Konopacki

Konopacki h. własnego (in. Odwaga, Mur, Grzymała odm.), vel Konopatski, rodzina w dawnych Prusach Zachodnich, pisząca się z Konopatu (później Konopaty) w pow. świeckim.
Otrzymała ok. 1650 tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego. Wygasła w głównej linii w XVIII stuleciu. Boczne linie, które używały również herbów Trzaska (Trzaska-Mur) i Nowina, osiedliły się na Litwie, Wołyniu i Rusi Czerwonej. Z niej: 3 biskupów, 2 wojewodów i 5 kasztelanów 1510 — 1703.
Konopaccy posiadali m. in. dobra Hołuzja i Wólka w pow. łuckim, Giżoszczyzna (Gizoszczyzna) w zwiahelskim, Ihnatki (Ignatki) w starokonstantynowskim, Topory, Werbówka, Nowosielica i Rzewucha w skwirskim, Ulbarów w dubieńskim, Stukowce w żytomierskim, Kamieniucha, Woronki, Laki i Stepanhorod na Wołyniu.
Genealogia
(osób: 72)

Stanisław Konopacki 

(ok. 1640-1709) 

• JERZY Konopacki (ok. 1510-1566), s. Jerzego i Anny Pęk, kasztelan gdański 1546, kasztelan elbląski 1549, kasztelan chełmiński 1551, starosta świecki; ż. (p. 1552) Anna Kostka h. Dąbrowa (ok. 1520-1578/79), c. Stanisława i Elżbiety z Eilemberku; dzieci: Jan, Stanisław, Krzysztof, Rafał, Jerzy, Maciej, Anna, córka NI.

• MAGDALENA Konopacka (ok. 1630-1694), c. Jakuba Oktawiana i prawd. 2ż. Zofii Heidenstein; 1m. Wincenty Korwin-Gosiewski h. Ślepowron (ok. 1620- 29 XI 1662), s. Aleksandra, hetman polny litewski; stolnik wielki litewski 1646, generał artylerii litewskiej 1651, podskarbi wielki litewski i pisarz wielki litewski 1652, hetman polny litewski 1654; 2m. (21 V 1668 Warszawa) Jan Karol ks. Czartoryski (1626-1680), podkomorzy krakowski.

Źródła: Bon. t.11/89-95; Bork. Rocz. t.1/489-491; Kos. t1; Puł. t.1/116-121.
Portret Stanisława Konopackiego ze strony internetowej: Gmina Smętowo Graniczne kociewiacy.pl online.


Konopacki h. Junosza, rodzina mazowiecka. Boniecki zalicza błędnie do rodu Trzasków wielu Konopackich, których właściwym herbem jest Junosza.
Genealogia
(osób: 73)

• STANISŁAW Narcyz Junosza-Konopacki (1818-25 VIII 1884), s. Wojciecha i 1ż. Konstancji Żmijewskiej, deputat komisji szlacheckiej, członek komitetu gubernialnego akcyzowego, dziedzic dóbr Ulbarów w pow. dubieńskim, oraz Stukowce w pow. żytomierskim, na Wołyniu, powstaniec; w roku 1863 oficer pod Różyckim, po powstaniu zamieszkał we Lwowie, gdzie zmarł, poch. Lwów; na nagrobku data zgonu 26 VIII 1884 (Dz. Poznański nr 200/84; J. Białynia-Chołodecki, Cmentarzyska i groby... wschodniej Małopolski); ż. Kazimiera Dąbrowska h. wł. (ok. 1830-po 1860), córka właścicieli dóbr Kamienucka w pow. łuckim, na Wołyniu; dzieci: Anna, Maria.

 

Szymon Konopacki

(1790-1884)

• SZYMON Konopacki z Polkowa (16 X 1790-15 V 1884), s. Prokopa lgnacego i Ludwiki Garbowskiej, prawnik, poeta, pamiętnikarz; podkomorzy powiatu zwiahelskiego 1823, oraz łuckiego, prezes wołyńskiej izby cywilnej sądu głównego 1844; właściciel dóbr Ławrynowce w pow. zasławskim, gubernii wołyńskiej; ur. w Wołodówce na Ukrainie, zm. w Ławrynowcach na Wołyniu; ż. (1826) Klementyna Saryusz Łaźnińska h. Jelita (zm. p. 1881), podkomorzanka ostrogska; dzieci: Otolina, Stanisława, Zofia, Wiktor, Prokop, Józef, Łukasz.

Źródła: Bon. t.11/93-95; Nies.; Puł. t.1/116-121.