Giżyński

Giżyński h. Dołęga, vel Giziński, Gizieński, Gizeński, drobna szlachta w ziemi dobrzyńskiej i mławskiej, pisali się z Giżyna, inaczej Gizina. Są niewątpliwie jednego pochodzenia z Mazowieckimi tego herbu.

Tustanowski

Tustanowski h. Sas, vel Tustanoski, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej już w XV wieku, z czasem rozeszli się po różnych województwach. Są jednego pochodzenia z Lityńskimi, a od nich pochodzą także Kłodniccy z Kłodnicy, w pow. stryjskim, Borysławscy, Kropiwniccy i Lubienieccy.

Kurzewski

Kurzewski h. Kopacz (później h. Topacz), vel Korzewski, właściwie Kurzeski, rodzina mazowiecka, pisali się z Kurzeszyna, w ziemi rawskiej. Są jednego pochodzenia z Lubowidzkimi i Dmosińskimi herbu Kopacz.

Rapacki

Rapacki h. Lubicz, rodzina mazowiecka, w ziemi ciechanowskiej, pisali się z Rapat. 

Mijakowski

Mijakowski h. Jasieńczyk, w woj. krakowskim i płockim. Mijakowscy, którym Niesiecki daje herb Ogończyk, wylegitymowali się ze szlachectwa w XIX wieku w Królestwie Kongresowym z herbem Jasieńczyk.

Nieświastowski

Nieświastowski h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, pisząca się z Nieświastowic, dawniej nazywanych też Jeświastowice, w pow. gnieźnieńskim.

Mietelski

Mietelski h. Ostoja, vel Metelski, rodzina małopolska, w dawnym woj. sandomierskim, pisząca się z Mietla i używająca przydomków Skrobot i Gałka. 

Majątkiem gniazdowym tego domu jest wieś Mietel, inaczej Metel, w parafii Stopnica, w dawnym pow. wiślickim, obecnie pow. Busko-Zdrój. Mietelscy są notowani w aktach wiślickich jako dziedzice tych dóbr w 1575 r.

Mietelscy herbu Ostoja wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1802 r.

• FRANCISZKA Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785), c. Marcina i Heleny Kosseckiej h. Rawicz; m. (ok. 1775) Ferdynand Fabian Sebastian Kossecki z Kossocic h. Rawicz (1743-ok. 1815), s. Józefa i 1ż. Teresy Kurdwanowskiej h. Półkozic, podkomorzy królewski, konfederat barski; regent ziemski horodelski, podkomorzy królewski 1791; właściciel dóbr Kryszyn i Krakowszczyzna na Ukrainie; w 1768 r. pozwał Potockiego o sumę, a w 1779 odstąpił bratu stryjecznemu Mateuszowi 5,000 zł; 1777 r. zeznał zapis dożywocia z pierwszą żoną Franciszką Mietelską; spisał swój testament w Brusiłowie w 1815 r. przeznaczając większą sumę na założenie szkoły i szpitala w Krakowszczyznie; jego metryka urodzenia w Zembocinie (Bon.; MK Zembocin); 1v. Franciszka Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785); dzieci: 1/ Paweł Piotr Jacek (1777-1852); 2/ Ferdynand (ur. ok. 1780); 3/ Roch (ur. ok. 1780) – Kosseccy; 2v. (ok. 1790) Elżbieta Dąbrowska (ok. 1765-po 1800); dzieci: Marianna Kossecka (ur. ok. 1790).

• MARCIN Mietelski h. Ostoja (ok. 1710-po 1760), s. Antoniego i Anny Młodawskiej, nabywca majątku Przedbórz w 1751 r., później chorąży pancerny i stolnik chełmiński (Bon.; Urus.); ż. (ok. 1740) Helena Kossecka z Kossocic h. Rawicz (ok. 1720-po 1760), c. Franciszka i Teodory Aramowicz; w 1751 r. zeznała zapis dożywocia z mężem Marcinem Mietelskim (ibid.); dzieci: Franciszka, Andrzej, Róża (Rozalia).

Źródła: Dług.; Krzep. Małop.; Nies.; Pap. 224; Szl. Gal.; Urus. t. 11/41-42.

Haller

Haller h. własnego, vel Haller de Hellenburg, ród pochodzenia bawarskiego. Jedna z najbogatszych rodzin kupieckich Krakowa w XVIII wieku. Otrzymali nobilitację w Galicji 1793 r., wraz z przydomkiem „de Hellenburg”.

Dzierżanowski

Dzierżanowski h. Gozdawa, vel Dzierzanowski, rodzina wielkopolska, osiedlona m.in. na ziemiach pruskich. Są jednego pochodzenia z Pampowskimi. Pierwotnie: „nie jednę, ale dwie lilie obok siebie w herbie kładli, o czem Niesiecki wspomina” (Bon.).

Ojrzeński

Ojrzeński h. Lubicz, vel Mieczyk-Ojrzeński, Ojrzyński, Oyrzyński, Oyrzeński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Mieczyk, a pisząca się z Ojrzenia. Osiedlili się m.in. w Wielkopolsce i na Litwie.

Gnatowski

Gnatowski h. Łada, vel Gnatoski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, w ziemi zakroczymskiej. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Poszczególne gałęzie tej rodziny osiedliły się m.in. w Wielkopolsce, w W. Ks. Litewskim i na Wołyniu. Jedna gałąź, osiadła na Ukrainie, miała posiadać tytuł hrabiowski.

Łaskarzewski

Łaskarzewski h. Łabędź, vel Dunin-Łaskarzewski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, osiedlona m.in. na Wołyniu. Pisali się „z Łaskarzów”. Wyszli ze wsi Łaskarze, w dawnym pow. różańskim, obecnie pow. Maków Mazowiecki. 

Sieniuta

herb Sieniuta
(wg Gajla)

herb Sieniuta
(wg Niesieckiego)

Sieniuta h. własnego, vel Sieniut, oraz Sieniutowicz, w W. Ks. Litewskim, następnie na Wołyniu; wywodzą się z bojarów ruskich. Niektórzy osiedlili się w XVII wieku w Wielkopolsce. 

Mikulski

Mikulski h. Rawicz, na Mazowszu, w ziemi wyszogrodzkiej i warszawskiej, notowani w aktach od 1500 r. Wyszli być może ze wsi Mikulin, w pow. brzezińskim, w parafii Jeżów.

Ortyński

herb Łabędź

herb Sas

Ortyński h. Łabędź, oraz h. Sas, na Rusi Czerwonej i na Kijowszczyznie. Pisali się „de Ortyniec”. 

Marszałkowicz

Marszałkowicz h. Zadora, vel Bąk-Marszałkowicz, Marszałkowic, Marszałkiewicz, w Małopolsce, pisali się „z Brzezia”. Stanowią jedną rodzinę z Bąkami i Lanckorońskimi herbu Zadora.

Golański

Golański h. Jastrzębiec, m.in. w Wielkopolsce, na Mazowszu, w Prusach i na Wołyniu. Pisali się z Golanki w woj. sieradzkim.

Pstrągowski

Pstrągowski h. Jasieńczyk (in. Jasiona), vel Pstrągoski, Pstrąg, rodzina mazowiecka, drobna szlachta w ziemi łomżyńskiej, notowana w aktach od 1443 r. Niektórzy z nich, aż do najnowszych czasów, pozostali przy swoim pierwotnym nazwisku Pstrąg (Pstrang, Pstrank, Pstrąng).

Włodkowski

Włodkowski h. Doliwa, vel Włotkowski, w dawnej ziemi łomżyńskiej, notowani w aktach już 1500 r. W XVIII wieku niektórzy z nich zamieszkiwali w Wielkopolsce oraz w ówczesnej Galicji.

Dunikowski

Abdank

Świerczek

Dunikowski h. Abdank (in. Habdank), vel Dunikoski, pisali się z Orzka, Orska, potem z Urska i z Dunikowic, w ziemi przemyskiej. Ich protoplastą jest Adam z Orska, łowczy przemyski 1464 r. Zamieszkiwali głównie w Małopolsce, ale byli także na Litwie.

Gołaski

Gołaski h. Jastrzębiec, vel Goławski, Gołowski, licznie rozrodzona rodzina podlaska, ze wsi Gołaszyn, w ziemi łukowskiej, w parafii Łuków. 

Mościbrodzki

Mościbrodzki h. Lubicz, ale także h. Jastrzębiec i Ślepowron, vel Mościbrocki, Moszczybrodzki, Maścibrodzki, Maszczybrodzki, Mościborski etc., drobna szlachta podlaska, w ziemi łukowskiej, pisali się ze wsi Mościbrody (Moszczybrody), dawniej Maścibrody.

Kotarski

Kotarski h. Bończa odm. (in. herb własny), vel Kotarbski, Kotarpski, pochodzą podobno ze wsi Kotary, w pow. tarnowskim, parafia Zassów. 

Spinek

Spinek h. Prus I (in. Turzyma, Turzyna), vel Szpinek, Wspinek, pisali się z Bądkowa in. Bątkowa (Bętkowa), w woj. sieradzkim. Później spostykamy ich w różnych województwach.

Maszkowski

Maszkowski h. Abdank, vel Maskowski, byli w woj. łęczyckim i pisali się z Maszkowic, skąd przenieśli się do woj. sieradzkiego i poznańskiego.

Srokowski

Srokowski h. Jastrzębiec, vel Sorokowski, Srocki, przydomku Hodyl albo Hodylewicz (Hodelewicz, Hedelewicz), w woj. ruskim, podolskim, także na ziemiach pruskich.

Matkowski

Matkowski h. Sas, na Rusi Czerwonej, w ziemi przemyskiej, licznie rozrodzeni, pisali się z Matkowa.

Mazowski

Mazowski h. Grabie, vel Grabia-Mazowski, częściej jednak Mazewski, rodzina mazowiecka, w ziemi zakroczymskiej, skąd przenieśli się także do ziemi wiskiej. Są jednego pochodzenia z Czarnowskimi, Jałbrzykami i Jałbrzykowskimi, Chlewiotkami-Wądołowskimi, i stanowią odgałęzienia rodu Drożewskich herbu Grabie (Kap.). Jedna gałąź przeniosła się na Litwę, gdzie używali przydomku Józefowicz.

Mąkolski

Mąkolski h. Gryf, vel Jaxa-Mąkolski, Mąkólski, Makólski, Makulski, w woj. sieradzkim, pisali się z Mąkolic.

Mchowski

Mchowski h. Oksza, vel Nasiegniewski, według Uruskiego, stara i licznie rozrodzona rodzina na Kujawach. Wzięli nazwisko od wsi Mchowo, gmina i powiat Przasnysz. Dziedziczyli potem na Nasiegniewie (pow. Włocławek) i dlatego wielu brało to nazwisko. Niesiecki zna rodzinę Nasięgniewskich, wyprowadza ich z Wielkopolski i zalicza do Jastrzębców.

Mdzewski

Mdzewski h. Dołęga, rzadko Mdzeski, ród mazowiecki, wyszedł ze wsi Mdzewo Wielkie oraz Małe (tj. Mdzewko), niegdyś w pow. szreńskim, parafia Dąbrowa, obecnie pow. Mława. Mdzewscy dziedziczyli też na Strzegowie, w tymże pow. szreńskim. Jedna ich gałąź osiedliła się na ziemiach pruskich (Krzep. Prus.).

Łopatecki

Łopatecki h. Korab, z Łopatek, w dawnym pow. szadkowskim, pisali się z Łaska i stanowili odgałęzienie Korabitów Łaskich i Krowickich. 

Moraczewski

Moraczewski h. Cholewa, dawniej też Morawczewski, błędnie Moraszewski, w Wielkopolsce i w dawnym woj. łęczyckim. W połowie XVII wieku jedna linia przeszła na Litwę i Białą Ruś.

Bystrzycki

Bystrzycki h. Bończa, rodzina małopolska, pisząca się z Bystrzycy. Są jednego pochodzenia z Charlęskimi z Charlęży (Charłęży) tegoż herbu.

Medyński

Medyński Sas, rodzina czerwonoruska, pisząca się z Medyni, wsi w pow. halickim. Są jednego pochodzenia z Hołyńskimi herbu Sas.

Kochowski

Kochowski h. Nieczuja, vel Sarna-Kochowski, Kochoski, przydomku Sarna, rodzina małopolska, z dawnego woj. sandomierskiego. 

Mękarski

Mękarski h. Prawdzic, pisali się niekiedy Mąkarski, Mąkorski, właściwie Mękarzewski (Mękarzowski). Według Uruskiego, mieli wziąć nazwisko od majątku Mękarzew na Kujawach.