Popławski

Popławski h. Drzewica, vel Drzewica-Popławski, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Popławy in. Popławy Olszowiec w pow. opoczyńskim, gminie Janków, parafii Sławno. 

Są notowani w aktach opoczyńskich w latach 1508-1577 (Krzep.). Osielili się m. in. w woj. krakowskim 1584 (Pap.), oraz na Mazowszu, w ziemi łomżyńskiej. Są jednego pochodzenia m. in. ze Sławińskimi ze Sławna.

Źródła: Bork. Sp. 329; Krzep. Małop.; Nies.; Pap.; Urus. t. 14/248-249; Żern. t. 2/225.

Popławski h. Jastrzębiec, przydomku Damięta, pisali się m. in. „z Rudy” (Popławy-Ruda) i z „Czepiewa” w pow. łuckim 1691 (Nies.). Byli w 1667 r. w ziemi lwowskiej, 1733 r. na Podolu.

Wyszli ze wsi Popławy-Ruda, nie w pow. łukowskim, jak piszą autorzy dawnych herbarzy, lecz w pow. opoczyńskim, w dawnym woj. sandomierskim. Ze wsi o tej nazwie, Niesiecki wyprowadza mieszkających na Podlasiu Popławskich herbu Trzaska. Być może, zarówno jedni, jak i drudzy, stanowią jedną rodzinę z Popławskimi herbu Drzewica z Popław w pow. opoczyńskim, w parafii Sławno. Ci Popławscy musieli założyć wieś Popławy na Podlasiu.

Popławy, dawniej Popławki, w parafii Trzebieszów, w pow. łukowskim, w ziemi bielskiej, w 1580 r. była własnością Piotra Popławskiego, i płaciła „od 10 włók co sami orzą 5 florenów, od 4 zagród bez roli groszy 16, od koła młyńskiego groszy 12, razem 5 florenów 28 groszy” (Pawiński, Małop., str. 385, 399, 422). Część Popław w parafii Trzebieszów nazywała się Popławy-Rogale i należała do Popławskich herbu Rogala.

Krzysztof z Rudy-Popław, w pow. łukowskim, syn Wojciecha, brat Jana i Stanisława, będąc naganiony w szlachectwie, oczyścił się 1637 r. w Trybunale piotrkowskim, powoławszy świadków: Marcina Rogalę-Popławskiego, syna Andrzeja z Rogali-Popław, i Pawła, Rogalę-Popławskiego, którzy zeznali, że Krzysztof jest szlachcicem, herbu Jastrzębiec, i że babka jego Dorota była Rogalówna-Popławska.

Marcin Popławski, wojski żydaczowski, ustąpił 1590 r. części dóbr Popławy-Ruda, w pow. łukowskim, bratu Stanisławowi. Jan, Jakub, Maciej, Paweł, Tomasz i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzice dóbr Popławy 1594 r.

Maciej, kanonik łucki 1643. Stanisław, kanonik i proboszcz łucki 1650. Michał Aleksander z Rudy, komornik ziemski sanocki, pisarz grodzki trembowelski 1682. Wawrzyniec Stanisław, wojski i pisarz grodzki łucki 1681. Tomasz Samuel, wojski łucki 1685, komornik graniczny czerniechowski 1686. Wojciech z Czepiewa, kanonik łucki, proboszcz międzyrzecki, dziekan janowski 1694. Remigian z Rudy, łowczy 1719, podstoli latyczowski 1725. Piotr Antoni, podstarości łucki 1722, podczaszy kijowski 1736. Wawrzyniec, cześnik żytomierski 1733. Stanisław, wojski łucki 1739 r. Feliks, budowniczy obwodu sandomierskiego 1837. Piotr, wójt gminy Wodzisław, w ówczesnym pow. kieleckim 1841. Adam, radca ubezpieczeń pow. bialskiego 1862.

Popławscy podpisali elekcje 1674 i 1764 r. z woj. sandomierskim, 1733 r. z woj. podolskim. Popławscy herbu Jastrzębiec zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji w 1782 r., w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, zapisani do ksiąg szlachty ówczesnych guberni radomskiej i lubelskiej.

Genealogia
(osób: 52)
 

• ADAM Popławski h. Jastrzębiec (13 XII 1861-1918), s. Stanisława i Natalii Bukowskiej; studiował na Uniw. Jagiellońskim; ur. Konieczno, zm. Strawczyn, lat 57; 1ż. (ok. 1890) NI. Zaremba (ok. 1870-ok. 1900); 2ż. (ok. 1900) Maria Daszewska z Pniew h. Mścigniew (1876-1972), c. Aleksandra Bronisława i Marii Zofii Kicińskiej z Kicina h. Rogala; dzieci: Maria, Stanisław, Anna, Zofia.

• ZOFIA Popławska h. Jastrzębiec, voto Daszewska (ok. 1864-18 VII 1891), c. Stanisława i Natalii Bukowskiej; zm. Opatkowice Drewniane, parafia Mierzwin, pow. Jędrzejów, obecnie woj. świętokrzyskie, lat 27, żona Władysława (!) (MK Mierzwin); m. (ok. 1885) Włodzimierz Daszewski (ok. 1860-po 1891); w aktach także: Władysław Daszewski; zamieszkały Opatkowice Drewniane, parafia Mierzwin 1891 (MK Mierzwin); dzieci: Maria Zofia (9 X 1888-17 VI 1892), Zofia Antonina (ur. 5 VII 1891 Opatkowice) – Daszewskie.
 

Źródła: Bork. Sp. 329; Nejm.; Nies. t. 7/386; Sęcz.; SGKP t. 8/793; Szl. Król.; Urus. t. 14/249-251; Żern. t. 2/225.

 

Popławski h. Ślepowron, wyszli z północnego Mazowsza, skąd później przenieśli się na Litwę, Podole, do powiatu starodubowskiego, oraz w inne strony kraju.

Ich wsią gniazdową jest może wieś Popławy w powiecie pułtuskim, gminie Obryte, parafii Pułtusk. Niektórzy używali przydomku Niemierko. Jako posłowie na sejm i elektorowie podpisali elekcje 1674 r. z pow. starodubowskim, 1697 i 1733 r. z woj. brzeskim litewskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. 

Genealogia
(osób: 22)

• WALENTY Jan Popławski h. Ślepowron (11 II 1793-po 1839), s. Józefa i Marianny Jaczyńskiej, urzędnik w Warszawie; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1837 r. z herbem Ślepowron, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1839; dziedzic dóbr Piekary; ur. Wólka Raciborowska, pow. orłowski (Urus.; Sp. Szl.); ż. (1823 Warszawa) Marianna Aleksandra Linda h. wł. (ok. 1801-po 1826), c. Bonawentury Ignacego, sędziego pokoju powiatu błońskiego, i Heleny Rudzkiej h. Abdank; ur. Warszawa (MK Warszawa: ASC Cyrkuł I); dzieci: Józef.

• WALENTYNA Popławska h. Ślepowron (1878-1945), c. Józefa i Pelagii Jełowickiej; m. (1899 Warszawa) Maurycy Leon Kossowski z Głogowy h. Dołęga (1810-1912), s. Tadeusza Stanisława i Franciszki Dziczkowskiej; ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander).

Źródła: Bork. Sp. 329; Nies.; Szl. Król.; Urus. t. 14/251; Żern. t. 2/225.

 

Popławski h. Trzaska, drobna szlachta na Podlasiu, pisali się z Popław. Wyszli ze wsi Popławy, dawniej Popławki, w powiecie łukowskim, gminie Celiny, parafii Trzebieszów. 

Ziemie na których powstały Popławki zostały nadane 1416 r. przez w. ks. litewskiego Witolda, braciom Jakubowi i Bartłomiejowi z Gołuchowa (Kap.). Michał z Popławek, syn Stanka vel Stanisława, winien był dostarczać siedem koni na potrzeby wojenne 1528 r. (Metr. Litew.). 

Popławscy są notowani w aktach jako dziedzice wsi Popławki 1531 r. Z czasem wieś ta była zapewne zamieszkiwana przez szlachtę różnoherbową. W 1827 r. wymieniana już jako wieś Popławy – liczy 145 mieszkańców. Według regestrów poborowych pow. łukowskiego z r. 1580 wieś Popławy, która była wówczas własnością Piotra Popławskiego, płaciła od 10 włók „co sami orzą” 5 florenów (Paw. Młp. 385, 399, 422). 

Z Podlasia przenieśli się Popławscy w inne strony kraju. Byli posłami na sejm i elektorami 1669 i 1764 r. z ziemi bielskiej, 1674 i 1733 r. z woj. podlaskiego, 1697 r. z ziemi mielnickiej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: 1 arcybiskup lwowski 1685 — 1711.

Są Popławscy tego herbu, którzy pochodzą od Wygonowskich, gdyż Paweł, syn Stanisława, Wygonowski, otrzymawszy od Zygmunta Augusta pewne grunta niedaleko Białynicz, przyjął nazwisko Popławski (Urus.). Prawdopodobnie od nich wywodzą się Popławscy herbu Leliwa.

Genealogia
(osób: 35)

• JAN Idzi Popławski h. Trzaska (ok. 1800-po 1835), s. Tomasza i Marianny Ożarowskiej; zamieszkały Warszawa (Urus.; Sęcz.); 1ż. (1826 Warszawa) Julianna Scholastyka Waszkiewicz vel Waśkiewicz (1803-po 1832), c. Pawła i Marianny Krychowicz; ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP); dzieci: Paweł, Ignacy, Feliks; 2ż. (ok. 1835) Paulina Wiskiewicz (ok. 1810-po 1835); dzieci: Teodora.

• TEODORA Franciszka Popławska h, Trzaska (1835-po 1860), c. Jana i 2ż. Pauliny Wiskiewicz; wylegitymowana ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1860 r. z herbem Trzaska (Sp. Szl.; Kur. Warsz. 57/1860); ur. Warszawa, chrz. 1835 (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bork. Sp. 329; Elekt. t. 2; Kap. 133; Kos. t. 1; Krzep. Małop.; Nies.; Pap.; SGKP t. 8/793, t.15 cz. 2/495; Urus. t. 14/251-253; Żern. t. 2/225.