Paprocki

Paprocki h. Jastrzębiec, rodzina z ziemi dobrzyńskiej, szeroko rozrodzona drobna szlachta, przeważnie zagrodowa, zamieszkująca różne wsie o nazwie Paprotki, Paprotka i Paprotna w parafii sierpeckiej, powiat rypiński. 

Obok Jastrzębców dziedziczyli tam również przedstawiciele innych rodów, m. in. Cholewitów i Ogończyków. Paproccy Jastrzębce byli najdawniejszymi dziedzicami Paprotek. Wyszli najpewniej z Paprotek Starych in. Paprotek Głogołów albo Starejwsi i dziedziczyli następnie na wszystkich Paprotkach. Najczęściej spotykamy ich jako dziedziców wsi Paprotki-Bryski (P.-Bryskowe, Brysków, Brzysków, Brzesków, Breszków, Bresków). 

Jedna ich gałąź przeniosła się do ziemi chełmińskiej, a następnie do woj. lubelskiego, inna zaś wzięła nazwisko Grzębski vel Grzembski od majątku Grzębów, pow. rypiński, par. świedziebieńska (Pap.). Z nich: znakomity pisarz i heraldyk Bartosz Paprocki (1543-1614), autor dzieł „Gniazdo cnoty” i „Herby Rycerstwa Polskiego” – „niezmordowany w pracy, pilny badacz przeszłości rodzin i bezstronny krytyk, prześladowany od zawistnych i tych, którym się zdawało, że ich familie w swych dziełach pokrzywdził, straciwszy majątek, umarł we Lwowie” (Urus.).
Genealogia
(osób: 60)

• KONSTANTY Paprocki h. Jastrzębiec (1855-26 II 1916), s. Adama i Ludwiki Kossobudzkiej; zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 183-VI-22/23 (Ziemianie Polscy XX w. t. 5; MK Warszawa: św. Jan; Epitafium: Cm. Pow.); ż. (30 X 1883 Warszawa, św. Jan) Maria Ludwika Łempicka (ok. 1860-po 1883), c. Antoniego i Eugenii Słubickiej; dzieci: Zofia.

• JULIA Pelagia Paprocka h. Jastrzębiec (1813-27 VIII 1893), c. Teodora i Teresy Sollo; zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. Pod Katakumbami-I-103/104 (Cm. Pow.); m. (3 XI 1849 Warszawa, św. Jan) Piotr Franciszek Englert (1812-22 V 1857); dzieci: m. in. Teodora, Aleksander – Englertowie.

Źródła: Bil. = Antoni Biliński, Szlachta ziemi dobrzyńskiej za ostatnich Jagiellonów, Warszawa 1932; Dw. Teki; Nies. Kor. t. 3/558; Pap.; Urus. t. 13/203-205.