Kozieł h. własnego (in. Kozieł II), vel Koziełł, Koziełło, Kozioł, Kozieł-Poklewski, „...dom Kozłów na Litwie, ich potomkowie się Poklewscy jedni, Jasienieccy drudzy piszą - potomkowie Sawicza Kozieła” (Nies.).
Ów Sawicz Kozieł, razem z bratem, po zajęciu Siewierza przez Moskwę, przenieśli się około 1500 r. na Litwę. Przydomek Poklewski, wzięli od dóbr Poklewo, w pow. oszmiańskim. Kozieł, poseł od wielkiego księcia Witolda, obecny w Wiślicy 1415 r. Jan i Mikołaj Kozłowie, łożniczowie królewscy 1504 r.
Jan Kozieł, podstarości oszmiański 1604 i 1606 r., dziedzic dóbr Bakszty i Świetlana, w pow. oszmiańskim. Fabian, sekretarz królewski, nabył 1618 r. Świrki, w pow. święciańskim; podstoli oszmiański 1629 r., chorąży oszmiański 1644-1649, żonaty z Katarzyną Niewiarowską.
Ignacy Kozieł z żoną otrzymali 1749 r. konsens królewski, na wykupienie starostwa kormiałowskiego, z rąk N. Koziełły-Poklewskiego. Ignacy Kozieł-Poklewski, starosta płotelski, 1749 r. Fabian Kozieł, podstoli oszmiański, 1755 r. Krzysztof Kozieł-Poklewski, regent grodzki 1767 r. i ziemski 1775 r., a pisarz grodzki wileński 1783 r.
Stanisław Kozieł-Poklewski, cześnik słonimski, stronnik Augusta III-go 1733 r. (Oblig. Warsz.). Jan Kozieł, strażnik starodubowski, elektor Stanisława Augusta 1764 r. Michał Kozieł-Poklewski, starosta dziśnieński, poseł powiatu oszmiańskiego na Sejm Czteroletni 1788 r. (Vol. Leg.).
Alfons Koziełł-Poklewski (zm. 1890), przemysłowiec, działacz społeczny, rzeczywisty radca stanu, jeden z najbogatszych przedsiębiorców na Syberii w XIX wieku.
Jako Koziełł Poklewscy wylegitymowali się szlachectwa przed Deputacją Wywodową wileńską w latach 1798-1832.
Herb — w polu czerwonym, półksiężyc rogami na dół, na nim trzy strzały, jedna w środku i na każdym końcu po jednej; w koronie trzy pióra strusie.
Źródła: Bon. t.12/72-77; Bork. Spis 181, 326; Nies.; Urus. 7/370-371.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz