Smorczewski

Smorczewski h. Rawicz, rodzina podlaska, ze Smorczewa w ziemi drohickiej, parafia Ostrożany. Dziedziczyli tam wraz z upływem wieków coraz drobniejsze części w parafiach Drohiczyn, Grodzisk, Ostrożany, Perlejewo, Śledzianów oraz Winna, na terenie miejscowości Chechłów (Chechłowo), Kosianka Stara, Koski Falki, Obniż (Obniże), Sady i Smorczewo. Jedna linia otrzymała 17 V 1892 w Rzymie od papieża Leona XIII dziedziczny papieski tytuł hrabiowski na zasadzie primogenitury.
W XIX wieku większymi majątkami w posiadaniu poszczególnych gałęzi rodu były jedynie Chrołowice, Kułaki, Minczewo, Runice, Sieniewice oraz Zajączkowo in. Zajęczniki (do początku XX w.). 
Na terenie Lubelszczyzny – w rękach przeważnie gałęzi obdarzonej później tytułem hrabiowskim – znalazły się następujące dobra: Antonin i Terenin w pow. chełmskim, Hruszów, Stryjów do 1944, Tarnogóra do 1944, Wierzchowiny i Żdżanne do 1944, w pow. krasnostawskim oraz Stronibaby w pow. złoczowskim 1938-1944 (Wikipedia). Z nich: Jan Augustyn (1758-1825), sędzia ziemski drohicki i bielski oraz szambelan królewski. – Franciszek (1769-1830), major wojsk koronnych i komisarz cywilno-wojskowy ziemi drohickiej.
Genealogia
(osób: 49)

• WŁADYSŁAW Adolf hr. Smorczewski (13 I 1889-19 V 1979), s. Feliksa i Zofii Aleksandry Czyżewskiej, właściciel dóbr ziemskich Stryjów w pow. krasnostawskim; ż. (10 XI 1921) Ewa Henryka Obertyńska h. Sas (7 VIII 1893-12 XI 1975), c. Kazimierza Adama i Marii Kamilli Bochdan h. Bończa; dzieci: Rafał, Marek.

• ZOFIA Stefania Smorczewska (1857-po 1880), c. Medarda i Felicji Waliszewskiej; ur. w Chodczu; m. (ok. 1880) Konrad Mieczysław Kiciński h. Rogala (1852-1885), s. Tomasza Antoniego i Teresy Bielskiej h. Jelita; dzieci: Jan, Mieczysław, Tomasz, Jerzy – Kicińscy.

Źródła: 1) Materiały do biografii, genealogii i heraldyki polskiej, T. 3, s. 230-231; 2) Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, s. 642; 3) Ziemianie polscy XX wieku, cz. 1, s. 144-146; 4) Nies. XI 404.