Łączyński

herb Kościesza

herb Nałęcz

 

Łączyński h. Kościesza i h. Nałęcz, rozrodzona rodzina mazowiecka, wyszła ze wsi Łączyn Nowy w ziemi ciechanowskiej, w dawnym powiecie przasnyskim, parafia Dzierzgowo.
Właściwym herbem Łączyńskich jest Kościesza, herb Nałęcz przynależy tylko potomkom Mikołaja Łączyńskiego, pisarza skarbu koronnego, przyjętego do rodu Nałęczów przez Wojciecha Sędziwoja Czarnkow- skiego, którą to adoptację król potwierdził 1580 r. 
Nie wiadomo z jakiego powodu Łączyńscy w XVII wieku łączyli na swych tarczach herby Kościesza i Nałęcz, a w XVIII i XIX wieku przy samym herbie Nałęcz zostali. Przyczyniła się do tego pomieszania herbów chęć zatarcia śladów uszlachcenia, jak to wskazuje jakiś bałamutny rękopis Tańskiego, instygatora, który miał w ręku Niesiecki, a w późniejszych czasach nieświadomość i nieumiejętność wybrnięcia z powstałego chaosu (Bon.). Jedna linia Łączyńskich otrzymała tytuł hrabiowski w Galicji 6 XI 1783. Z nich: jeden senator, kasztelan lwowski w latach 1746 — 1754.
Genealogia
(osób: 128)

• HENRYKA Maria Róża hr. Łączyńska (4 IX 1866-po 1895), c. Henryka i Weroniki Łosiówny; m. (22 VII 1886 Kutkorz) Michał hr. Plater-Zyberg h. wł. (ok. 1860-po 1895), ziemianin, wlaściciel dóbr Dweeten, Aronen i Swentmujża w Kurlandii, Wroniany w W. Ks. Poznańskim, Średnia Wieś, Hoczew i Bachlowa w Galicji, Kimpany na Węgrzech; w separacji 1895 (Bork.).

• TEODOR (Józef Teodor) Ignacy Michał Łączyński (9 XI 1785-1842), s. Macieja i Ewy Zaborowskiej, brat Marii Walewskiej, kochanki cesarza Napoleona I, oficer wojsk polskich; służył w wojsku pruskim, potem w armii Ks. Warszawskiego; mianowany 30 XI 1809 kapitanem w pułku ułanów Nadwiślańskich, do pułku nie przybył, lecz w Paryżu pełnił funkcje adiutanta przy gen. Durocu; mianowany 6 IV 1811 szefem szwadronu w 2 pułku ułanów Nadwiślańskich, pozostawał nadal przy gen. Durocu; z dniem 9 II 1812 wszedł do sztabu głównego Wielkiej Armii jako adiutant komenderujący; zwolniony z wojka francuskiego w 1814; ur. Kiernozia k/ Łowicza (Bon.; Kir.S.); ż. (p. 1821) Zofia Mikorska h. Ostoja (1800-1869), c. Józefata i 1ż. Katarzyny Wierzchleyskiej h. Berszten II; ur. prawd. Rudniki w Król. Polskim; dzieci: Waleria, Łucja, Klementyna, Zygmunt, Konstanty, Marek, Marianna.
 
Źródła: Bon. t.15/277-286; Bork. Rocz. t.1/266, t.2/192; Bork. Gen. 359-360; Kos. t.1; Nies.; Urus.