Wyszli jednak z Małopolski. Jedna gałąź pisała się z Przybysławic w pow. olkuskim, parafii Giebułtów, gdzie dziedziczyła już w XV wieku. Inna pisała się z Kupic z pow. kaliskim, skąd przeniosła się w Krakowskie w wieku XVI (Nies.).
Oraczewscy zostali wylegitymowani ze
szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 127)
• EMILIA z Przybysławic Oraczewska (1801-po 1836), c. Józefa i Krystyny Russockiej;
ur. Pawłowice, par. Sędziszów, obecnie woj. świętokrzyskie, zm.
Dobrenice, par. Bąkowa Góra (MK Sędziszów, Bąkowa Góra); m. (1832
Kraków, WNMP Mariacki) Daniel Hieronim Błeszyński
h. Suchekomnaty (1786-1848), s. Jana i Teresy Bontani, właściciel wsi
Dobrenice, parafia Bąkowa Góra 1837; wylegitymowany ze szlachectwa w
Królestwie 1837; ur. Rożny, metryka w Radomsku, zm. Dobrenice (Bon.; MK
Radomsko, Bąkowa Góra); 1v. żonaty (ok. 1810) z Barbarą z Przybysławic
Oraczewską h. Szreniawa (ok. 1790-1827), c. Józefa i Krystyny z Brzezia
Russockiej h. Zadora, siostrą rodzoną Emilii; dzieci: Celina (Maria),
Helena, Władysław – Błeszyńscy.
• JERZY Oraczewski (ok. 1780-po 1843), s. Andrzeja i Rozalii Zielińskiej,
urzędnik w Radomiu ok. 1843; razem z synem Adamem, wylegitymowany ze
szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Szreniawa (Urus.);
zamieszkały Kielce 1829/34 (MK Kielce: Katedra); ż. (p. 1829) Bronisława
Ankwicz h. Abdank (ok. 1800-po 1834); dzieci: Adam, Bronisław, Władysław.
Źródła: Bork.
Sp. 292; Dw. Gen.; Dw. Teki; Łuszcz.; Nejm.; Nies.; PSB t. 24/151; SGKP
t.7/570, t.9/202; Spis Szlachty Król. Pol.; Urus. t.12/367-370; Żern.
t.2/158.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz