Łaski

Łaski h. Korab, rodzina magnacka w XVI stuleciu, pisała się z Łaska. Ich gniazdem jest  Łask w dawnym pow. szadkowskim, ziemi sieradzkiej. Wojciech z Krowicy i Łaska, bliski krewny Jana z Radliczyc, biskupa krakowskiego, był kasztelanem lędzkim 1407. Jan Łaski z Krowicy i Łaska, chorąży mniejszy sieradzki 1417, otrzymał pozwolenie królewskie 1422 r. na założenie we wsi Łasku miasta na prawie średzkim. Główna linia Łaskich używała papieskiego tytułu hrabiów na Łasku, baronów na Kieżmarku (Węgry), Rytwianach i Dunowcu. Linia ta wygasła w pierwszej połowie XVII stulecia. Korabici Łascy podpisali elekcję Stanisława Leszczyńskiego 1733 r. z ziemią bełską. Z nich: 1 arcybiskup gnieźnieński, prymas, a zarazem minister, 4 wojewodów i 1 kasztelan 1500 — 1600.
Łascy różnych rodów, zarzuciwszy swoje herby, wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862 z herbem Korab. Należą do nich Łascy z Łasi, a także piszący się ze wsi Łazy w ziemi łukowskiej, na Podlasiu. Ci ostatni musieli należeć do rodu Rogala, bowiem ten herb podali niektórzy z nich legitymując się w sądzie grodzkim halickim 1782 r. (M. D. Wąs.). Notują ich akta łukowskie od XV wieku. W 1531 r. sama szlachta siedziała w Łazach. Lenart Łaski z sąsiady, dziedzic Łaz 1580. Maciej, dziedzic części Rozwadowa Majnot, w pow. łukowskim, 1580 (Paw.).

• ANNA Łaska z Łaz (ok. 1740-po 1765), c. Jana i Marianny Olszewskiej, cześnikówna nowogrodzka, podczaszanka podolska, podwojewodzianka lwowska (Bon.); m. (ok. 1760) Stanisław Marcin Borsza-Drzewiecki h. Nałęcz (ok. 1730-1777), miecznik czerniechowski, łowczy włodzimierski; dziedzic dóbr Baszarówka, Bortków i Skniłów (Bork.); dzieci: Marianna Drzewiecka (ur. 1765).

Olbracht Łaski

(1536-1605)

• OLBRACHT Łaski z Łaska (1536-23 XI 1605), s. Hieronima i Anny Kurozwęckiej, wojewoda sieradzki 1566, starosta spiski, lanckoroński, warszawski, oraz marienburski (Marienburg w Inflantach) ok. 1593, dworzanin, dyplomata, alchemik i awanturnik; zwycięzca nad Tatarami pod Oczakowem 1566; w 1569 r. przeszedł z kalwinizmu na katolicyzm i stał się gorliwym działaczem kontrreformacji; ur. Kieżmark, Węgry, zm. Łask, woj. sieradzkie (PSB; Dw. Gen.; Bon.; DWDC); 1ż. (1558 Kieżmark) Katarzyna z Olszyn Buczyńska (ok. 1535-1559); w posagu wniosła mężowi 100 000 dukatów; 1v. wdowa po Jerzym Seredy, magnacie węgierskim; 2ż. (1564) Beata Kościelecka h. Ogończyk (1515-VII 1576), urodzona z Katarzyny Telniczanki; zm. Koszyce, 11 lat więziona przez męża na zamku w Kieżmarku, poch. Kieżmark; 1v. wdowa po Eliaszu ks. Ostrogskim; 3ż. (ok. 1576) Sabina de Sévé, Sauve (ok. 1550-po 1619), Francuzka; dzieci: Jan Olbracht, Hieronim, Maria, Leonora. 

Źródła: Bon. t. 15/187-199; Bork.; Dw. Gen.; Dw. Teki; Kos. t. 1; Nies.; PSB; Szl. Król.; Urus.; Wikipedia: 1.