Borzęcki h. Półkozic, vel Borzencki, Borzecki, Borzędzki, Borzendzki, Bożęcki, Bożencki etc., licznie rozrodzona rodzina małopolska, nazwisko wzięła od swych dziedzicznych dóbr Borzęcin i Borzęcinek w pow. lubelskim, parafia Krzczonów, gdzie dziedziczyli w 1531 r. (Paw.).
Pisali się z Kozarzewa in. Kozarzowa, majątku który posiadali już w XIV stuleciu. Księgi grodzkie wąwolnickie wymieniają ich już w 1335 r. Jedna linia Borzęckich osiedliła się w Wielkopolsce i w Sieradzkiem.
Z tej rodziny: Józef, komornik chełmski, skarbnik żydaczowski, deputat na trybunał 1698. Antoni, cześnik łęczycki, sędzia ziemski 1720, podkomorzy przemyski 1739. Franciszek, skarbnik lwowski 1724, starosta żydaczowski, podstoli litewski 1732.
Borzęccy herbu Półkozic zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862, zostali zapisani do ksiąg szlachty ówczesnej guberni lubelskiej oraz radomskiej, oddział kielecki.
(osób: 264)
• JÓZEF Borzęcki h. Półkozic (29 IX 1820-13 XII 1874), s. Karola i Petroneli Zawadzkiej; wg innych źródeł ur. 1821, zm. Wiedeń; ż. (26 XI 1853 Wilno) Celina Rozalia Leokadia Chludzińska (29 X 1833-26 X 1913), c. Ignacego i Klementyny Kossow; ur. Antowil, zm. Kraków; dzieci: Kazimierz, Celina, Maria, Jadwiga.
• KATARZYNA Borzęcka h. Półkozic (ok. 1801-17 VIII 1883), c. Maurycego i Julianny Czochron; ur. Borowiny, zm. Grabki; m. (13 II 1831 Warszawa) Józef Tadeusz Borzęcki (27 X 1793-27 VII 1875), s. Marcina i Klary Paszkowskiej; ur. Rogoźnica, zm. Taczanów lub Brzostówka; dzieci: Emilia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz