Dobrzycki

Dobrzycki h. Leszczyc, pisali się z Dobrzycy, a gniazdem rodu jest miasto Dobrzyca Wielka i wieś Dobrzyca Mała, leżące w powiecie kaliskim. Dobrzyccy tego herbu dziedziczyli także na Dobrzycy w pow. konińskim. 

Jan i Grzymko, byli dziedzicami Dobrzycy 1411 (AGZ Kalisz). Grzymisław vel Grzymek Dobrzycki prowadził orszak na wojnę turecką 1498, a potomkowie jego używali imienia Grzymek jako przydomku. 

Dobrzyccy podpisali z woj. sieradzkim elekcję króla Michała w 1669, z woj. poznańskim obiór Augusta II. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1839-1849, w guberni podolskiej 1856. 

W XVIII i XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Cerekiewica, Bąblin, Baborowo i Baborówko k/ Szamotuł, Pamiątkowo w pow. pyzdrskim, Rychwał k/ Kalisza, Jaroszewice Wielkie w pow. konińskim, Chojnica w pow. poznańskim.

Z Dobrzycy, w ziemi wiskiej, wyszli Dobrzyccy vel Dobryccy herbu Abdank. 

Genealogia
(osób: 100)
 

• HENRYK Teofil Marian Dobrzycki h. Leszczyc (10 XII 1833-1905), s. Tytusa i Eustachii Morzkowskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Bąblin i Baborowo k/ Szamotuł; ur. Baborowo, dwór, chrz. 8 I 1834 chrzestni: Erazm i Michalina z Koczorowskich Dobrzyccy, dziedzice Bąblina (MK Szamotuły); ż. (3 X 1871 Skoki) Maria (Marianna) Apolonia Brygida Wierzbińska h. Nałęcz (1851-16 VIII 1879), c. Józefa i Marii Łubieńskiej h. Pomian, dziedziców Potrzonowa i Włókna; zm. Charlottenburg (Charlottenbrunn), suchoty, lat 27, poch. 20 VIII 1879 Cerekwica (MK Skoki, Cerekwica; Dz. Pozn. 189/79); dzieci: Helena, Adam, Henryk, Maria.

 
• WIRYDIANNA (Wirydia) Weronika Anna Dobrzycka h. Leszczyc (1 II 1791-20 III 1880), c. Jana Nepomucena i Ewy Koszutskiej, właścicielka dóbr; ur. Pamiątkowo w pow. pyzdrskim, chrz. 16 II 1791, chrzestni i asysta: Adam Malczewski, kasztelan rogoziński, surrogator grodzki poznański i Weronika z Łąckich Kwilecka, kasztelanowa przemęcka, Stanisław Bniński, szambelan królewski i Aniela z Kwileckich Węgorzewska, dziedziczka Objezierza (MK Cerekwica k/ Szamotuł); zm. Grodziec; m. (p. 1816) Jan Nepomucen hr. Bieliński h. Szeliga (1784-1860), s. Piotra i Teodory hr. Rogalińskiej z Dzwonowa h. Łodzia, kapitan wojsk Księstwa Warszawskiego, kawaler maltański, następnie referendarz stanu, a od 1827 kasztelan, w 1830 łowczy dworu Królestwa; dziedzic dóbr Grodziec, w woj. kaliskim; dzieci: 1/ Wirginia Teodora (1816-1897), 2/ Witold Janusz Piotr (1818-1833) – hr. Bielińscy.

 
Źródła: Bon. t. 4/339-340; Dw. Teki; Nies.; Urus.