); 2v. żona (24 I 1836 Warszawa) Ignacego Betchera, s. Jana i Teofili Kosińskiej, ślub prawd. w kościele katolickim 1836, w parafii ewangelicko-reformowanej 1843 (ME Warszawa); dzieci: Antoni.

• ZOFIA Machwitz, Machwic (ok. 1875-25 X 1941); zamieszkała Warszawa; zm. tamże; m. (1900 Warszawa) Paweł Aleksander Lazer (ok. 1870-po 1900); ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bon. t. 16/215-216; Bork. Sp. 231; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Szl. Król.; Urus. t.10/86-87; Żern. t.2/54.