Kalkreyter

Kalkreyter h. własnego v. Kalckreuth, Kalkreuth, rodzina szlachecka śląska, z której Adam i Karol, otrzymali indygenaty na sejmie 1676 r. (Vol. Leg.). Hannus Calkruthe, dziedzic Klemska 1385 (KWP). Adam podpisał z województwem kaliskim elekcję króla Augusta II. Jedni z nich otrzymali tytuł hrabiowski pruski w 1786, z odmianą herbu. Fryderyk Adolf hr. Kalkreuth, generał lejtenant wojsk pruskich, był właścicielem Koźmina i Radlina 1791 (Bon.). Kalkreyterowie byli przeważnie wyznania ewangelickiego.
Herb — na tarczy dwudzielnej, w prawym polu srebrnym, lewym czarnym, dwoje złotych wideł skrzyżowanych ukośnie w górę. W szczycie hełmu panna w koronie, w połowie prawej biało, a w połowie lewej czarno ubrana, z widłami złotymi w każdej ręce. Labry czarne, podbite srebrem.
Genealogia
(osób: 25)

• JAN Zygmunt Kalkreyter (ok. 1730-po 1784), s. Adama Leonarda i Ewy Szarlotty Bronikowskiej, dziedzic części wsi Gorzyce i folwarku zwanego Głoboczek w pow. poznańskim 1784 (AGZ Poznań); ż. (p. 1784) Helena Katarzyna Zaydlic h. Korzbok (ok. 1740-po 1784).

• MAŁGORZATA Zofia de Kalkreyter (ok. 1700-po 1730), c. Adama i Anny Heleny Tossówny; 1m. (p. 1726) Andrzej Lubstowski h. Leszczyc (ok. 1700-po 1728), posesor wsi Jaktorowo (MK Jaktorowo); dzieci: Joanna Zofia (ur. 1726), Elżbieta Eleonora (ur. 1728) – Lubstowskie; 2m. Aleksander Korzbok Zaydlic (ok. 1700-po 1730); dzieci: Krystyna Bogumiła Zaydlic (zm. p. 1788), żona Karola z Świętoszewic Prokopa.

Źródła: Bon. t.9/168; Dw. Teki; Ostr.