Pracki

Pracki h. Poźniak, wzięli nazwisko od wsi Prace pod Warszawą, na której dziedziczyli w 1559. Jeszcze w XVII wieku używali herbu Wieniawa, który nie wiadomo dla jakiej przyczyny, porzucili dla Poźniaka (Urus.). 
Oprócz dóbr Prace Sędzicowe, Prace Pasne i inne, należały do nich Wola Pracka, Szczaki 1617, Mirowice i Wola Mirowska 1618, Sidków 1653, Marków i Świnice w ziemi sochaczewskiej 1735. 
Praccy podpisali elekcje 1632 z ziemi czerskiej, 1648, 1669, 1674 i 1697 z ziemi warszawskiej. Wylegitymowani zostali ze szlachectwa w Królestwie 1848. Jedna ich linia osiedliła się w Wielkopolsce.
Z tej rodziny: Jan, podstarości warszawski 1605. – Adam, elektor króla Władysława IV w 1632 z ziemi czerskiej. – Sebastian, trukczaszy królewski, podsędek warszawski 1664, sędzia grodzki warszawski 1671, poseł na sejmy, elektor 1648, 1669 i 1674 z ziemi warszawskiej. – Zachariasz, miecznik liwski 1748, podczaszy czerski 1750.

• ALEKSANDER Pracki (ok. 1620-XII 1655), s. Sebastiana i NN., chorąży, następnie rotmistrz husarski, dowódca pułku w czasie najazdu szwedzkiego 1655, przeszedł na stronę Szwedów; razem z nimi brał udział w rabunkach, gwałtach i mordach dokonywanych na ludności Podkarpacia; dostał się do niewoli w bitwie pod Krosnem 7 XII 1655; postawiono mu zarzut zdrady Rzeczypospolitej i wydano wyrok kary śmierci, został rozstrzelany na krośnieńskim Rynku (PSB t. 28 s. 330; Urus.; Wikipedia).

• ROMAN Pracki (1814-po 1854), s. Feliksa i Franciszki Leszczyńskiej, spiskowiec, powstaniec, uczestnik wydarzeń 1830/31, 1846 i 1848, emigrant; w potyczce pod Łazanami 26 II 1846, dowodząc 1 oddziałem jazdy powstańczej, rozbił oddział chłopski złożony z 500 pieszych, 150-konnych i 40 szwoleżerów austriackich; po 1846 zbiegł na teren Poznańskiego, gdzie ukrywał się pod nazwiskiem Lanckoroński; wyjechał następnie do Francji, był członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polskiego w Bordeaux, a wróciwszy do kraju w 1848 uczestniczył w ówczesnych wypadkach; ponownie emigrował, służył później w armii tureckiej; szczegóły o swym udziale w powstaniu 1846 r. ogłosił na łamach Demokraty Polskiego z dn. 23 V 1846 (PSB t. 28 s. 332; Girtler, Pamiętniki).

Źródła: Urus. t.14/325-326; PSB t.28/330-333.