Ważyński

Ważyński h. Abdank vel Skarbek-Ważyński, Warzyński, Ważeński, używali przydomku Skarbek. Ich pierwotnym dziedzictwem była chyba wieś Ważyno w parafii Goleszyn, gminie Białyszewo, powiecie Sierpc, obecnie w woj. mazowieckim (SGKP). Wieś ta dzieliła się na Ważyno Kmiece i Ważyno Skóry. Ta druga była zapewne zasiedlona przez ród Skórów h. Abdank, piszących się z Gaju Wielkiego k/ Poznania i Międzychodu, którzy dali początek rodzinie Ważyńskich. Według Paprockiego mieli być w woj. płockim 1584 r. (Pap.). Mieszkali w Płockiem i Wielkopolsce. Niektórzy przenieśli się na Żmudź i Litwę. Są notowani w tamtejszych aktach na początku XVII wieku. Posiadali majątki ziemskie m. in. w pow. oszmiańskim i lidzkim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861.
Maciej Sylwester Ważyński, uzyskał nobilitację od króla Zygmunta III Wazy w 1601 r., wraz z herbem Abdank.
Genealogia
(osób: 36)

 bp Porfiriusz Skarbek-Ważyński

(1732-1804)

• EDWARD Skarbek-Ważyński (ok. 1820-1866), s. Marcina i Tekli Umiastowskiej, marszałek szlachty powiatu oszmiańskiego; dziedzic dóbr Taboryszki, Ukropiszki, Nataburdziszki i Ościkowszyzna w pow. oszmiańskim (Żych.); ż. Maria Hrebnicka h. Ostoja (ok. 1830-1874), c. Justyna i Tekli Górskiej h. Nałęcz, marszałkostwa lepelskich; wnuczka Dionizego i Anny z Koszczyców h. Poraj Hrebnickich, horodniczych połockich, oraz Stanisława Górskiego h. Nałęcz i Anny ze Szczytów Niemirowiczów h. Jastrzębiec, pisarzostwa skarbowych litewskich; dzieci: Ewelina, Karol, Stanisław.

• KATARZYNA Skarbek-Ważyńska (ok. 1750-po 1780), c. Marcina i Marianny Nagórskiej; m. Damazy Römer h. wł. (ok. 1730-1801), s. Stefana Jerzego i 1ż. Heleny Sulistrowskiej, wojski, następnie podkomorzy trocki 22 II 1794, kapitan wojsk pruskich; dziedzic dóbr Władykiszki, Graużyszki i Dukszyszki; poch. Proporcie, kaplica Römerów (Bork.; Urus.; Żych.); dzieci: Wincenta, Alojza, Irena, Hilary, Onufry – Römerowie.

Źródła: Bork. Sp. 483; Nies.; Pap.; SGKP XIII 154; Spis Szlachty Królestwa Polskiego 1851; Stup. III 170; Żych. XXXI 71-72; Żern. II 490-491; Wikipedia.