Doręgowski

Doręgowski h. własnego (in. Dwie trąby), vel Gleissen-Doręgowski, Dorengowski, Deręgowski, Derengowski, Deryngowski etc., szlachta pomorska (kaszubska), osiadła m.in. w Wielkopolsce. Pisali się z Doręgowic, w dawnym woj. pomorskim. Używali przydomku à Gleisen (von Gleissen, Glajsen, Glayzen etc.).

Pochodzą z miejscowości Glisno (Gleissen) koło Torzymia w dawnej Marchii Brandenburskiej, a nazwisko wzięli od wsi Doręgowice in. Deręgowice, parafia Chojnice, w ziemi człuchowskiej. W 1450 r. wymieniony został Maciej z Doręgowic. W 1526 r. zaś m.in. Jan z Glisna i Maciej Celycz, którzy mogą być osiadłymi w ziemi człuchowskiej panami z Glisna i protoplastami Doręgowskich. 

Nazwisko Doręgowski po raz pierwszy odnotowano w 1570 r. Właścicielami Doręgowic byli wówczas Bartłomiej, Mateusz i Stanisław Doręgowscy. Już w końcu XVI wieku Doręgowscy są także innych częściach Pomorza i w Prusach Wschodnich, a w wiekach następnych rozprzestrzeniają się także na inne regiony Rzeczypospolitej, takie jak: Wielkopolska, Małopolska, Podole, Wołyń, Litwa i Ruś. W 1640 r. wieś Doręgowice nabyli od Doręgowskich jezuici z Chojnic (SGKP t. 2/122).

Jan Doręgowski, sądowy tczewski, umarł 1625 r., pochowany w Chojnicach. Jan, archidiakon i oficjał kamieński 1611 r. Piotr i Michał z innymi grabili dobra kartuskie 1646 r. Baltazar, sędzia ziemski człuchowski 1654 r. Feliks, stolnik parnawski 1668 r. Samuel Derengowski, ziemianin połocki 1659 r., ożeniony z Katarzyną Wyszetrawianką, wdową już 1667 r. Maryna, ziemianka połocka, żona Mikołaja Antoniego Bobrowskiego 1666 r. Dorota, ksieni Benedyktynek w Toruniu, zmarła 1691 r. 

Franciszek i Stanisław, z woj. kaliskim, podpisali obiór króla Michała 1669 r. Mikołaj Franciszek, Mikołaj, Stanisław i Stefan, pisali się z tymże województwem, na elekcję Augusta II-go 1697 r.

Jan, podczaszy podolski, umarł 1700 r. Piotr, cześnik czerniechowski 1702 r. Andrzej, skarbnik żytomierski, żonaty 1703 r. z Teofilą z Gasparskich, 1v. Karolową Tyszkiewiczową (Czerniech.). Adam, wiceinstygator koronny, został generałem audytorem autoramentu cudzoziemskiego 1710 r., rezygnował z tego urzędu 1715 r. Żonaty z Katarzyną Janiszewską (Sig.).

Derengowscy wylegitymowali się ze szlachectwa w sądzie ziemskim przemyskim 1782 r. oraz w lwowskim 1783 r. Przydomki użyte przez nich wówczas: Fongleic i Aglas są niewątpliwie przekręceniem dawnego przydomku à Gleisen. W 1859 r. otrzymali potwierdzenie szlachectwa w ówczesnej gubernii podolskiej.

Herb — w czerwonym polu dwie trąbki myśliwskie czarne, w srebro oprawne, wylotami do góry, na krzyż białą przepaską związane. W szczycie hełmu takaż trąbka, z czarnym sznurem, barkiem na dół, wylotem w prawo (Ostr. 572).

Genealogia
(osób: 173)

• KATARZYNA Doręgowska h. wł. (ok. 1660-1702/45), c. Adama Aleksandra i Justyny Auerswald (Aurszwald); jako żona Krzysztofa Jarnowskiego, kwituje 1688 r. Władysława, Andrzeja, Floriana i Jana, braci swych rodzonych Doręgowskich, z 400 złp., z sumy oryginalnej 2. 000 złp. z kontraktu małżeńskiego, spisanego w Nieświastowicach w niedzielę przed 3 królami 1683 r.; Jarnowski na Chwaliszewie żonie zapisuje posag 2. 000 złp. (Dw. Teki; AGZ Poznań); 1m. (1683) Krzysztof Jarnowski z Wielkiego Jarnowa h. Topór (ok. 1630-p. 1701), cześnik dobrzyński 1662 r., poseł na sejm, podpisał elekcję króla Michała 1669 r. z woj. brzeskim kujawskim; 1v. Zofia Pławińska (Bon.); dzieci: Władysław, Andrzej, Konstancja – Jarnowscy; 2m. (ok. 1690) Kacper Jan Żernicki (ok. 1660-po 1702), s. Piotra i NN.

• STANISŁAW Doręgowski h. wł. (ok. 1820-po 1863), s. Emeryka i Ksawery Walickiej, dziedzic majątku Szczołno, na Litwie, w parafii Miory, pow. Dzisna; w aktach także: Dorengowski, Deręgowski (Urus.; MK Miory; SGKP t. 6/485); ż. (ok. 1850) Maria Klott h. wł. (ok. 1830-po 1863), s. Augustyna i 2ż. Róży Czerniechowskiej; dzieci: Ludwika, Maria.

Źródła: Bon. t. 4/383; Bork. Spis 77; Dw. Teki (Regesty); Nies.; Szl. Kalw. 68; Urus. t. 3/227.