Nieszkowski

Nieszkowski h. Kościesza vel Nyszkowski, według Uruskiego, rodzina wielkopolska, pisząca się z Nieszkowic. Nie ma jednak miejscowości o tej nazwie w Wielkopolsce. Nazwisko wzięli od wsi Nieszkowice w pow. bocheńskim, dawniej szczyrzyckim, gminie Bochnia. Akta wymieniają Mikołaja, dziedzica Nieszkowic i Woli Nieszkowskiej in. Nieszkowickiej w 1586 r. Potem osiedleni przeważnie w ziemi wieluńskiej, pisali się z Sadowa. Byli Nieszkowscy i w Wielkopolsce, na Mazowszu i na Litwie, w większości  wyznania kalwińskiego. Zostali wylegitymowani ze szlache- ctwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. 
Genealogia
(osób: 89)

 Konstancja Nieszkowska

(1826-1901)

• CELINA Cecylia Nieszkowska (1855-1912), c. Alfreda i Stefanii Kossowskiej; ur. prawd. Chotów, pow. Wieluń; m. (12 IV 1880 Pęczniew) Władysław Seweryn Ludwik Potworowski (1850-1909), s. Adama i Heleny Bronikowskiej h. wł., ziemianin, właściciel dóbr Skłoty; oficer wojsk rosyjskich (Urus.); ślub w parafii Pęczniew, obecnie woj. łódzkie, miejscowość: Popów (MK Pęczniew); dzieci: Władysława, Joanna, Andrzej – Potworowscy.

• JAN Chrzciciel Nieszkowski (8 II 1833-1866), s. Wilhelma i Emilii Bredschneider, lekarz, przyrodnik, paleozoolog i paleontolog, powstaniec styczniowy; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Kościesza (Szl. Król.); absolwent gimnazjum w Słucku oraz uniwersytetu w Dorpacie 1858, studiował nauki przyrodnicze i medycynę; członek stowarzyszenia studentów polskich Ogół oraz korporacji akademickiej Konwent Polonia; w latach 1856 i 1857 wspólnie z Rupniewskim i Schmidtem prowadził poszukiwania skamieniałości na obszarze Estonii i wyspy Ozylii; w 1857 opublikował monografię poświęconą sylurskim trylobitom Liwonii i Estonii, opisał w niej 15 gatunków nowych dla nauki i 23 gatunki nie znane wcześniej z tego obszaru; w opublikowanej w 1858 r. dysertacji doktorskiej opisał wielkoraka Eurypterus remipes; od 1858 członek rzeczywisty Dorpater Naturforschende Gesellschaft; ok. 1859 opuścił Dorpat i prowadził praktykę lekarską w Brześciu Litewskim i Bobrujsku; za udział w powstaniu styczniowym aresztowany i zesłany do Orenburga, gdzie zmarł na tyfus; ur. Lublin, zm. Orenburg (PSB t.23/64; Wikipedia; MK Prawno).

Źródła: Bork. Sp. 278; Dw. Teki; Nies.; Kon. 210-213; Krzep. Młp.; Kutrz. 352; Urus. t.12/128-129; Żern. t.2/135-136; Strona rodzinna Piekarskich online; Wikipedia.