Lityński

Lityński h. Sas, szeroko rozrodzona rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Lityń in. Letyń w ziemi przemyskiej, powiecie drohobyckim (Bon.). 

W XVI i XVII wieku posiadali w tymże powiecie m. in. dobra Tyniów i Siedliska, a Hruszów i Krowicę w pow. bełskim. Andrzej z Litynia, pisarz ziemski sanocki 1446-1461, poborca sanocki 1446. Jurgi, dziedzic Letynia 1508 (Paw.). 

Lityńscy byli elektorami królów z woj. ruskiego w 1633, ziemi przemyskiej 1669, woj. sandomierskiego 1697. Z czasem, różne gałęzie rodu osiedliły się w innych częściach kraju. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach grodzkim i ziemskim bełskim 1782, a w Królestwie przed Heroldią 1851.

Genealogia
(osób: 226)

• MARIA Józefa Lityńska h. Sas (1866-1923), c. Józefa i Eufrozyny Szembek, dziedziczka dóbr Wierzbica, obecnie pow. Tomaszów Lubelski, gm. Lubycza Królewska (Bon.); m. Adam Romer z Chyszowa h. Jelita (1856-1931), s. Konstantego Karola i Marianny Elżbiety Kirchner; dzieci: Helena (1903-1981), Stefan Józef (1907-1990) – Romerowie.

• STEFAN (Jan Stefan) Lityński h. Sas (1779-1855), s. Józefa i Anny Paparównej, dziedzic dóbr Wierzbica, obecnie pow. Tomaszów Lubelski, gm. Lubycza Królewska; ur. w parafii Gródek Lubelski (Bon.; Kos.; MK Gródek Lubelski); ż. (p. 1835) Rozalia vel Róża Papara h. Paparona (ok. 1800-po 1840), c. Jerzego z Kupiczwoli i Katarzyny Szumlańskiej; dzieci: Sabina, Antonina, Anna, Maria, Józef.

Źródła: Bon. t, 14/392-396; Kos. t. 1/703-709 (Papara h. Paparona); Nies.; Urus.