Jacimierski

Jacimierski h. Sulima, vel Jacimirski, Jaćmierski, Jacymierski etc., z Jacimierza in. Jaćmierza w ziemi sanockiej (Bon.).

Jeziorkowski

Jeziorkowski h. Rawicz, rodzina znana Paprockiemu (1584), już w XVI wieku byli osiedleni na Podolu. Wyszli zapewne z Jeziorka, w ziemi wiskiej, które było także gniazdem Jeziorkowskich herbu Kościesza. 

Kadłubowski

Kadłubowski h. Belina, z Kadłubowa w ziemi wyszogrodzkiej. Jedna linia przeniosła się do woj. bełskiego i na Wołyń. 

Kitnowski

Kitnowski h. Cholewa, vel Kintowski, von Kintenau (Kinten), z Kitnowa i Kitnówki, w woj. chełmińskim, obecnie pow. Grudziądz, gm. Gruta. Osiedlili się na ziemiach pruskich. Stanowią odgałęzienie rodziny Umińskich herbu Cholewa. Kitnowscy założyli następnie Kitnowo, w pow. ostródzkim, gm. Grunwald.

Kocięcki

Kocięcki h. Nieczuja, czasem Kociacki, z Kocięcina, w dawnym pow. sierpskim. Licznie rozrodzeni używali przydomków: Czestka, Gietka, Goleska, Kitka, Przybek, Tworek i in.

Komierowski

Komierowski h. Pomian, vel Komirowski, nazwisko wzięli od wsi Komierowo (Wielkie) i Komierówko (Komierowo Małe), w dawnym pow. nakielskim, obecnie pow. Sępólno Krajeńskie. Komierowo posiadali jeszcze na początku XX wieku. 

Komoński

Komoński h. Lis, vel Komuński, niekiedy Gomuński, rodzina mazowiecka, pisząca się z Komonina, w dawnym pow. raciąskim. Osielili się m.in. na ziemiach pruskich.

Kozakowski

Kozakowski h. Lilia darta (in. Krępki, Krupki, herb własny), vel Krupek-Kozakowski, w W. Ks. Litewskim. Herb ich przedstawia w polu czerwonym białą lilię, tak jak w Gozdawie, przeszytą strzałą w lewo. W szczycie hełmu takaż lilia, między dwoma trąbami. Przydomek ich Krupek.

Kozieł

Kozieł h. własnego (in. Kozieł II), vel Koziełł, Koziełło, Kozioł, Kozieł-Poklewski, „...dom Kozłów na Litwie, ich potomkowie się Poklewscy jedni, Jasienieccy drudzy piszą - potomkowie Sawicza Kozieła” (Nies.).

Krotkiewski

Krotkiewski h. Radwan, vel Krodkiewski, w Małopolsce, oraz w dawnym woj. rawskim. 

Krzywobłocki

Krzywobłocki h. Leliwa, w aktach także Krzywobłodzki (sic!), na Litwie, w woj. brzeskim, a następnie w woj. witebskim. Według Uruskiego, ich gniazdem są dobra Krzywobłota in. Wilczki (Wołczki), w pow. prużańskim. 

Łaguna

Łaguna h. Grzymała (odm.), vel Łagóna, Łagona, Laguna, Lagona etc., wyszli ze wsi Łaguny in. Łagony, w parafii Zielona Ciechanowska, obecnie gmina Opinogóra Górna, powiat Ciechanów, woj. mazowieckie. 

Małecki

Małecki h. Jelita, vel Malecki, w dawnym woj. sieradzkim, pisali się z Małcza (Malcza, Malca). Według Paprockiego, pochodzą od słynnego rycerza Floriana Szarego z 1333 r.

Morzycki

Morzycki h. Mora, vel Zawisza-Morzycki, rodzina kujawska, osiedlona m.in. na ziemi łęczyckiej. Pisali się z Morzyc. Niektórzy używali przydomku Zawisza. Z nich jeden senator, kasztelan kowalski w 1443 r.

Mroczyński

Mroczyński h. Dryja, vel Mróczyński, Mruczyński, na Kujawach, pisali się z Mroczyna. Osiedlili się m.in. w Wielkopolsce i ziemi sieradzkiej. 

Mukułowski

Mukułowski h. Bończa, rodzina nie występująca w dawnych herbarzach. Od XVIII wieku są notowani w dokumentach wielkopolskich.

Myszczyński

Myszczyński h. Pierzchała (in. Roch I, Kolumna), vel Myszczeński, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona w ziemi czerskiej i warszawskiej. Pisali się z Myszczyna, w ziemi warszawskiej, i byli znani Paprockiemu w 1584 r. Są jednego pochodzenia z Łaźniewskimi tego herbu.

Niepiekło

Niepiekło h. Rawicz, rodzina drobnoszlachecka na Mazowszu i Podlasiu. Niektórzy z nich używali przydomku Socha. 

Omieciński

Omieciński h. Junosza (odm.), vel Omięciński, Omeciński, Omęciński, Omieczyński, w ziemi radomskiej, pisali się z Omiecina.

Piwo

Piwo h. Prawdzic, stara rodzina mazowiecka, z ziemi gostyńskiej. Pisali się z Opolska. Swój rodzinny przydomek zmienili w nazwisko (Urus.).

Proszkowski

Proszkowski h. Łada, vel Prószkowski, Pruszkowski, gniazdem tej rodziny wieś Proszki, w pow. zambrowskim, od której też w XV stuleciu pisali się „Proszek de Proszki”. Licznie już wówczas rozrodzeni, należeli przeważnie do szlachty zagrodowej. Jedna ich linia przeniosła się w XVII wieku do Małopolski.

Pucek

Pucek h. Godziemba, vel Puczek, w dawnym woj. łęczyckim, pisali się z Pęcławic. Rodzina znana Paprockiemu w 1584 r.

Rosowski

Rosowski h. Korab, vel Rossowski, Rossoski, Rososki, w Wielkopolsce, pisali się z Rososzycy. Są jednego pochodzenia z Korabitami Gałęskimi, Gniazdowskimi i Wysockimi.

Ruszczyc

Ruszczyc h. Lis, vel Rószczyc, Roszczyc, Rościsz, w dawnym woj. podlaskim i brzeskim litewskim. Jedna ich linia używała przydomku Zbirogowski. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Pierwotnym ich nazwiskiem miało być Roszko. Niektórzy z nich zmienili nazwisko na Ruszczycki vel Roszczycki. 

Rymgajło

Herburt

Poraj

Rymgajło h. Herburt (in. Herburtowa, Pawęża), vel Rymgajłło, Rymgayło, Rymgayłowicz etc., litew. Rymgayłas, stara szlachta żmudzka, której gniazdem jest wieś Rymgajły w dawnym ks. żmudzkim. 

Słubicki

Słubicki h. Prus I (in. Turzyma, Słubica), vel Slubicki, Ślubicki, Szlubicki, na Mazowszu, pisali się ze Słubic (Ślubic). Wywodzą się od rodu Słubiczów, pisanych także Ślubiczami, Szlubiczami (pierwotnie Słubica) herbu Prus I, którzy się później nazwali Słubickimi. Są jednego pochodzenia m.in. ze Studzińskimi (Studzieńskimi), Swarockimi, Załęskimi.

Sokalski

Sokalski, vel Szokalski, Sokolski, Sokulski, w Wielkopolsce, na Mazowszu, Podlasiu, a w XIX wieku także w ówczesnej Galicji. Są chyba jednego pochodzenia z Szokalskimi. Niektórzy z nich zmienili nazwisko, a pierwotnie nazywali się Sokala (Sokal).

Stobiński

Stobiński, vel Stopiński, chociaż głucho o nich w herbarzach, to w XVIII wieku występują w aktach jako szlachta w Wielkopolsce i na Mazowszu. Stanowią zapewne jedną rodzinę ze Stopińskimi herbu Junosza, którzy wywodzą się z dawnego woj. płockiego.

Szauman

Szauman h. własnego, vel Szauman-Szumski, w W. Ks. Litewskim, rodzina pochodzenia niemieckiego, używająca przydomku Szumski.

Szułdrzyński

Szułdrzyński h. Zadora, vel Szołdrzyński, mieli podobno wyjść z dawnego woj. sandomierskiego, później zamieszkiwali m.in. w Wielkopolsce, w pow. wrzesińskim. 

Świda

Świda h. własnego (in. Grabie odmienne), vel Świda-Polny, Szwida, w W. Ks. Litewskim, w woj. mińskim. Czasem używali przydomku Polny. Byli przeważnie wyznania kalwińskiego, tj. ewangelicko-reformowanego. Od ostatniej ćwierci XVIII wieku pisali się ze Świdwów. 

Terlikowski

Terlikowski h. Jelita, oraz h. Suchekomnaty, vel Terlikoski, Tyrlikowski etc., na Podlasiu, w ziemi drohickiej i mielnickiej, skąd przenieśli się m.in. na Litwę i Podole. Pisali się z Terlikowa.

Wojszycki

Wojszycki h. Dołęga, a także h. Drzewica oraz h. Korab, vel Wojsicki, Woyszycki, Woysicki, Wojsiecki, Wojsecki, w dawnym woj. łęczyckim. 

Żędzian

Żędzian h. Jastrzębiec (in. Boleścic, Bolesta), vel Żendzian, Zendzian, Żedzian, Rzędzian, Szędzian, Szendzian, Sandzian etc., drobna szlachta podlaska, występująca w aktach już w 1445 r. Pisali się z Żędzian w ziemi bielskiej. Są pewnie jednego pochodzenia z Kierzkowskimi, Sądzińskimi (Sądzyńskimi) i Zajkowskimi herbu Jastrzębiec. Niektórzy z nich zwali się później Żędzianowskimi.

Archutowski

Archutowski h. Grabie, vel Archutoski, dawniej Archułtowski, na Mazowszu, w dawnym woj. płockim. 

Goryszewski

Goryszewski h. Ciołek, właściwie Goryszeski, rodzina mazowiecka, z pow. ciechanowskiego.

Charzyński

Charzyński h. Szeliga, vel Charzeński, czasem Harzyński, rodzina mazowiecka, pisząca się z Charzyn. Licznie rozrodzeni, dla rozróżnienia używali przydomków: Białycz, Dłuzicz vel Dłużycz, Gębicz vel Gembicz etc. Jedna ich gałąź osiadła na ziemiach pruskich.

Ciechanowicz

Mogiła odm.

Nałęcz zawiązany

Ciechanowicz h. Mogiła odm. (z jednym krzyżem, in. herb własny), oraz h. Nałęcz zawiązany, w W. Ks. Litewskim, w woj. smoleńskim i nowogrodzkim. Pieczętowali się także zwykłym herbem Mogiła.

Cisowski

Sas

Księżyc

Cisowski h. Sas, wcześniej h. Księżyc, vel Cissowski, rodzina pomorska, osiedlona m.in. na Kujawach i Mazowszu.

Czartkowski

Czartkowski h. Korab, vel Czartkoski, rodzina znana Paprockiemu w 1584 r. Nazwisko wzięli od wsi Czartki, w dawnym woj. sieradzkim. Jedna gałąź pisała się z Zabłocia.

Czyż

Czyż h. Godziemba, vel Mintowt-Czyż, Cyż, w W. Ks. Litewskim, m.in. w pow. nowogrodzkim i lidzkim. Używali przydomku Mintowt i pisali się „z Woronny”.

Doręgowski

Doręgowski h. własnego (in. Dwie trąby), vel Gleissen-Doręgowski, Dorengowski, Deręgowski, Derengowski, Deryngowski etc., szlachta pomorska (kaszubska), osiadła m.in. w Wielkopolsce. Pisali się z Doręgowic, w dawnym woj. pomorskim. Używali przydomku à Gleisen (von Gleissen, Glajsen, Glayzen etc.).

Galewski

Galewski h. Dryja, w Wielkopolsce, w pow. konińskim. Są jednego pochodzenia z Siąskimi tego herbu i często pisali się w aktach urzędowych Galewskimi czyli Siąskimi (Galewski sive Siąski). Mieli także osiedlić się na Podolu.

Gałęski

Gałęski h. Korab, w Wielkopolsce, w pow. kaliskim. Rodzina znana Paprockiemu 1584 r. Pisali się z Gałązek i używali przydomku bądź imioniska Piotruszka (Piotrunka). Są niewątpliwie jednego pochodzenia z Rosowskimi tego herbu, a być może także z Czartkowskimi.

Głażewski

Głażewski h. Niekrasz, vel Głażowski, Głazowski, Głazewski etc., na Mazowszu, w pow. makowskim oraz w ziemi zakroczymskiej. Pisali się z Tyszek.

Gorczyczewski

Gorczyczewski h. Gozdawa (odm.), oraz h. Ciołek, w Wielkopolsce, w pow. poznańskim, gnieźnieńskim i konińskim.

Goszczyński

Goszczyński h. Pobóg, oraz h. Nałęcz, vel Goszczeński, Gościński, rodzina mazowiecka, w pow. przasnyskim (dawniej płońskim) i ziemi wiskiej, pisali się z Goszczyna. Licznie rozrodzeni, osiedlili się w różnych województwach. Od Pobogów G-kich idą Rutkowscy herbu Pobóg, z Rutkowic w pow. działdowskim.