Mikułowski

Mikułowski h. Drzewica, rodzina małopolska, wywodząca się ze wsi Mikułowice w powiecie opoczyńskim, parafii Wójcin, obecnie gmina Paradyż. Pochodzą od Zajączkowskich z Mikułowic i są zapewne jednego pochodzenia ze Sławińskimi. 

Mikułowscy podpisali elekcje w 1669, 1674, 1697 i 1764 r. z woj. sandomierskim. Byli właścicielami m. in. dóbr Wielogóra i Dąbrówka Nagórna w powiecie radomskim. 

Z nich: Samuel, pisarz grodzki radomski 1664, poseł na sejmy, deputat na Trybunał, sędzia kapturowy, podstarości i sędzia grodzki, następnie sędzia ziemski radomski. Remigian, dziedzic na Mikułowicach, chorąży wiłkomierski 1697. Antoni na Mikułowicach, dziedzic Wielogóry, sędzia grodzki radomski, sędzia deputat na Trybunał lubelski i pisarz ziemski radomski 1786, poseł na sejmy 1782 i 1788 roku.

Genealogia
(osób: 52)

• ANTONI na Mikułowicach Mikułowski h. Drzewica (1732-28 XI 1794), s. Wiktora i Teresy Polanowskiej, pisarz ziemski radomski, poseł na sejmy; sędzia grodzki radomski, sędzia deputat na Trybunał lubelski i pisarz ziemski radomski 1786, poseł na sejmy 1782 i 1788; ur. Dąbrówka Nagórna, parafia Cerekiew (Urus.; PSB; MK Cerekiew); ż. (ok. 1770) Anna z Lubowidzy Lubowidzka h. Kopacz (ok. 1750-po 1788), c. Jana, łowczego rawskiego i Justyny z Dąbia Dąmbskiej h. Godziemba; dzieci: Agnieszka, Rafał, Adam, Szymon, Tomasz.

• MARIANNA Mikułowska h. Drzewica (ok. 1790-po 1817), c. Ignacego i 2ż. Julianny Dunin-Wąsowicz; ur. Dąbrówka Nagórna, par. Cerekiew; m. (19 IV 1809 Dąbrówka Nagórna) Leopold hr. de Verny (ok. 1780-po 1817); ślub w parafii Cerekiew (MK Cerekiew, Mszczonów); dzieci: Aleksander Edward hr. de Verny (ur. 1817 Mszczonów).

Źródła: Bork. Spis. 251; Krzep. Młp.; M.Pol.; Nies.; Urus. XI 62-63.

Mikułowski h. Rawicz, vel Mikułowski-Pomorski, rodzina małopolska, wzięła nazwisko od wsi Mikułowice, siedziby parafii, w dawnym woj. sandomierskim, powiat opatowski. Stanisław, wymieniony jest w aktach krakowskich z 1399 r. Stachna, żona Stanisława Jelitki 1425. Jan i Piotr, dziedzice wsi Łąki około 1470 roku (Lib. Benef.). Rafał, żonaty z Anną Dłuską 1579 roku, miał syna Wojciecha. Krzysztof 1581, Józef 1593, a Kacper 1595 r. dziedzice Mikułowic (Paw.).
Genealogia
(osób: 55)

 

  prof. Józef Mikułowski-Pomorski

(1868-1935)

 

• JÓZEF Karol Mateusz Mikułowski-Pomorski h. Rawicz (1 VII 1868-4 V 1935), s. Wła- dysława i Ludwiki Horoch, chemik organik, działacz społeczny i polityczny, organizator nauki i oświaty rolniczej; absolwent Politechniki Ryskiej; profesor Akademii Rolniczej w Dublanach od 1900, później dyrektor tej uczelni, dyrektor Kursów Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie, założyciel i pierwszy rektor SGGW w Warszawie (początkowo Wyższa Szkoła Rolnicza 1912-1918, rektorem SGGW był dwukrotnie), wicemarszałek Tymczasowej Rady Stanu 1917, prze- wodniczący wydziału oświecenia Komitetu Obywatelskiego miasta Warszawy, dyrektor departamentu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, minister rolnictwa Rady Regencyjnej, w rządzie J. Kucharzewskiego XII 1917-II 1918, minister oświaty, WRiOP 1922-1923, 1926, profesor Politechniki i Uniwersytetu Warszawskiego; członek Tow. Naukowego Warszawskiego (TNP); ur. Malice Kościelne, gmina Lipnik k/ Opatowa, zm. Warszawa, poch. Cm. Powązkowski, kw. 187-VI-4 (Cm.Pow.; Dzierzb. Pam.); ż. Karola Wiktoria Komorowska h. Dołęga odm. (28 XII 1869-18 VI 1919), c. Piotra i Felicji Komorowskiej; ur. Radkuny, zm. Warszawa; dzieci: Felicja, Zofia.

• ZOFIA Mikułowska-Pomorska h. Rawicz (8 VIII 1902-1 VII 1966), c. Józefa i Karoli Komorowskiej; zm. Warszawa, lat 63, poch. Cm. Powązkowski, kw. 11-VI-5, obok męża (Cm. Pow: epitafium); m. Roman Weryha (1890-1974).

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 251; Dług.; Krzep. Małop.; Nies.; Pap.; Sęcz.; Urus. t. 11/63-65; Wikipedia.