Łyczko h. Sulima, vel
Łyczkowski, pisali się z Ryglic w pow. bieckim, woj. krakowskim, gdzie
dziedziczyli w latach 1428-1581. Piotr Łyczko z Ryglic, zganiony przez
Mikołaja z Burzyn, dowiódł szlachectwa w 1428. Łyczkowie dziedziczyli m.
in. na Ryglicach Górnych i Dolnych, Janinie i Luciąży, posiadali
wójtostwa w Osieku, Sierzchowej i Mrukowej w pow. bieckim, Trzebinię,
Strzeszkowice w pow. opoczyńskim, Świerczków, Gobikową, Smarzową,
Marcinkowice, Łukanowice i Janowice w pilzneńskim, Zembocin, Grembocin i
Żerków w proszowskim, Maksymowice w samborskim. Z
czasem rozproszyli się po różnych prowincjach Rzeczypospolitej – byli
na Rusi Czerwonej, Podlasiu, Litwie i Wołyniu. Zdaje się, że niektórzy z
nich zmienili nazwisko na Łyczkowski, bo z takim wylegitymowali się w
XIX wieku m. in. w gubernii mińskiej.Źródła: Bon. t.16/172-175; Dw. Teki; Krzep. Mał.; Nies.; Pap.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz