Hołowiński

Hołowiński h. własnego (in. Kostrowiec odm.) w woj. wołyńskim i kijowskim. Według dokumentów Heroldii z 1795 r., poświadczających pochodzenie szlacheckie rodu Hołowińskich, mieli oni przybyć do Polski z Rosji za panowania króla Stefana Batorego w 1576 roku.
Herb — w polu czerwonym z dwóch pagórków zielonych występujący krzyż złoty, pod przecięciem którego, księżyc złoty na nowiu, rogami w górę. W szczycie hełmu pięć piór strusich. 
Genealogia
(osób: 63)

• ANNA (Aniela) Hołowińska (1821?-po 1870), c. Germana i Emilii Borejko; m. (ok. 1840) Konstanty Podwysocki h. Ostoja (2 II 1810-26 XII 1868), krytyk literacki, powieściopisarz, historyk, publicysta zbliżony do koterii petesburskiej, kolekcjoner, ziemianin; właściciel majątku Rychty k/ Kamieńca Podolskiego ok. 1860; ur. Ukraina, zm. Rychty Humieckich, poch. Czarnokozińce (PSB t. 27 s. 196; Bon.); dzieci: Emilia, Maria, Karol, Stefan – Podwysoccy.

 abp Ignacy Hołowiński 

(1807-1855)

• ONUFRY Hołowiński (ok. 1755-po 1795), s. Jerzego i Franciszki Szczeniowskiej, miecznik czerniechowski 1795, członek Sądu Głównego Kijowskiego departamentu pierwszego; marszałek szlachty powiatu kijowskiego; prawd. właściciel majątku Steblów w pow. humańskim; ż. Helena Krajewska (ok. 1760-po 1795); u Bonieckiego błędnie: NI. Kołyszkówna; dzieci: Jan, German (Herman).

Źródła: Bon. t.7/312-314; Nies.; Urus.; Wikipedia; Wikimedia.