Wierciński

Wierciński h. Rawicz, vel Wiercieński, Wierczyński, drobnoszlachecka rodzina podlaska, przydomku Snopek, pochodząca ze wsi Wiercień Wielki (Duży) i Mały, często nazywanych Wiercinem, w powiecie bielskim, w gminach Malesze i Siemiatycze (SGKP).
Razem ze Snopkowskimi mają się wywodzić od małopolskiego rodu Snopków z Mozgawy herbu Rawicz. Z nich jedna linia osiedliła się w XVII wieku na Litwie, w powiatach orszańskim i lidzkim. Z tej samej wsi Wiercień wyszli również Wiercińscy herbu Ślepowron i nie wykluczone, że byli tam jeszcze przedstawiciele innych rodów herbowych. 
Genealogia
(osób: 25)

• ANDRZEJ Snopek Wierciński h. Rawicz (1795-1830), s. Kazimierza Franciszka i Agnieszki Kłopotowskiej; ur. Wiercień Wielki in. Duży, par. Dziadkowice, pow. bielski; ż. (2 III 1827 Dziadkowice) Joanna Wiercińska p. Zygmunt (Zygmąt) h. Ślepowron (ok. 1800-po 1830), c. Piotra i Zuzanny Krassowskiej; ślub w par. Dziadkowice (MK Dziadkowice).

• TEKLA Wiercińska (ok. 1790-po 1822), c. Feliksa Polikarpa i Joanny Rutkowskiej; m. (p. 1815) Jan Kanty Wincenty Giżycki (1782-1831), s. Antoniego i Marianny Katarzyny Brzezińskiej, zastępca marszałka powiatu kamienieckiego, właściciel dóbr Bereżanki (Bereżeńce) w gubernii podolskiej (Bork.); dzieci: Joanna, Dorota, Julia, Wacław – Giżyccy.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/465-467; Bork. Sp. 492; Nies.; Sęcz.; SGKP t.13/385; Stup. III 178; Szl. Król.; Żern. t.2/505; Strona internetowa rodziny Wiercińskich dostęp z dnia 5 IX 2015 r.


Wierciński h. Ślepowron, vel Wiercieński, Wierczyński, rodzina drobnoszlachecka podlaska ze wsi Wiercień Wielki (Duży) i Mały, często nazywanych Wiercinem, w powiecie bielskim, w gminach Malesze i Siemiatycze (SGKP). Należeli w 1674 r. do elektorów króla Jana III z woj. podlaskiego, a w 1764 r. Stanisława Augusta z ziemi bielskiej. Jedna gałąź w XVIII wieku osiedliła się w woj. lubelskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim ok. 1840 r. jako Wiercieńscy. 
Genealogia
(osób: 52)

• WALENTYNA Faustyna Anna Wiercińska (14 II 1806-12 II 1851), c. Wojcie- cha i 2ż. Gertrudy Wierzbickiej, ziemianka, działaczka spoleczna; otrzymała wykształcenie domowe, dzięki siostrze Mariannie Jawornickiej poznała Ewarysta Jasieńskiego; po ślubie zamieszkali wraz z mężem w Bidzinach, rodowej posiadłości Jasieńskich; szczęście trwało krótko, już w kwietniu 1831 r. wróciła do Wierzchowisk jako wdowa; po powtórnym zamążpójściu mieszkała w Rozwadówce na Podlasiu, gdzie prowadziła działalność dobroczynną na rzecz chorych i ubogich; ur. Słupie w pow. urzędowskim, par. Modliborzyce; do chrztu trzymali ją Anna i Maciej Kazimierz Rzeczyccy z Potoku Wielkiego w asyście Benedykta Józefa Wiercieńskiego z Wierzchowisk i Barbary Młyńskiej z Modliborzyc; zm. Rozwadówka, po krótkiej i ciężkiej chorobie, poch. 17 II 1851 Wisznice (Kapr.; MK Modliborzyce, Wisznice); 1m. (9 XI 1830 Modliborzyce) Ewaryst Jasieński h. Dołęga (1805-IV 1831), s. Teodora Tadeusza i Elżbiety Karskiej h. Jastrzębiec, ziemianin, właściciel dóbr Jasice k/ Opatowa; ślub w par. Modliborzyce, obecnie woj. lubelskie (MK Modliborzyce); 2m. (27 V 1833 Modliborzyce) Augustyn Piotr Józef Ignacy Jasieński h. Dołęga (1807-1854), s. Ignacego Piotra i Apolonii Szlubowskiej h. Ślepowron, oficer powstania listopadowego 1830/31; dziedzic dóbr Rozwadówka na Podlasiu; zm. Rozwadówka; dzieci: Teodor (1836-1877), Juliusz (1850-1878), Maria (1850-1870), Ignacy (1883-1901) – Jasieńscy.

• WOJCIECH Wiercieński (ok. 1744-30 III 1829), s. Marcina i Agnieszki NN., prawnik, ziemianin, sędzia pokoju powiatu lubelskiego; należał do wpływowych właścicieli ziemskich w południowo-zachodniej Lubelszczyznie; wywodził się z ubogiej szlachty podlaskiej, kształcił się zapewne w kolegium jezuickim w Drohiczynie; karierę prawniczą zrobił w Lublinie, gdzie został obrońcą przy Trybunale koronnym; jako doświadczony prawnik piastował niższe urzędy ziemskie, utrzymywał bliskie kontakty z wpływowymi ludźmi kultury i polityki; podstarości grodzki drohicki 1776, wojski większy drohicki 2 IV 1782, po Ignacym Obniskim; sędzia pokoju powiatu lubelskiego od marca 1810 r., wkrótce ustąpił z niepłatnego stanowiska; wzbogacony dzięki udanym mariażom, majątek pozostawił dzieciom z drugiego małżeństwa; dziedzic dóbr Wierzchowiska, Dąbie, Polichna, Słupie, Stojeszyn i Zarajec oraz miasta Modliborzyce w pow. urzędowskim; Wierzchowiska były wspólną własnością Wiercieńskiego i Skarzyńskiego, który był jednocześnie posiadaczem wsi Lute (F. Czaykowski, Regestr diecezjów); pod koniec życia Wiercieński posiadał Wierzchowiska, Pasiekę z Majdanem, Antolin i Lute; ur. Wiercień Wielki w pow. bielskim, zm. Wierzchowiska (Kapr.; H. Wierc., Pamiętniki); 1ż. (1781) Teofila Nahorecka h. Kościesza (1716-2 XI 1798), c. Samuela, starosty kotelnickiego i Anny Falęckiej, dziedziców klucza Modliborzyce z przyległościami; 29 IX 1798 r. sporządziła testament, w którym cały swój majątek, czyli połowę klucza modliborzyckiego, tj. Modliborzyce, Wierzchowiska, Słupie, Dąbie i Polichna, oraz część Stojeszyna, zapisała mężowi; zm. Słupie; 1v. wdowa po Kacprze Borawskim (zm. 1779), cześniku urzędowskim i podstaroście grodzkim lubelskim; 2ż. (28 IV 1799 Modliborzyce) Gertruda v. Józefata Gertruda Wierzbicka (1775-24 IX 1837), c. Jacka, cześnika urzędowskiego i NN.; ur. Motycze Szlacheckie k/ Sandomierza, chrz. 14 III 1775, zm. Wierzchowiska; ślub w par. Modliborzyce, obecnie woj. lubelskie, świadkowie: Alojzy Kołaczkowski i Bartłomiej Wiercieński (MK Modliborzyce); dzieci: Tekla, Antonina, Marianna, Wiktoria, Emiliana, Walentyna, Paulina, Seweryn.

Źródła: Bork. Sp. 492; Nies.; Sęcz.; SGKP t.13/385; Szl. Król.; Stup. t.3/178; Żern. t.2/505; Andrzej Kaproń, „Wojciech Wierciński i jego potomkowie”, Rocznik Lubelskiego Towarzystwa Genealogicznego 2013 (2014) T. 5 171-187; Strona internetowa rodziny Wiercińskich dostęp z dnia 5 IX 2015 r.