Dzierżyński

Dzierżyński h. Sulima vel Sulima-Dzierżyński, również w odmianach Dzierżański, Dzierżeński. Pierwotnym ich gniazdem jest Wielkopolska, byli też w ziemi warszawskiej i W. Ks. Litewskim. Podpisali elekcję Władysława IV w 1632 r. z pow. pińskim. Sprawowali urzędy grodzkie i ziemskie w woj. rawskim ok. 1700, w pow. grodzieńskim i orszańskim ok. 1770. Właściciele dóbr w pow. orszańskim 1695, współwłaściciele Załęża w woj. rawskim 1722, dziedziczyli dobra Cerkowny-Osowiec w gub. mohylowskiej 1880. Wylegitymowali się ze szlachectwa 1774 r. w ziemstwie orszańskim jako Dzierżeńscy h. Sulima. Zob. linia "krwawego" Feliksa.
Genealogia
(osób: 66)
 

• ANTONINA Dzierżyńska (ok. 1710-po 1740), m. Andrzej Krasiński h. Ślepowron (ok. 1700-po 1740); dzieci: Michał Krasiński (ur. ok. 1730). 

• MELCHIOR Dzierżański (ok. 1750-po 1792), s. Antoniego i Małgorzaty Borkowskiej, pułkownik artylerii, targowiczanin; przystąpił do Targowicy 1792 r. i otrzymał od niej uwolnienie ze służby w stopniu generał-majora.

Feliks Dzierżyński 
(1877-1926)

• FELIKS Dzierżyński (11 IX 1877-20 VII 1926), s. Edmunda i Heleny Januszewskiej, pol. i ros. działacz komunistyczny, współtwórca i przywódca SDKPiL 1899, członek SDPRR od 1907 (czł. KC od 1917), następnie RKP(b) i WKP(b), współorganizator rewolucji październikowej, przewodn. Ogólnoros. Nadzwyczajnej Komisji do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem (Czeka) 1917-22, rzecznik polityki krwawego terroru wobec przeciwników polit., zwany "krwawym" Feliksem; ur. w Kojdanowie (lub Dzierżynowie) na Wileńszczyźnie, zm. w Moskwie; ż. Zofia Muszkat (1882-1968), c. Zygmunta, działaczka komunist., członkini SDKPiL od 1905, sekretarz Biura Polskiego KC RKP(b) 1924-1928.

Źródła: 1) Bon. t.5/183-184, 190, 198; 2) Urus. t.3/348, 354, 357; 3) Bogdan Jaxa-Ronikier, Dzierżyński. Czerwony kat, Oficyna Cracovia, Kraków 1990.