Łyszczyński

Łyszczyński h. Korczak odm., vel Łyszczeński, czasem błędnie Łuszczyński, z Łyszczyc, w pow. brzeskim litewskim. Łyszczyńscy byli właścicielami m. in. dóbr Łyszczyce, Dobroniż, Motykały, Markowszczyzna, w pow. brzeskim litewskim, Łysin, na Wołyniu, Łążki, w pow. łęczyckim.

Z nich: Michnik Łyszczyński dwa konie, a Prońko jednego, stawili w 1528 na popis ziemi brzeskiej. Michno Drobyszewicz Łyszczyński sprzedał część Łyszczyc i Kustyna Aleksandrowi Chodkiewiczowi ok. 1540 (Metr. Litew.). Kazimierz, podstoli mielnicki 1669, poseł brzeski 1672, podsędek ziemski brzeski 1682, elektor królów Michała i Jana III, oskarżony o ateuszostwo i bluźnierstwo 1687, skazany przez sejm 1689, został ścięty w Warszawie. 

Odmiana w Korczaku polega na tym, że na tarczy nad wrębami jest krzyż, a pod nimi leży róg myśliwski.

Genealogia
(osób: 142)

• MICHAŁ Łyszczyński h. Korczak odm. (ok. 1745-1792), s. Ludwika i Reginy Szemiot, porucznik wojsk litewskich, tytułowany skarbnikiem starodubowskim 1788; dziedzic dóbr Łyszczyce, w pow. brzeskim litewskim, ok. 1770-1792; w 1770 i 1774 r. skupił cząstki Łyszczyc od Piotra i od brata Stanisława, a 1788 r. od Kacpra; spisał testament i umarł 1792 r.; zm. prawd. Łyszczyce (Bon.; Urus.); ż. (ok. 1770) Marianna Maria Sieniuta h. wł. (ok. 1750-1812); w aktach także: Sieniucianka; dzieci: Tekla, Elżbieta, Wincenty. 

 

• TEKLA Łyszczyńska h. Korczak odm. (ok. 1770-po 1800), c. Michała i Marianny Marii Sieniuta; ur. zapewne Łyszczyce, w pow. brzeskim litewskim (Bon.; Urus.); m. (ok. 1790) Jakub O'Byrn, de Obyrn h. wł. (ok. 1760-po 1810), s. Jerzego i Rozalii Jelskiej (Urus.); dzieci: Wiktor Salezy O'Byrn (1790-27 X 1862), podpułkownik wojsk polskich, urzędnik w Warszawie, ur. Ryniewice, gubernia grodzieńska, zm. Warszawa; voto: (1829 Warszawa) Ludwika Marianna Barszczewicz (ok. 1810-po 1862), c. prawd. Jana i Agaty Wróblewskiej; ślub w parafii Nawiedzenia NMP (MK Warszawa: Nawiedzenie NMP).

Źródła: Bon. t.16/194-196; Dw. Teki; Sęcz.; Urus.