Ruciński

Ruciński h. Ogończyk v. Rucieński, Ruczyński, bardzo rzadko Ruciański, licznie rozrodzona rodzina drobnoszlachecka i zaściankowa podlaska. Nazwisko wzięła od wsi Ruciany, położonej obecnie w województwie mazowieckim, w powiecie sokołowskim, w gminie Bielany (dawniej Kowiesy), parafia Rozbity Kamień, nad Starą Rzeką. Jan Ruciński, syn Stanisława, sprzedał w 1643 roku wieś Ruciany-Świnopasy. Rucińscy vel Ruczyńscy rozproszyli się po całym kraju. Używali m. in. przydomku Nagórny. W 1674 podpisali elekcję króla Jana III z woj. podlaskim. Z nich: Jan Chryzostom, akademik krakowski, autor 1685. – Stanisław, szambelan królewski 1790. – Franciszek, cześnik trembowelski 1718, skarbnik drohicki.
Genealogia
(osób: 61)

• EWA Rucińska (ok. 1760-po 1785); m. (p. 1779) Jan Borzęcki h. Półkozic (ok. 1750-po 1785), porucznik regimentu pieszego koronnego 1779, kapitan 1785 (MK Zduny); dzieci: Maria Konstancja (ur. 1779), Tomasz (ur. 1780), Wincenty (1783-1785), Nikodem (ur. 1784) – Borzęccy.

• KALIKST Ruciński (1838-30 XII 1925), s. Jana i Apolonii Szymonowicz, bankowiec, urzędnik, a następnie dyrektor Tow. Ubezpieczeniowego „Vesta” w Poznaniu; profesor gimnazjalny w Poznaniu, następnie księgowy i sekretarz konsystorza kapituły metropolitalnej, kierownik wieczorowej szkoły handlowej 1896; właściciel folwarku Polityka w pow. poznańskim; wg Uruskiego ur. 1836, zm. Poznań (Urus.; WSB; PTPN; Dz. Poz. 171/96); ż. (1871 Łabiszyn, pow. Szubin) Anna Otto-Trąmpczyńska h. Topór (ok. 1842-8 VI 1929), c. Eugeniusza i Laury Szuman; zm. Poznań; jej bratem był ks. dr Stanisław Trąmpczyński; dzieci: Stanisław, Kazimierz, Jan, Stefan, Franciszek, Maria.

Źródła: Dw. Teki; SGKP IX 882; Urus. XV 290-291; Żych.