Komierowski

Komierowski h. Pomian, vel Komirowski, nazwisko wzięli od wsi Komierowo (Wielkie) i Komierówko (Komierowo Małe), w dawnym pow. nakielskim, obecnie pow. Sępólno Krajeńskie. Komierowo posiadali jeszcze na początku XX wieku. 

Jasiek z Komierowa, brat jego rodzony Mikołaj z Lipia i brat ich stryjeczny, Bogusław Krasny z Obodowa, sprzedali 1376 r. majętność swoją Nasławą Łąkę, opatowi Byszowskiemu. U dokumentu tego zawieszone pieczęcie Jaśka i Mikołaja, przedstawiają herb Pomian (Bon.).

Paweł Komierowski, elektor Augusta II-go 1697 r., żonaty 1v. z Katarzyną Kalkstein-Stolińską, 2v. z Anną Sobiejuską, 3v. z Anną Trzaskowską, 4v. z Marianną Zaleską. Andrzej, pisarz grodzki nakielski 1721 r., ożeniony z Ewą Lubstowską. Julianna, za Andrzejem Konradem Gostomskim 1779 r. (Perp. Czers.). Józef Antoni, cześnik inowrocławski 1762 r. Stanisław, łowczy bydgoski 1772 r.

Józef Komierowski (zm. 1861), poeta i dramatopisarz, uczestnik powstania listopadowego. Florian, szefa sztabu generała Kickiego, poległ pod Ostrołęką 1831 r. Roman, właściciel po ojcu Nieżychowa, a po bracie Komierowa, doktor obojga praw, poseł do parlamentu niemiećkiego, tajny szambelan papieski 1892 r., zaślubił 1879 r. w Biezdrowie Marię Kurnatowską.

Komierowscy herbu Pomian wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji zachodniej 1804 r., zaś w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. 

Genealogia 
(osób: 93)

• ELEONORA Komierowska h. Pomian (ok. 1710-po 1760), c. Pawła i Marianny Zaleskiej (Bon.; Dw. Teki; AGZ Nakło); 1m. Marcin Dzierżanowski (ok. 1700-p. 1740); 2m. (ok. 1740) Józef Szał-Żukowski h. wł. (ok. 1710-po 1760), s. Wojciecha i Teresy Wolskiej; spisuje 1740 r. dożywocie z żoną Eleonorą Komierowską, a 1760 r. ustępuje dożywocie z zapisu między małżonkami z 1740 r. synowi swemu z tej żony zrodz. Janowi Ż.; Walenty Ż. brat rodz. Józefa Ż. (Dw. Teki; AGZ Nakło); dzieci: 1/ Jan Żukowski.

płk Witold Komierowski
(1888-1954)

• JAKUB Anastazy Komierowski h. Pomian (1766-13 I 1807), s. Stanisława i Rozalii Kalkstein-Osłowskiej, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej 1794 r., generał major pospolitego ruszenia wojsk polskich Ks. Warszawskiego 1806 r. (własnym kosztem wystawił wówczas pułk piechoty), uczestnik kampanii pomorskiej przeciw Prusakom; właściciel dóbr Krojanka (Krajenka) i Dąbrówka; jako pruski królewski radca ziemski i szlachecki (Königlicher Land und Ritterschaftsrat) nabył klucz krajeński (Krajno) przez licytację 12 V 1800 r., który 1839 r. został zakupiony przez króla pruskiego; poległ w potyczce z dragonami pruskimi 1807 r. pod Pieniążkowem (woj. pomorskie), pochowany w kościele św. Mateusza w Nowem nad Wisłą; jego syn wylegitymował się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym przed 1850 r. (Bon.; H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 1; Wikipedia); 1ż. Nepomucena Kitnowska (ok. 1770-ok. 1795), c. Maurycego i Magdaleny Pawłowskiej; 2ż. (ok. 1805) Izabela Wodzińska h. Jastrzębiec (ok. 1775-1856), c. Ignacego, generała wojsk polskich, i Marianny Domaszewskiej; dzieci: Stanisław, Maria, Julia.

Źródła: Bon. t. 9/369-373; Bork. Spis 166; Dw. Teki (Regesty); Nies.; Urus. t. 7/130-132; Wikipedia.