Chojecki

Chojecki h. Lubicz, rodzina podlaska, pisała się z Choji i Rzążewa. Gniazdem ich jest Choja w ziemi łukowskiej, obecnie pow. Siedlce, gmina i parafia Zbuczyn. Stamtąd przenieśli się w różne strony kraju. Juź w XVI stuleciu licznie rozrodzeni, rozdzielili się na kilka linii, do ich herbu przeszła też większa część Chojeckich herbu Korab. Tomasz, wiceregent grodzki 1650, podstarości 1670, wreszcie sędzia grodzki krasnostawski. Kazimierz, dziedzic na Choji i Rzążewie, szambelan Stanisława Augusta 1766, komisarz sejmów galicyjskich 1788, deputat stanów galicyjskich 1787-1791, wicemarszałek galicyjski. Hilary, sędzia ziemski kijowski 1784, kawaler Orderu Św. Stanisława 1790. Chojeccy podpisali elekcje 1697 i 1764 r. z woj. podlaskim i ziemią liwską. Niektórzy osiedlili się na Litwie i tam podpisali elekcję 1632 r. z pow. pińskim oraz manifest szlachty litewskiej 1763. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1817, w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni kijowskiej 1813, wileńskiej 1819.
Genealogia
(osób: 50)

• JANINA Chojecka (ok. 1870-1940), c. Stanisława i Klementyny Siemieńskiej; m. (p. 1890) Józef ks. Puzyna h. Oginiec (1856-1919); dzieci: Stefan, Janina, Antonina, Anna, Maria, Zofia – ks. Puzynowie.

• STANISŁAW Chojecki (ok. 1830-po 1873), s. Jana i Ignacji Pietruskiej; ż. (p. 1866) Klementyna Siemieńska h. Dąbrowa (ok. 1840-po 1873), c. Lucjana i Ludwiki Potockiej h. Pilawa; dzieci: Wanda, Janina, Maria. 

Źródła: Bon. t.3/43; Krzep. Młp.; Nies.; M. Gal.; Semk.; Urus.