Kostro

Kostro h. Rawicz, licznie rozrodzona rodzina podlaska, ze wsi Kostry. Pierwszym zanotowanym w aktach był Marcin Kostro, dzierżawca ostrołęcki w 1415 (Inwentarz Archiwum Koronnego). Jedna gałąź osiedliła się w Wielkopolsce, inna na Rusi Czerwonej. Kostrowie wylegitymowali się ze szlachectwa w gubernii kijowskiej w 1845. Używali przydomków – Wojno, Rybałt, Waselow, Miękisz, Erazmik, itd. Kostrowie dziedziczący na Psarach w woj. rawskim przyjmowali nazwisko Psarski lub Kostro Psarski. W 1579 r. Kostrowie byli dziedzicami części Stolników i Podskarbic (Paw.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Na tych samych Kostrach, co Rawicze, dziedziczyli również Kostrowie herbu Roch III. Inna rodzina Kostrów, ze wsi Kostry Noski w parafii Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, używała herbu Ślepowron.
Genealogia
(osób: 173)

• MARIANNA Kostro (ok. 1670-po 1703), c. Jakuba i Anny Przedzyńskiej; już jako wdowa po Wojciechu Kostrzewskim kwituje matkę 1703 (AGZ Poznań); m. Wojciech Kostrzewski (ok. 1670-p. 1703).

• WŁADYSŁAW Jan Kostro (ok. 1830-1900), s. Józefa i Antoniny z Lacjozów, urzędnik galicyjskiego Banku Hipotecznego, zamieszkały we Lwowie (Bork.); ż. (ok. 1860 Lwów) Stefania Morelowska h. Prus I (ok. 1840-po 1870), c. Antoniego z Górki i Aurelii Giebułtowskiej h. Lis; dzieci: Stanisław, Zdzisław, Marian, Helena.

Źródła: Bon. t.11/358-361; Bork. Rocz. t.1/496-497, t.2/528; Nies.