Borzęcki

Borzęcki h. Półkozic, licznie rozrodzona rodzina małopolska, nazwisko wzięła od swych dziedzicznych dóbr Borzęcin i Borzęcinek w pow. lubelskim, parafia Krzczonów, gdzie dziedziczyli w 1531 r. (Paw.). Pisali się z Kozarzewa in. Kozarzowa, majątku który posiadali już w XIV stuleciu. Księgi grodzkie wąwolnickie wymieniają ich już w 1335 r. Jedna linia Borzęckich osiedliła się w Wielkopolsce i Sieradzkiem. Z nich: Józef, komornik chełmski, skarbnik żydaczowski, deputat na trybunał 1698. – Antoni, cześnik łęczycki, sędzia ziemski 1720, podkomorzy przemyski 1739. – Franciszek, skarbnik lwowski 1724, starosta żydaczowski, podstoli litewski 1732.
Genealogia
(osób: 264)

 Konstanty Borzęcki 

(1826-1876)

• JÓZEF Borzęcki (29 IX 1820-13 XII 1874), s. Karola i Petroneli Zawadzkiej; wg innych źródeł ur. 1821, zm. Wiedeń; ż. (26 XI 1853 Wilno) Celina Rozalia Leokadia Chludzińska (29 X 1833-26 X 1913), c. Ignacego i Klementyny Kossow; ur. Antowil, zm. Kraków; dzieci: Kazimierz, Celina, Maria, Jadwiga.

• KATARZYNA Borzęcka (ok. 1801-17 VIII 1883), c. Maurycego i Julianny Czochron; ur. Borowiny, zm. Grabki; m. (13 II 1831 Warszawa) Józef Tadeusz Borzęcki (27 X 1793-27 VII 1875), s. Marcina i Klary Paszkowskiej; ur. Rogoźnica, zm. Taczanów lub Brzostówka; dzieci: Emilia. 

Źródła: Bon. t.2/66-68; Dw. Teki; Krzep. Mał.; Nies. t.2; Urus. t.1/352-353; Żych.; Wikipedia.