Marczewski

Marczewski h. Dąbrowa, rodzina przypuszczalnie neoficka. Otrzymali nobilitację na sejmie ekstraordynaryjnym 1775 r. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

• ALFRED Marczewski (ok. 1839-1866), s. Ignacego i Aleksandry Tytow; zamieszkały w Warszawie; jego bracia wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Dąbrowa; ur. Warszawa (Urus.; Sęcz.; Szl. Król.); ż. (1861 Warszawa) Julianna Julia Franciszka Arszagi vel Harszagi (ok. 1844-po 1871), c. Michała i Pauliny Skierkowskiej; ślub w parafii św. Krzyża (MK Warszawa: św. Krzyż); 2v. żona (1871 Warszawa) Konstantego Leona Kalinowskiego, s. Ignacego i Teofili Steckiej, ślub w parafii św. Jana (MK Warszawa: św. Jan); dzieci: Kazimierz. 

• ANNA Tekla Marczewska (ok. 1840-21 I 1906), c. Ignacego i Aleksandry Tytow; ur. Warszawa, zm. tamże, poch. Cm. Powązkowski, kw. 162-IV-17 (Cm. Pow.); m. (2 III 1867 Warszawa) Władysław Michał Teodor Śmiechowski h. Bełty (1835-1912), s. Antoniego i Ewy Wołowskiej, lekarz medycyny; ślub w parafii św. Krzyża, uwagi: ona panna (MK Warszawa: św. Krzyż); dzieci: Antoni Ksawery (ur. 1867), Anna Maria (1869-1933) – Śmiechowscy.

Źródła: Sęcz.; Szl. Król.; Urus. t.10/218.
 

Marczewski h. Prawdzic v. Marczeski, Marszewski?, na Mazowszu i w Wielkopolsce. Erazm Siła Marczewski, występujący w aktach warszaw- skich w I połowie XIX wieku i wymieniony w Herbarzu Uruskiego z herbem Siła (MK Warszawa: ASC Cyrkuł I), miał otrzymać prawa nowego szlachectwa w Królestwie w 1839 r. W nowszych opracowaniach występuje on z herbem Prawdzic (Minakowski). 
Szlachta tego nazwiska znana jest już w XVI wieku w Wielkopolsce. 
Z nich: Wojciech Marczewski, surrogator i administrator urzędu w Kaliszu i pow. konińskim 1532 (AGZ Poznań) – czy to nie Marszewski? Być może wyszli ze wsi Marczewo in. Marszewo w pow. kościańskim, która w 1683 r. należała już do Maksymiliana Miaskowskiego, kasztelanica santockiego (AGZ Poznań). Marczewscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa z herbem Prawdzic w Królestwie w 1854 r. Z nich: Franciszek, starosta krzemieńczykowski 1758. – Tadeusz (zm. 1963), malarz, grafik (PSB).
Marczewscy herbu Rogala to zapewne Marszewscy tego herbu. Są również Marczewscy neofici, którzy otrzymali szlachectwo w XVIII wieku.
Genealogia
(osób: 40)

• FLORIAN Marczewski (1802-1857), s. Floriana i Katarzyny Lichockiej, porucznik wojsk polskich, urzędnik; podporucznik 1823, a następnie porucznik w korpusie inżynierów, kawaler orderu Virtuti Militari, ostatnio urzędnik w Komunikacyi Lądowej i Wodnej; wylegitymowany ze szlachectwa z herbem Prawdzic w Królestwie w 1854 r.; ur. Kraków (Urus.; Ks. Wojskowe; Szenic, Cm. Powązk.); ż. (1827) NI. Wojczyk (1797-1884); dzieci: Bronisław, Witold, Florian.

• PULCHERIA Marczewska (ok. 1830-po 1861), c. Erazma i 1ż. Pulcherii Miaskowskiej; 1m. Patryk Garczyński (ok. 1830-po 1861); dzieci: dwoje; 2m. Adam Józef Ignacy Prażmowski h. Belina (1821-1885).

Źródła: Dw. Teki; Urus. t.10/218; Sęcz.; T. Jeske-Choiński, Neofici polscy.