Stokowski

Stokowski h. Drzewica, w Małopolsce i ziemi sieradzkiej, pisali się ze Stoku. Nazwisko wzięli od wsi Stok położonej obecnie w woj. łódzkim, w powiecie opoczyńskim, gminie Mniszków. Odnotowani już w 1508 r.
(Źródła dziejowe XIV 120), w aktach opoczyńskich w 1542 (AGZ Opoczno). Mikołaj był w 1619 r. właścicielem dóbr Jarocice w pow. sieradzkim, gminie Burzenin, oraz wsi Mieczna (Mleczna?), zapewne w pow. radomskim. Stokowscy h. Drzewica zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 1 kasztelan 1661 — 1681.
Zapewne wywodzący się od nich Stokowscy herbu Zdrzewica także wylegitymowali się wówczas w Królestwie. Opisu herbu Zdrzewica nie przedstawiono, ale jest to prawdopodobnie Drzewica (Żern.). 
Genealogia
(osób: 30)

• ELŻBIETA Stokowska (ok. 1760-po 1790), c. Jana i 2ż. Konstancji Bielskiej; m. (ok. 1785) Jakub Gerwazy Grabski h. Pomian (1749-ok. 4 VIII 1829), s. Józefa, sędziego łęczyckiego i Marianny Stokowskiej h. Jelita, dziedzic dóbr Woleń, posesor Krobanówka (Nejm.); zm. Warta; 2v. żonaty z Antoniną Kowalską.

• KAZIMIERZ Józef Stokowski (ok. 1793-21 VII 1841), s. Benedykta i Weroniki Czartkowskiej, dziedzic dóbr Drużbice, Kargolin, Kobyłki; zm. Drużbice pow. piotrkowski (Nejm.); ż. (13 X 1818 Drużbice) Franciszka Rogalińska z Dzwonowa h. Łodzia (ok. 1788-1853), c. Hipolita i Ludwiki Wyssogota-Zakrzewskiej h. Wyskota; dzieci: Teofil.

Źródła: Bork. Sp. 422; Dw. Teki; Kos. t.1; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Żern. t.2/384.


Stokowski h. Jelita vel Saryusz-Stokowski, stara rodzina w woj. łęczyckim, wywodząca się od Romiszewskich. Pisali się z Remiszewic in. Romiszowic i Stoków, zaś ich wsią gniazdową były Stoki w parafii Mileszki k/ Łodzi. W skład dóbr rodzinnych wchodziły też Mileszki, Budy Stokowskie, Sikawa i Chojny. Z czasem Stokowscy rozdzielili się na kilka gałęzi, piszących się m. in. na Parzęczewie i Piaskowicach k/ Parzęczewa, na Stokach, na Woli Przatowskiej, na Umieniu i Bedlnie, na Świniarach w pow. łęczyckim, par. Strzegocin, na Rożniatowicach w pow. piotrkowskim. Gałąź na Parzęczewie miała w 1783 r. majątki w okolicach Ozorkowa, w parafii Łęczyca, m. in. wieś Konary oraz Parzęczew, folwarki Janów, Ignacew, Florentynów i kolonia Anastazew, 1/3 dóbr Piaskowice (479 mórg), Wola Przatowska i Przyrownica w par. Małyń. Jedna linia otrzymała tytuł baronowski francuski z odmianą w herbie 1811. Z nich: 1 kasztelan — 1550. – Ignacy Stokowski, generał wojsk polskich, otrzymał w 1811 tytuł baronowski państwa francuskiego z odmianą herbową, przyznany w Królestwie Polskim 1822. 

Genealogia
(osób: 235)

• BOGUSŁAW Rafał Konstanty Saryusz-Stokowski z Pieskowic (1861-1926), s. Ignacego i Konstancji Dunin-Wąsowicz, żołnierz, ziemianin; dziedzic dóbr Pieskowice k/ Parzęczewa, obecnie woj. łódzkie (Nejm.); ż. Wiktoria Siemieńska de Siemienice h. Leszczyc (1871-1950), c. Leona i Zofii Zielonka, ze Skrzydłowa; dzieci: Zofia, Józef, Irena, Janusz, Wiktoria.

• HELENA Stokowska (1895-1962), c. Mieczysława i Emilii Jarocińskiej; poch. Parzęczew (MK Parzęczew); m. Zdzisław Jordan Rozwadowski h. Trąby (ok. 1890-1977), rotmistrz Wojska Polskiego; poch. Parzęczew.

Źródła: Bork. Sp.; Dw. Teki; Kos. t.1; Nejm.; Nies.; SGKP t.7/877.