O'Rourke h. własnego, spolonizowana rodzina irlandzka, należała do najstarszych i najznakomitszych rodów w Irlandii. Niegdyś udzielni panowie prowincji Bruin-Brefrne i Connaught – ich protoplastą miał być
żyjący w VII stuleciu Feargin, piąty chrześcijański król Connaught – O'Rourke’owie z czasem rozdzielili się na kilka linii, z których główne dziedziczyły w Dromahaire, Brefrne i Meath.
Po klęsce króla Jakuba w bitwie pod Boyne 1690, będąc tegoż króla zwolennikami, zmuszeni zostali do opuszczenia Irlandii i przenieśli się do Francji. Jedna gałąż osiadła na Łotwie. Założycielem nadbałtyckiej gałęzi rodu był Korneliusz O'Rourke, kapitan wojsk francuskich w XVIII stuleciu. Józef, syn Korneliusza, generał major wojsk rosyjskich, jako pierwszy ze swego rodu osiedlił się na Litwie, gdzie był właścicielem majątku Wsielub w dawnym województwie nowogrodzkim. O'Rourke’owie nie posiadali indygenatu Rzeczypospolitej, używali natomiast tytułu hrabiowskiego, którego potwierdzenie otrzymali w Cesarstwie Rosyjskim 24 XI 1848.
Herb — na złotej tarczy dwa lwy czarne, na szczycie tarczy korona królewska, w niej ramię w zbroi trzyma miecz wzniesiony do cięcia, nad nim napis „Victorious” (zwycięzca) i dewiza herbowa „Serviende guberno” (Służąc panuję). Dewizą rodu jest: „Simplices sed audaces” (Prosty, ale odważny).
Genealogia
(osób: 50)
• AMELIA Izydora Józefa hr. O'Rourke (20 III 1867-po 1890), c. Michała i Anieli Bochwic; ur. Basin, zm. Wilno; m. Stanislaw Sienkiewicz (ok. 1860-1929).
bp Edward O'Rourke
(1876-1943)
(1876-1943)
Źródła: Kos. t.1/469-472; Urus.; Rootsweb.ancestry.com; Geni.com; Ostr. t.1 nr 2403, 2404.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz