Kierzkowski h. Jastrzębiec, vel Kieszkowski, stara rodzina mazowiecka, jeszcze w XV stuleciu używająca miana Kierzk, od swej posiadłości gniazdowej. Osiedliwszy się na Podlasiu, założyła w ziemi bialskiej osadę Kierzki in. Sadokierz (Urus.). Są, zdaje się, jednego pochodzenia z Żędzianami herbu Jastrzębiec.
Kłobski h. Pomian, wyszli z Kłobi, w dawnym pow. kowalskim. Zapewne od nich idą Wichrowscy herbu Pomian.
Krasieński h. Jelita, vel Borzobohaty-Krasieński, czasem także Krasiński, pisali się z Krasnego i stanowią odgałęzienie rodu Borzobohatych.
Marcinowski h. Topór (in. Starża), rodzina małopolska, stanowiąca odgałęzienie Tęczyńskich. Wzięli nazwisko od wsi Marcinowice, a pisali się z Przeworska.
herb Prus III
Pisanka h. Prus III, oraz h. Prus I, vel Pisanko, drobna szlachta w ziemi bielskiej i wiskiej. Osiedlili się także w W. Ks. Litewskim, w pow. grodzieńskim i wileńskim. Według Wittyga, Pisankowie używali także herbu Lubicz.
Polanowski h. Pobóg, vel Polanoski, według Niesieckiego nazwisko wzięli od wsi Polanowice, na Kujawach, lecz pisali się z Polanówki, w woj. lubelskim. W XVI i XVII wieku osiedli na Rusi Czerwonej, Podolu i Ukrainie.
herb Ogończyk
Pruszkowski h. Odrowąż, oraz h. Ogończyk, vel Pruszkoski, Prószkowski, Proszkowski etc., jak pisze Uruski: "gniazdem tej rodziny jest woj. sieradzkie, skąd wyszedłszy, założyli w ziemi łomżyńskiej wieś Pruszki, tak od swego nazwiska nazwaną" (Urus.).
Przybyłowski h. Grzymała, Grzymała odm. (in. Grzymała IV), oraz h. Jelita, vel Przebyłowski, Przebołowski, m.in. w Wielkopolsce, w pow. ostrzeszowskim, i na Litwie, w pow. kowieńskim.
Radomiński h. Prus II, z Radomina, w ziemi dobrzyńskiej. Rodzina znana Paprockiemu w 1584 r.
Raszyński h. Rogala, vel Rasiński, w XVI i XVII wieku występują w aktach grodzkich i ziemskich w Wielkopolsce, w powiatach: poznańskim, kaliskim i śremskim. Obecni w Wielkim Ks. Poznańskim w 1836 r.
Stęgoski h. Doliwa, vel Stęgowski, Stengoski, Stengowski, Stangoski, Stangowski, Stagoski, Stagowski etc., w Wielkopolsce; jednego pochodzenia z Bachorzewskimi.
Sudrawski h. Gozdawa, vel Szudrawski, Sudrowski, Sudroski, właściwie Sudraski (Sudragski), rodzina pochodząca z ziemi dobrzyńskiej, pisząca się z Sudrag (de Sudragi).
Waśniewski h. Bończa, vel Waśniowski, rodzina mazowiecka, znana Paprockiemu w 1584 r. Pisze o nich: „Waśniewscy na Mazowszu z mławskiego powiatu dom rozrodzony”.
Wołk h. Kościesza, vel Wołłk, Wołłok, w W. Ks. Litewskim, pochodzą od bojarów rusko-litewskich. W XVII wieku zamieszkiwali w powiatach nowogrodzkim i połockim (Con.). Używali m.in. przydomków Bunikiewicz (Bonikiewicz) i Leonowicz (Leontowicz, Lewonowicz, Lewanowicz).
Worowski h. Lis, vel Woroski, rodzina mazowiecka, z powiatu płockiego. W XVII wieku są także w pow. wyszogrodzkim, chełmskim i krasnostawskim.
Zienkowicz h. Leliwa (odm.), także h. Siekierz i h. Siestrzeniec (Siestrzeńcewicz), vel Zieńkowicz, Zenkowicz, Zienkiewicz, Zinkiewicz, Ziemkowicz, Ziemkiewicz etc., rodzina bojarów litewsko-ruskich, w woj. wileńskim, mających przydomek Zmajło, a od dóbr – Cichiński vel Cichyński (z Cichińca) i Peretruski.
Bońkowski h. Brodzic, vel Bonikowski, Buńkowski etc., dom licznie rozrodzony, pochodzi z woj. płockiego, ze wsi Bońki pod Płońskiem leżącej (Bon.).
Budrewicz h. Jastrzębiec, vel Budrzewicz, stara rodzina żmudzka, notowana w tamtejszych aktach od I połowy XVI wieku.
Dobrogowski h. Grabie (odm.), właściwie Dobrogoski, rodzina podlaska, w ziemi drohickiej. Często zamieniali nazwisko na Dobrogojski i podobnie jak tamci mają się wywodzić od Dobrogostów.
Gizbert h. Nowina, vel Gisbert, Giżbert, Gizbert-Studnicki, przydomku Studnicki, byli w Inflantach, a od XVII wieku w W. Ks. Litewskim. Większość z nich była wyznania kalwińskiego (ewangelicko-reformowanego). Niektórzy pisali się po prostu Studnicki, używając przydomku jako nazwiska.
Godziszewski h. Ogończyk, w ziemi dobrzyńskiej i na Mazowszu, pisali się z Godziszewów. Pisze o nich Paprocki w swoim Herbarzu 1584 r. Od nich mają się wywodzić Golenie-Goleńscy vel Golińscy (Goleń, Goleniów), którzy nazwisko swoje wzięli od przydomku Goleń używanego przez Godziszewskich.
Gozdowski h. Gozdawa, vel Gozdoski, na Mazowszu i w ziemi dobrzyńskiej, później w różnych województwach. Od nich wywodzą się Sudrawscy vel Sudrascy ze wsi parafialnej Sudragi, pow. Lipno (Bil.).
Łukowski h. Dołęga, właściwie Łukoski, w ziemi dobrzyńskiej i płockiej, pisali się z Łukoszyna („na Łukoszynie”). Niektórzy z nich osiedlili się w Wielkopolsce i na ziemiach pruskich. Są jednego pochodzenia z Makowieckimi herbu Dołęga, którzy pisali się także „z Wielkiego Łukoszyna” w pow. płockim.
Magnuszewski h. Ogończyk (in. Powała), vel Magnuszowski, rodzina mazowiecka, pisali się z Magnuszewa in. Magnuszowa, w ziemi czerskiej, w pow. wareckim.
Maniecki h. Łodzia, vel Manicki, rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Brodzkimi (Brockimi) i Rąbińskimi herbu Łodzia. Za czasów Paprockiego (1584) byli już w woj. krakowskim.
Orpiszewski h. Junosza, vel Orpiszeski, według Uruskiego, wyszli ze wsi Orpiszewo na Kujawach, jednak wsie Orpiszewo (obecnie Orpiszew) i Orpiszewko znajdują się nie na Kujawach, ale w dawnym pow. kaliskim, dzisiaj pow. Krotoszyn.
Śniechowski h. Bełty (in. Bełty I), vel Śmiechowski, Śnichowski, Śmichowski etc., w ziemi dobrzyńskiej i w północnym Mazowszu, skąd rozeszli się po całym kraju. Według Niesieckiego, pochodzą od Chochorowskich ze Śniech (Chochoroski).
Pęszyński h. Cholewa, vel Penszyński, Pęszeński, Peszyński, Peszeński etc., na Mazowszu, w pow. płockim, skąd niektórzy przenieśli się na Ruś Czerwoną. Wymienia ich Paprocki w swoim Herbarzu 1584 r.
Jaźwiński h. Grzymała, rodzina mazowiecka, wyszli ze wsi Jaźwiny w ziemi nurskiej, później także w pow. ciechanowskim. Są jednego pochodzenia ze Ślaskimi ze Ślasów (Ślasy) i Jastrzębskimi z Jastrzębi (Jastrzębie).
Kozikowski h. Grabie odm., szlachta północnomazowiecka, szeroko rozrodzona i skoligacona na Mazowszu. Podobnie jak Chlewiotkowie, Dobrogowscy, Drożewscy, Jałbrzykowscy, Mazowscy (Mazewscy), Rakowscy, Rogińscy, Wądołowscy, Wądołkowscy i Wyszyńscy – stanowią gałąź rodu Jałbrzyków (Kap.).
Dzięgielewski h. Jastrzębiec (in. Boleścic), vel Dzięgielowski, Dziegielewski, Dziegielowski etc., rodzina mazowiecka, z dawnego woj. płockiego, powiatu bielskiego.
Giżyński h. Dołęga, vel Girzyński, Giziński, Gizieński, Gizeński etc., drobna szlachta w ziemi dobrzyńskiej i mławskiej, pisali się z Giżyna, inaczej Gizina. Są niewątpliwie jednego pochodzenia z Mazowieckimi tego herbu.
Tustanowski h. Sas, vel Tustanoski, licznie rozrodzeni na Rusi Czerwonej już w XV wieku, z czasem rozeszli się po różnych województwach. Są jednego pochodzenia z Lityńskimi, a od nich pochodzą także Kłodniccy z Kłodnicy, w pow. stryjskim, Borysławscy, Kropiwniccy i Lubienieccy.
Kurzewski h. Kopacz (później h. Topacz), vel Korzewski, właściwie Kurzeski, rodzina mazowiecka, pisali się z Kurzeszyna, w ziemi rawskiej. Są jednego pochodzenia z Lubowidzkimi i Dmosińskimi herbu Kopacz.
Mijakowski h. Jasieńczyk, w woj. krakowskim i płockim. Mijakowscy, którym Niesiecki daje herb Ogończyk, wylegitymowali się ze szlachectwa w XIX wieku w Królestwie Kongresowym z herbem Jasieńczyk.
Nieświastowski h. Nałęcz, rodzina wielkopolska, pisząca się z Nieświastowic, dawniej nazywanych też Jeświastowice, w pow. gnieźnieńskim.
Mietelski h. Ostoja, vel Metelski, rodzina małopolska, w dawnym woj. sandomierskim, pisząca się z Mietla i używająca przydomków Skrobot i Gałka.
Majątkiem gniazdowym tego domu jest wieś Mietel, inaczej Metel, w parafii Stopnica, w dawnym pow. wiślickim, obecnie pow. Busko-Zdrój. Mietelscy są notowani w aktach wiślickich jako dziedzice tych dóbr w 1575 r.
Mietelscy herbu Ostoja wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji 1782 i 1802 r.
• FRANCISZKA Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785), c. Marcina i Heleny Kosseckiej h. Rawicz; m. (ok. 1775) Ferdynand Fabian Sebastian Kossecki z Kossocic h. Rawicz (1743-ok. 1815), s. Józefa i 1ż. Teresy Kurdwanowskiej h. Półkozic, podkomorzy królewski, konfederat barski; regent ziemski horodelski, podkomorzy królewski 1791; właściciel dóbr Kryszyn i Krakowszczyzna na Ukrainie; w 1768 r. pozwał Potockiego o sumę, a w 1779 odstąpił bratu stryjecznemu Mateuszowi 5,000 zł; 1777 r. zeznał zapis dożywocia z pierwszą żoną Franciszką Mietelską; spisał swój testament w Brusiłowie w 1815 r. przeznaczając większą sumę na założenie szkoły i szpitala w Krakowszczyznie; jego metryka urodzenia w Zembocinie (Bon.; MK Zembocin); 1v. Franciszka Mietelska h. Ostoja (ok. 1750-ok. 1785); dzieci: 1/ Paweł Piotr Jacek (1777-1852); 2/ Ferdynand (ur. ok. 1780); 3/ Roch (ur. ok. 1780) – Kosseccy; 2v. (ok. 1790) Elżbieta Dąbrowska (ok. 1765-po 1800); dzieci: Marianna Kossecka (ur. ok. 1790).
• MARCIN Mietelski h. Ostoja (ok. 1710-po 1760), s. Antoniego i Anny Młodawskiej, nabywca majątku Przedbórz w 1751 r., później chorąży pancerny i stolnik chełmiński (Bon.; Urus.); ż. (ok. 1740) Helena Kossecka z Kossocic h. Rawicz (ok. 1720-po 1760), c. Franciszka i Teodory Aramowicz; w 1751 r. zeznała zapis dożywocia z mężem Marcinem Mietelskim (ibid.); dzieci: Franciszka, Andrzej, Róża (Rozalia).
Haller h. własnego, vel Haller de Hellenburg, ród pochodzenia bawarskiego. Jedna z najbogatszych rodzin kupieckich Krakowa w XVIII wieku. Otrzymali nobilitację w Galicji 1793 r., wraz z przydomkiem „de Hellenburg”.
Dzierżanowski h. Gozdawa, vel Dzierzanowski, rodzina wielkopolska, osiedlona m.in. na ziemiach pruskich. Są jednego pochodzenia z Pampowskimi. Pierwotnie: „nie jednę, ale dwie lilie obok siebie w herbie kładli, o czem Niesiecki wspomina” (Bon.).
Ojrzeński h. Lubicz, vel Mieczyk-Ojrzeński, Ojrzyński, Oyrzyński, Oyrzeński, rodzina mazowiecka, używająca przydomku Mieczyk, a pisząca się z Ojrzenia. Osiedlili się m.in. w Wielkopolsce i na Litwie.
Gnatowski h. Łada, vel Gnatoski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, w ziemi zakroczymskiej. Wymienia ich Paprocki w 1584 r. Poszczególne gałęzie tej rodziny osiedliły się m.in. w Wielkopolsce, w W. Ks. Litewskim i na Wołyniu. Jedna gałąź, osiadła na Ukrainie, miała posiadać tytuł hrabiowski.
Łaskarzewski h. Łabędź, vel Dunin-Łaskarzewski, rodzina mazowiecka, licznie rozrodzona, osiedlona m.in. na Wołyniu. Pisali się „z Łaskarzów”. Wyszli ze wsi Łaskarze, w dawnym pow. różańskim, obecnie pow. Maków Mazowiecki.
