Morykoni

Morykoni h. własnego vel Morikoni, właściwie Moriconi, rodzina pochodzenia włoskiego, otrzymała indygenat w Polsce 1673, na co potwierdzenie 1676. Z nich Tomasz (zm. 1751), jezuita, autor, teolog. Michał Tadeusz, podkomorzy wiłkomirski, wicemarszałek trybunału litewskiego 1760, starosta poruński, poseł na sejm 1765, deputat na trybunał litewski 1773. Marcjan, pisarz skarbowy litewski 1748, starosta grodzki wiłkomirski 1773. Józef (zm. 1811), generał wojsk polskich. Benedykt (zm. 1815), pisarz wielki litewski 1775, starosta grodzki piński 1778. Ignacy (zm. 1822), starosta grodzki brzeski 1781, starosta grodzki wiłkomirski 1782, pisarz skarbowy litewski, poseł na sejm 1786-1788. W XVIII i XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Świadość, Sóły i Towiany w pow. wiłkomirskim.
Genealogia
(osób: 15)

• ANNA Morykoni (ok. 1850-po 1882), c. Lucjana i 2ż. Ludwiki Ledóchowskiej; m. (9 IV 1874) Bronisław Mineyko h. Leliwa (1845-po 1882), s. Tomasza i Emilii Wawrzeckiej, właściciel Dubnik, Stachowców i Widz Łowczyńskich w gub. wileńskiej; dzieci: Władysław, Tomasz, Józef – Mineykowie.

• LUCJAN Morykoni (30 X 1818-po 1865), s. Hieronima i Gertrudy Sakowicz, właściciel Świadości i Sół w pow. wiłkomirskim; 1ż. (14 IX 1840) Maria Łopacińska (ok. 1820-1841/49); dzieci: Stefania; 2ż. (16 VIII 1849) Ludwika Ledóchowska h. Szaława (ok. 1830-1855/63); dzieci: Anna, Franciszek, Teresa; 3ż. (3 II 1863) Elżbieta Monday (ok. 1840-po 1865); dzieci: Ludwika, Jadwiga, Jan.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/577-578; Nies.