Zalutyński

herb Paparona

Zalutyński h. własnego (in. Bielina, Grabie odm.), już w XVI wieku byli właścicielami Zalutynia w woj. brzeskim, wsi od której wzięli nazwisko. Akta grodzkie brzeskie wymieniają w 1586 Grzegorza (Hrehorego), dziedzica Zalutynia, w sprawie o ustanowienie granic pomiędzy
Zalutyniem a sąsiednią wsią królewską Piszczacem. Z nich: Franciszek, podstoli gostyński 1754. Ignacy, pułkownik wojsk koronnych i szambelan króla Stanisława Augusta.
Herb — przedstawia w polu czerwonym zieloną mogiłę, na której leży trupia głowa, z niej zaś wystają srebrne grabie o siedmiu zębach, w tym samym kształcie jak w herbie Grabie. W koronie trzy pióra strusie. Według innych źródeł Zalutyńscy mają być herbu Paparona. 
Genealogia
(osób: 38)
 
• DIONIZY Szymon Zalutyński (9 X 1778-po 1818), s. Józefa i Felicjanny Strzemińskiej, chorąży wojsk polskich, ziemianin; dziedzic Kosynówki w gubernii kijowskiej, Okmina, Temny i Bereściagi w gubernii podolskiej, oraz Marcinówki na Wołyniu; dzierżawił też od Zofii hr. Potockiej z Tulczyna trzy wioski należące do klucza tulczyńskiego, Żurawlówkę, Samhorodkę i Wapniarkę w pow. bracławskim; metryka chrztu w Tulczynie; ż. Tekla Popiel h. Sulima (ok. 1780-po 1818); dzieci: Seweryn, Stanisław, Henryk, Władysław, Edward, Olga, Zenona, Julia, Natalia, Henryka.

• NATALIA Zalutyńska (1829-24 XI 1909), c. Dionizego Szymona i Tekli Popielówny; zm. Warszawa, poch. Powązki; m. (1852) Gustaw Edward Walenty Józef bar. Taube h. wł. (30 XII 1810-27 II 1869), pułkownik wojsk rosyjskich, dziedzic dóbr Denhofówka na Ukrainie; zm. Kijów; dzieci: m. in. Aleksander, Ludwika – Taube.

Źródła: Żych. t.3/315-316.