Orłowski

Orłowski h. Chomąto, vel Cygemberg-Orłowski, jedna z najstarszych rodzin pomorskich, nosząca przydomek Cygemberg, Cygiemberg, Cygienberg (niem. Ziegenberg), świadczący o jej pochodzeniu od niemieckiej rodziny Ziegenberg z Cygenbergu w Prusach zachodnich. 

Pisali się ze Storlusa, już w XIII wieku z Zajączkowa, a w XIV i XV wieku z Suchostrzyg pod Tczewem, Suchostrzyskimi albo Cygembergami. Młodsza linia rodu, nosząca nazwisko Wulkowskich, z których było kilku wojewodów, wygasła w XVI wieku. Starsza linia przyjęła nazwisko Orłowskich od wsi Orle w Prusach Zachodnich, a jedna gałąź przeniosła się w XVIII wieku na Pokucie. 

Orłowscy otrzymali polski indygenat ok. 1730. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Lisowce w pow. zaleszczyckim, Zagrobela k/ Tarnopola, oraz Połowce w pow. czortkowskim. Z nich: Jan, starosta osiecki, poseł na sejm 1730. Józef (1742-1807), generał wojsk koronnych, komendant Kamieńca Podolskiego i Warszawy.
Genealogia
(osób: 31)

• ANTONINA Waleria Cygemberg-Orłowska h. Chomąto (ok. 1850-1877), c. Feliksa i Delfiny Krosnowskiej, dziedziczka dóbr Zagrobela w pow. tarnopolskim; m. (14 I 1869 Zagrobela, rozwiedzeni?) Ludwik Aleksander ks. Radziwiłł h. Trąby odm. (1847-1912), s. Aleksandra Dominika i Rozyny Józefiny Hietl, oficer pozasłużbowy wojsk austriackich; podobno jej drugim mężem był Wilhelm Wyndham (ok. 1850-po 1880); dzieci: Aleksander ks. Radziwiłł. 

 

• FELIKS Cygemberg-Orłowski z Orla h. Chomąto (1820-po 1854), s. Antoniego i Marceliny Rzeczyckiej, członek Stanów galicyjskich, dziedzic Lisowiec; ż. (ok. 1850 Lwów) Delfina hr. Krosnowska h. Junosza (ok. 1830-1865), c. Wincentego i Antoniny hr. Komorowskiej h. Korczak, właścicielka dóbr Zagrobela k/ Tarnopola; dzieci: Wincenty, Antonina.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/525-526, t. 2/598-599; Nies.; Urus. t. 13/1-2.

 

Orłowski h. Lubicz, licznie rozrodzona rodzina z ziemi dobrzyńskiej, występująca w tamtejszych aktach urzędowych od XV wieku. Jej pierwotnym gniazdem były dobra Kisielewo z folwarkiem Przychojnino i wsiami Płoczyczno, Orłowo oraz lwolucza. Pierwszym, historycznie znanym właścicielem tych dóbr był Trojan, żyjący w 1437 (Urus.). Jedna gałąź rodu przeniosła się na Litwę, do woj. wileńskiego, inne osiedliły się na Wołyniu i Podolu. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego, z prawem pierworodztwa (primogenitury). Z nich: 1 kasztelan dobrzyński 1545.
W XIX wieku niektórzy z Orłowskich herbu Lubicz wylegitymowali się ze szlachectwa z herbem Chomąto.
Genealogia
(osób: 237)

• ADAM Stefan Orłowski h. Lubicz (1780-2 VIII 1848), s. Jana Onufrego i Anny Starzyńskiej, marszałek szlachty powiatu proskirowskiego 1820, kawaler maltański; dziedzic dóbr Jarmolińce i Malejowice w pow. latyczowskim; wystawił w Jarmolińcach kościół pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, po zajęciu na cerkiew klasztoru bernardyńskiego; ż. (1807) Róża (Rozalia) hr. Krasicka h. Rogala (1787-V 1880), c. Adama Ignacego, łowczego galicyjskiego, a później podkomorzego wielkiego koronnego galicyjskiego, i Magdaleny Bielskiej; dzieci: Ewelina, Włodzimierz, Ignacy, Aleksander.

• WIKTORIA Orłowska h. Lubicz (1772-1852), c. Andrzeja i Agnieszki Komorowskiej; m. (30 XII 1790) Michał Sobański h. Junosza (1755-1832), s. Kajetana i 2ż. Anny Petroneli Soleckiej, podczaszy, stolnik i podstoli winnicki, poseł na Sejm 4-letni, prezes Izby Edukacyjnej Wołyńskiej, założyciel Towarzystwa Żeglugi Czarnomorskiej; dziedzic dóbr Obodówka w pow. olgopolskim; Michalina, Idalia, Ludwik, Gotard, Oktawian, Antonina – Sobańscy.

Źródła: Bork. Rocz. t. 2/599-600; Kos. t. 1; Nies.; Puł. t. 1/142-147; Urus. t. 13/2-11; Żych. t. 1/47.

 

Orłowski h. Sas, według Uruskiego, są dwie rodziny tego herbu – jedna w ziemi chełmińskiej, która wzięła nazwisko od wsi Orłów, druga w ziemi sochaczewskiej, biorąca nazwisko od wsi Orły. Niektórzy z nich przenieśli się do W. Ks. Litewskiego.
Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski.
Genealogia
(osób: 20)

• HELENA Orłowska h. Sas, voto Bądzyńska (ok. 1801-1883), c. Sebastiana i Felicjanny Felicji Lemnickiej (Łomnickiej); w aktach także: Orłoska; ur. Góra, parafia Góra Puławska, zm. Rusków, pow. Łosice, obecnie woj. mazowieckie, lat 82, wdowa (MK Góra Puławska, MK Rusków); m. (16 VIII 1820 Góra Puławska) Jan z Kapistranu Szymon Bądzyński z Bądzyna h. Junosza (1792-1855), s. Michała Wacława, pisarza grodzkiego mielnickiego, i Rozalii Kamińskiej, prawd. właściciel dóbr Rusków, pow. Łosice; ur. Tchórzew, parafia Zbuczyn, pow. Siedlce, zm. Rusków, lat 62 (MK Rusków); ślub w parafii Góra Puławska in. Góra Jaroszyn, obecnie woj. lubelskie (MK Góra Puławska); dzieci: 1. Felicja Felicjanna Helena Aniela (1821-po 1845), ur. Rusków, mąż: (1845 Rusków) Włodzimierz Wincenty Wojciech Woyna-Ośniałowski h. Trąby (ok. 1820-po 1845), s. Romana Dominika Kajetana i Marianny Romanowicz (MK Rusków); 2. Ludwik Antoni (1822-po 1861), ur. Rusków, żona: Maria Agnieszka Józefa Szamota na Szamotach h. Prawdzic (ok. 1836-po 1860); 3. Aniela Zuzanna (1823-po 1854), ur. Rusków, mąż: (1854 Rusków) Hipolit Gorzechowski (ok. 1820-po 1854), s. Jana i Marianny Kamińskiej (MK Rusków); 4. Czesław Feliks (1825-1825), 5. Władysław Ignacy Jan (1827-po 1869), ur. Rusków, żona: Franciszka Zofia Wierusz-Kowalska h. Wieruszowa (1840-po 1869); 6. Julian Franciszek Roch (1830-1833), 7. Bronisław (1831-1832), 8. Mieczysław Roch (1831-1833), bliźnięta, 9. Tadeusz Michał Antoni (1834-1837), 10. Edward Konrad (ur. 1836) – Bądzyńscy.
 

• SEBASTIAN Orłowski h. Sas (1759-18 XI 1826), s. Jakuba i 1ż. Katarzyny Kolińskiej, major wojsk polskich; wylegitymowany ze szlachectwa w Galicji 1804 r.; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Sas, zapisany do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej, oddział podlaski; chrz. 1759, zm. Międzyrzec Podlaski (Urus.; Szl. Król.; Sęcz.); ż. (ok. 1800) Felicjanna Felicja Olejko-Lemnicka h. wł. (ok. 1780-25 V 1864); w aktach także: Łomnicka (MK Góra Puławska); zm. Warszawa, lat 84 (MK Warszawa); dzieci: Helena, Władysław, Adam, Elżbieta.
 

Źródła: Bork. Sp. 293; Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t. 13/12.