Sokalski, vel Szokalski, Sokolski, Sokulski, w Wielkopolsce, na Mazowszu, Podlasiu, a w XIX wieku także w ówczesnej Galicji. Są chyba jednego pochodzenia z Szokalskimi. Niektórzy z nich zmienili nazwisko, a pierwotnie nazywali się Sokala (Sokal).
Dawne herbarze wymieniają Szokalskich herbu Jastrzębiec, w woj. sandomierskim, w 1700 r., oraz Szokalskich herbu Larysz (Larysa), w woj. poznańskim i na ziemiach pruskich. Ci drudzy otrzymali potwierdzenie szlachectwa w 1843 r. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wymienia wieś Sokal albo Wymyślin, w pow. płońskim, gm. Załuski, parafia Wrona (SGKP).
Józef Sokalski, ekonom w majątku Granowo, obecnie pow. Grodzisk Wielkopolski, 1768 r. (Dw. Teki). Eugeniusz, urzędnik galicyjski, przeniesiony do Nowego Sącza 1897 r. (Szem. Gal.). Ludwik (zm. 1940), oficer Wojska Polskiego, więzień Kozielska, zamordowany przez rosyjskie NKWD w Katyniu (Lista Katyńska).
Liczni Sokalscy otrzymali potwierdzenie szlachectwa w ówczesnej guberni kijowskiej, w latach 1845-1900, bez podania herbu.
Genealogia
(osób: 95)
• EUGENIUSZ Sokalski (19 XI 1866-po 1897), s. Walerego i Eufemii Pozowskiej h. Dębno (błędnie: Poznowskiej), urzędnik galicyjski, przeniesiony do Nowego Sącza 1897 r.; w aktach także: E. Dębno Sokalski, Sokala (Szem. Gal. 1897; MK Mszana Dolna); ż. (26 IX 1896) Emma Hugel (14 X 1875-po 1897), c. Ferdynanda i Joanny Winter; w aktach także: E. Hügel; ślub w parafii Mszana Dolna, obecnie pow. Limanowa, woj. małopolskie, miejscowość: Mszana Dolna (MK Mszana Dolna); dzieci: Janina.
(1839-1867)
• MARIA Elżbieta Sokalska (ok. 1870-po 1902), c. Walerego i Eufemii Pozowskiej h. Dębno (błędnie: Poznowskiej); ur. Piasek, parafia św. Szczepana, w Krakowie; w aktach także: Sokolska (MK Kraków: św. Szczepan); m. (1891 Warszawa) Stefan Władysław Artwiński h. Dębno (11 VIII 1863-1 XI 1939), s. Tomasza i Marianny Piotrowskiej, aptekarz, legionista, działacz społeczny i polityczny, prezydent miasta Kielce; w domu rodzinnym Stefana panował duch patriotyzmu i tradycja popowstaniowa, co zaważyło na dalszych losach przyszłego prezydenta Kielc; po studiach prowadził drogerię w Kielcach, by później przenieść się do Buska-Zdroju i Łopuszna, gdzie kierował aptekami; po powrocie do Kielc, stał się właścicielem apteki w 1901 r.; członek Komitetu Obrony Państwa w Kielcach 1920 r., prezydent miasta Kielce w latach 1934-1939; odznaczony licznymi orderami, m.in. krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski 10 X 1933 r.; ur. Igołomia koło Miechowa, zamordowany przez Niemców, poch. Kielce; w aktach pisany także jako Szczepan Artwiński (Pam. Jerzm.; MK Kielce: Katedra; Wikipedia); ślub w parafii św. Aleksandra (MK Warszawa: św. Aleksander); dzieci: Eugeniusz, Irena, Janina – Artwińscy.
Źródła: Dw. Teki (Regesty); PSB t. 40/19-22; SGKP t. 11/10; Szem. Gal. 1897; Lista Katyńska; The 2D Dragoon Memorial online.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz