Pątkowski h. Trzaska, vel Patkowski, rodzina mazowiecka, w ziemi łomżyńskiej. Jedni z nich osiedlili się na Podlasiu, inni na Podolu.
SERWIS GENEALOGICZNY - GENEALOGICAL RESEARCH
• Gromadzenie oraz analiza danych
• Dostęp do aktualnej bazy - kontakt
• Gotowe genealogie do wydrukowania w formacie pdf
Pątkowski h. Trzaska, vel Patkowski, rodzina mazowiecka, w ziemi łomżyńskiej. Jedni z nich osiedlili się na Podlasiu, inni na Podolu.
Pikiel h. Prus I, stara bojarska rodzina żmudzka, używająca także innych herbów: Dębno, Dryja i Rawicz (Gajl).
Poczobut h. Zdarbożec (in. Pogonia, Pogoń IV, Bożezdarz), vel Poczobutt, Poczobot, Poczobod, Poczobód, Poczobut-Kundzicz, Poczobut-Odlanicki, Poczobutowicz, drobna szlachta w W. Ks. Litewskim, wywodząca się z bojarów ruskich.
Połczyński h. Bończa (odm.), vel Janta-Połczyński, Polczyński, Półczyński, Pułczyński, rodzina pomorska, z przydomkiem Janta.
Pudłowski h. Kościesza (odm.), wymienia ich Paprocki 1584 r. Pisali się z Mokszan (Mokrzan).
Radziwanowski h. Bełty, vel Kierdej-Radziwanowski, Radziwonowski, rodzina rusko-litewska, w pow. grodzieńskim i wołkowyskim. Wymienia ich Kuropatnicki w 1789 r.
Siekierzecki h. Topór (in. Pałuka), a także h. Wczele oraz h. Poraj, vel Siekierzycki, Siekierzeski, Siekirzecki, Siekierski, Siekirski etc., drobna szlachta wielkopolska, pisząca się z Siekierek Wielkich (Kościelnych) i Małych (Mniejszych), w dawnym pow. średzkim, obecnie pow. Poznań. Uprzednio zwali się Siekierkami (Siekierka, Siekirka, Siekierko).

Stachurski h. Ostoja, oraz h. Pobóg, vel Stachórski, Stachorski, w dawnym woj. sandomierskim, później m.in. na Ukrainie i w woj. wiebskim 1667 r.
Stradomski h. Prus I (odm.), rodzina małopolska, w woj. krakowskim, jednego pochodzenia ze Szczepanowskimi ze Szczepanowa i Małuszyńskimi z Małusz. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Według herbarzy, pisali się ze Stradomia.
Straszyński h. własnego (in. Straszyński I), oraz h. Lew (in. Lew I), vel Buchwald-Straszyński, Straszyński von Buchwald, rodzina pomorska, w woj. gdańskim, będąca odgałęzieniem rodziny Buchwaldów. Używali przydomku „von Buchwald”. Jedna ich gałąź otrzymała tytuł baronowski szwedzki w 1675 r., lecz wygasła w 1709 r.
Swarocki h. Prus I, vel Szwarocki, na Mazowszu, w ziemi gostyńskiej. Pisali się ze Ślubic. Paprocki pisze w 1584 r., że są w pow. rawskim, gostyńskim i na Litwie.
Świętosławski h. Rola (in. Rolicz), początkowo także Światosławski, pisali się ze Świętosławia (Światosławia) i z Grabia, w ziemi dobrzyńskiej, później osiedleni także w innych regionach Rzeczypospolitej. Rodzina wymieniona w Herbarzu Paprockiego 1584 r. Używali przydomków Górny i Sierota.
Tołoczko h. własnego (in. Pobóg odm., Tołoczko), a także h. Pobóg oraz h. Łuk, vel Tołłoczko, Tołoczka, w W. Ks. Litewskim, rodzina wywodząca się z bojarów rusko-litewskich, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim, w pow. grodzieńskim. Była na Litwie także kniaziowska rodzina tego nazwiska 1506 r. (Arch. Zbor).
Uzłowski h. Jastrzębiec, na Podlasiu i w W. Ks. Litewskim. Ich gniazdem jest być może wieś Uzłowce, w pow. słonimskim. Herbarze wymieniają Uzłowskich różnych herbów: Jastrzębiec, Lis, Lubicz i Topór.
Wereszczaka h. Kościesza, oraz h. Lis, wydają się stanowić jeden ród, chociaż dawni autorzy dają im dwa różne herby. Byli w woj. brzeskim litewskim, a także w innych województwach wschodnich.
Wierszewski h. Nałęcz, oraz h. Wiersza, vel Wierszeski, Wierszowski, na Mazowszu, w pow. warszawskim 1573 r. (Okol.). Byli też Wierszewscy w Wielkopolsce.
Wilkowujski h. Prus I, oraz h. Senniki, vel Wilkowuyski, Wilkowójski, Wilkowoyski, Wilkowojski, na Mazowszu, w ziemi ciechanowskiej, skąd przenieśli się m.in. do ziemi wiskiej. W XIX wieku są także w Wielkopolsce. W niektórych opracowaniach błędnie drukowani, jako Wilkownyski, zamiast Wilkowuyski (Bork.).

Zbyszyński h. Pobóg, oraz h. Ślepowron, na Mazowszu, pisali się ze Zbyszyna. Pobogowie Zbyszyńscy używali przydomku Maskotka.
Żydowski h. Doliwa, rodzina kujawska, pisząca się z Żydowa (oraz Żydówka) i Narębic 1541 i 1560 r. (Pap.), 1572 r. (Starow. Monum.). Jedna gałąź przeniosła się do woj. krakowskiego.

Andruszkiewicz h. Mogiła, vel Andruszkowicz, na Żmudzi i Podlasiu. Jednego pochodzenia Bogdanowiczami, Bilewiczami, Monstwiłami, a podobno także z kniaziami Giedrojciami, są notowani w aktach woj. trockiego już 1454 r. (Nies.).
Budziejewski h. Nałęcz, vel Budziejowski, rodzina wielkopolska, pisali się z Budziejewa (Budziejowa), w pow. gnieźnieńskim, w parafii Popowo.
Celejewski h. Rawicz, vel Celejowski, Cielejewski, Czelejewski, dom mazowiecki, z Celejowa, Wilczkowic i Łążka, w ziemi czerskiej.

Chodubski h. Kościesza, oraz h. Poraj, vel Chodóbski, Chodupski, Hodubski, Hodupski, Chodepski etc., rodzina mazowiecka, w pow. przasnyskim.
Chorzewski h. Abdank (in. Habdank), oraz h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Horzewski, Chorzowski, w Wielkopolsce i na Mazowszu.
Cydzik h. Prawdzic, a także h. Grzymała, oraz h. Owada, w W. Ks. Litewskim, pisali się na Zawalczu. Dom zamieszkujący okolicę szlachecką Cydziki, w pow. grodzieńskim. Pisano ich także Cydzyk, Cidzik, Czydzik, Czydzicz etc.

Czołhański h. Sas, vel Czołchański, na Rusi Czerwonej, później także na Podolu i Kijowszczyźnie, pisali się „z Czołhan”.
Daleszyński h. Kotwicz, vel Dalesiński, gałąź rodu Kotwiczów, pisali się „z Radomicka” i są jednego pochodzenia z Radomickimi tegoż herbu.
Dernałowicz h. Lubicz, vel Doria-Dernałowicz, z przydomkiem Doria, w W. Ks. Litewskim, notowani w aktach od 1528 r. (Metr. Lit.).
Dobrakowski h. Gozdawa, oraz h. Ostoja, vel Dobrachowski, rodzina małopolska, osiedlona na Mazowszu, w ziemi czerskiej. Pisali się z Dobrakowa, w dawnym pow. lelowskim.
Dybczyński h. Nałęcz, vel Debczyński, Depczyński, na Wołyniu, chociaż wywodzą się zapewne z Mazowsza, z pow. makowskiego.
Fabiański, vel Fabjański, Fabijański, Fabiński, Pabiański, Pabjański etc., w Wielkopolsce, później także na Mazowszu i w innych regionach kraju.
Gasparski h. Bończa, vel Gacparski, Kasparski, Kacperski, Kasperski, pisali się z Gaspar, w ziemi rawskiej. Są jednego pochodzenia z Turobojskimi, gdyż dziedziczyli także na Turoboicach (Paw.).