Kaczkowski h. Nałęcz,
z Wielkopolski, pisali się z Kaczkowa. Według Bonieckiego wyszli
prawdopodobnie ze wsi Kaczkowo w powiecie kcyńskim.
Miczek Kaczkowski, w 1366 w orszaku królewskim w Kaliszu, a w 1382 podpisał w Radomsku ugodę Wielkopolan z Małopolanami o sukcesję korony polskiej (KWR). Andrzej, zwany Panoszka, sprzedał w 1495 część swoją na Wielkim Kaczkowie.
Kaczkowscy podpisali elekcje: Jana Kazimierza z województwem kaliskim 1648, króla Michała z województwem poznańskim 1669, króla Augusta II z tymże województwem 1697.
Genealogia
(osób: 27)
• KAROL Maciej Kaczkowski h. Nałęcz (4 II 1797-14 IX 1867), s. Grzegorza i Marianny Zielińskiej, lekarz, działacz społeczny, generał, profesor Uniwersytetu Warszawskiego; studiował na Uniw. Wileńskim; lekarz przyboczny księżnej łowickiej, naczelny lekarz armii polskiej w powstaniu listopadowym w randze generała; przed bitwą pod Grochowem zorganizował nowoczesną służbę sanitarną, w tym pierwsze na świecie oddziały sanitarne działające na polu bitwy; służba ta obejmowała także rannych armii wroga, tj. wojsk rosyjskich; powołał do służby lekarzy i studentów cywilnych; 25 IX 1831 odznaczony krzyżem kawalerskim orderu Virtuti Militari; po upadku powstania przeniósł się do Lwowa, gdzie zajmował się działaniami naukowo-społecznymi; po wybuchu powstania styczniowego został zesłany w głąb Rosji; ur. Warszawa, zm. Chersoń (PSB t. 11/375; Wikipedia); 1ż. (I 1831) Julia Czarnecka (ok. 1810-po 1831), z Podola; dzieci: dwoje, m. in. Zygmunt; 2ż. (po 1831) Stefania Giniowska (ok. 1820-VII 1865); dzieci: dwoje.
• MARIA Kaczkowska h. Nałęcz (1903-1986), c. Stanisława i Jadwigi Tomczyckiej; m. Władysław Żywicki (1909-1974).
Źródła: Bon. t. 9/130; Nies. t. 5/1; Urus.; Wikipedia.
Kaczkowski h. Pomian, na Kujawach, wyszli z Kaczkowa w powiecie inowrocławskim. Z czasem pisali się z Rojewa, na którym dziedziczyli (Bon.).
Do Kaczkowskich należały też w 1578 Kołaczkowo, Sulęcin i Wszeborz w powiecie pyzdrskim, oraz Stropieżyno i Przedzyno w pow. kaliskim (Paw.).
Jedna linia przeniosła się na Ruś Czerwoną w XVIII wieku. Z nich: Wojciech, kasztelan kowalski 1513, kruszwicki 1514. – Jarosław, stolnik inowrocławski 1554.
Genealogia
(osób: 23)
• MICHALINA Kaczkowska h. Pomian (ok. 1750-p. 1803), c. Jakuba i Joanny Irzykowskiej; m. (ok. 1781) Wojciech Miaskowski
h. Bończa (ok. 1730-p. 1802), s. Jakuba i Apolonii Bielickiej h. Pobóg,
podporucznik wojsk koronnych; dzieci: m. in. Epifaniusz Miaskowski (ok.
1787-1821), żonaty Emilią Koszutską h. Leszczyc.
•
ZYGMUNT Józef Erazm Kaczkowski h, Pomian (2 V 1825-7 IX 1896), s. Ignacego i
Teresy Niklewicz, powieściopisarz, poeta, publicysta, finansista,
działacz narodowy, szpieg austriacki, ps. Ein Pole; uczył się w szkołach
galicyjskich, uczęszczał na wydział filozoficzny Uniwersytetu we
Lwowie, słuchał wykładów w Wiedniu i Lipsku; w 1845 powrócił do kraju i
zamieszkał wraz z ojcem w Bereźnicy Wyżnej k/ Sanoka; zajął się
gospodarowaniem, a równocześnie ogłaszał swoje artykuły we lwowskim
„Dzienniku Mód Paryskich”; w 1846 wraz z ojcem wziął udział w powstaniu
krakowskim, w oddziale Józefa Bułharyna; po klęsce powstania, znalazł
się w austriackim więzieniu, w którym przebywał dwa lata; za działalność
narodowowyzwoleńczą został 28 VI 1847 wraz z ojcem skazany na karę
śmierci; przed wykonaniem kary uchronił ich wybuch Wiosny Ludów; brał w
niej udział jako współorganizator Gwardii Narodowej, jednak Wiosna Ludów
także zakończyła się klęską; wydarzenia lat 1846-1848, a zwłaszcza rzeź
galicyjska, zapoczątkowały jego ideowy odwrót od przekonań
demokratycznych, czemu dał wyraz w kilku swoich powieściach
współczesnych; ośmieszał w nich postacie demokratów i rewolucjonistów,
głosił w nich program „organicznej pracy na roli” i solidaryzmu
społecznego; w 1861 założył we Lwowie pismo „Głos”, na łamach którego
opublikował m. in. odezwę Agatona Gillera, posłanie do wszystkich
rodaków na ziemi polskiej, za co został oskarżony przez Austriaków o
zdradę stanu i 7 X 1861 skazany na 7 lat ciężkiego więzienia; 8 XII 1862
został ułaskawiony przez cesarza Franciszka Józefa I; w czasie
powstania styczniowego wziął aktywny udział w organizacji zaplecza
powstańczego w Galicji; w listopadzie 1863, przejęto szyfrowaną rządową
depeszę ze Lwowa do Wiednia, z której wynikało, że Kaczkowski jest
konfidentem austriackim; tajny sąd obywatelski skazał go 21 I 1864 na
utratę czci i banicję, jednak Rząd Narodowy wyroku tego nie zatwierdził;
w 1920 udowodniono na podstawie ujawnionych tajnych akt austriackich,
że Kaczkowski był tajnym płatnym agentem austriackim, a działalność
swoją kontynuował także we Francji i Wiedniu; jego działalność
doprowadziła do rozbicia galicyjskiej organizacji spiskowej, co
pociągnęło za sobą falę aresztowań, a powstanie styczniowe straciło tym
samym możliwość oparcia o społeczeństwo Galicji; na emigracji prowadził w
Wiedniu i Paryżu operacje finansowe, które przyniosły mu znaczny
majątek; jest też autorem cennego „Mojego pamiętnika” z lat 1833-1843;
ur. Kamionka Wołoska k/ Bereźnicy, zm. Paryż, poch. Montmorency, Cm. Les
Champeaux (PSB); ż. (ok. 1860) Maria Caillet (ok. 1840-po 1870).
Źródła: Bon. t. 9/130-132; Dw. Teki; Nies. t. 5/1-2; Urus.; PSB; Wikipedia: 1.
Kaczkowski h. Prus I
(in. Turzyma), wyszli zapewne ze wsi Kaczkowice, w powiecie proszowskim,
parafia Gorzków, gdzie w 1541 dziedziczył Marcin Kaczkowski (Bon.).
W końcu XIV wieku akta krakowskie wymieniają dziedziców części w Kaczkowicach: Klemensa, Bernarda, Stefana w 1384, Staśka, Mikołaja i Dobka 1387. Bernard piszący się też z Czudzinowic, nabył w 1389 część Kaczkowic od Jarosławy z Buszczyc (AGZ Proszowice). W 1546 Kaczkowice zostały sprzedane Opalińskim.
Kaczkowscy herbu Prus pisali się z woj. krakowskim na obiór króla Michała w 1669 r., z woj. sandomierskim podpisali elekcję Augusta II w 1697 r. Niektórzy osiedlili się na Rusi Czerwonej i tam zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim halickim 1782 r., w Wydziale Stanów galicyjskich 1834 i 1847 r., a także Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.
Genealogia
(osób: 28)
• AGNIESZKA Kaczkowska h. Prus I (ok. 1810-po 1838), c. Mikołaja i Marianny Wilczyńskiej; m. (p. 1838) Tomasz Klementowski (ok. 1810-po 1838).
• STANISŁAW Kaczkowski h. Prus I (ok. 1795-po 1832), s. Pawła i 2ż. Katarzyny Mietelskiej; ż. (p. 1820) Salomea Starczewska (ok. 1800-po 1832); dzieci: Tomasz, Michał, Jan, Józef.
Źródła: Bon. t. 9/132-133; Krzep. Małop.; Nies. t.5/2; Szl. Król.; Urus. t. 6/134-135.
Kaczkowski h. Świnka,
wyszli ze wsi Kaczki w pow. sieradzkim. Stanisław z Kaczek w 1430, a
Błażej 1436, mają sprawy w Sieradzu z Kobierzyckimi (AGZ Sieradz).
Kaczkowscy herbu Świnka wylegitymowali się ze szlachectwa w Wydziale Stanów galicyjskich 1784 r., a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Już w XVIII wieku spotykamy ich na Podolu.
Z nich: Wojciech, starosta lipowiecki biskupa Zadzika 1640. Antoni, towarzysz pancerny chorągwi królewskiej, podpisał z woj. sieradzkim elekcję Stanisława Augusta w 1764. Józef, były sędzia ziemiański, został sędzią pokoju powiatu piotrkowskiego 1807.
Genealogia
(osób: 51)
• EMILIA Ludwika Józefa Kaczkowska h. Świnka (1836-1855), c. Ludwika i Gabrieli Niemojewskiej; m. (1854 Grocholice k/ Bełchatowa) Ludwik Michał Wierusz-Niemojewski
(1823-18 XII 1892), s. Gabriela i Katarzyny Lubowidzkiej, literat
warszawski, nowelista, poeta, dramaturg, etnograf; za pomoc udzielaną
powstańcom 1863 zesłany na Sybir; po powrocie w 1874 osiedlił się w
Warszawie; dziedzic dóbr Radoszewice k/ Pajęczna, które po jego śmierci
odziedziczyła córka Emilia; ur. Radoszewice, zm. Warszawa, poch. Cm.
Powązkowski; 2v. żonaty z Joanną Osińską
(PSB; MK Bełchatów); dzieci: Emilia Niemojewska (1855-po 1880),
dziedziczka po ojcu majątku Radoszewice k/ Pajęczna; zamężna
Władysławowa Wodzińska.
• STANISŁAW Kaczkowski h. Świnka (ok. 1785-19 IV 1855), s. Józefa i Bogumiły Chrzanowskiej,
historyk, publicysta, poeta, działacz polityczny, Kaliszanin, poseł na
sejm Królestwa Polskiego 1815-1830 i na sejm powstańczy 1830-1831,
mason; nauki pobierał w konwikcie pijarów na Żoliborzu oraz w szkole
Francuza Rougeta, studia prawnicze odbył we Frankfurcie n/ Odrą; w 1808
minister Księstwa Warszawskiego, Feliks Łubieński,
powołał go na zastępcę prokuratora przy Trybunale kaliskim, później
został prezesem rady powiatowej w Sieradzu i członkiem rady wojewódzkiej
w Kaliszu; od 1820 wybierano go posłem sieradzkim na sejmy w 1820, 1825
i 1830; należał do opozycji kaliskiej braci Wincentego i Bonawentury Niemojewskich;
ich polityczne koncepcje wzbogacił ideami ekonomicznymi o konieczności
rozwoju handlu i zakładania fabryk; postulował równouprawnienie Żydów i
ich uaktywnienie zawodowe; w 1820 podpisał petycję do cara, by dobra
rządowe sprzedawać wyłącznie chłopom i drugą w sprawie zakazu
sprowadzania materiałów angielskich i wzięcia pod ochronę rodzimego
przemysłu włókienniczego; 10-11 IV 1825 grupa posłów „Kaliszan” odbyła
naradę w sprawie przeciwdziałania decyzji cara Aleksandra I o zniesieniu
jawności obrad sejmu; działania te sprawiły, że 23 II 1826 w Chojnem
aresztowali go carscy żandarmi i przewieźli do Karmelitów w Warszawie;
po uwolnieniu przeniósł się do Bełchatowa i zajął urządzaniem majątku
przejętego po bracie; podczas powstania listopadowego przeciwstawiał się
dyktaturze gen. Józefa Chłopickiego,
krytycznie oceniał działania rządu powstańczego i armii; w proteście
złożył mandat poselski i wrócił do Chojnego, skąd nadzorował także
majątek w Bełchatowie; pozostawił po sobie 45 pozycji bibliograficznych;
był członkiem loży wolnomularskiej Hesperus w latach 1818-1819; za żoną
otrzymał dobra Chojne k/ Sieradza; ur. Ochle k/ Widawy, zm. Bełchatów
(PSB t. 11/377); ż. (ok. 1808) Izabela Babska
h. Radwan (ok. 1790-1846), c. Filipa, komornika ziemskiego
sochaczewskiego i Róży Stawiskiej h. Gozdawa; zm. Chojne; dzieci:
Ludwik, Józefa.
Źródła: Bon. t. 9/133-135; Dw. Teki; Nies. t. 11/205; Urus. t. 6/135-136; Wikipedia: 1.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz