Pruszyński

Pruszyński h. Rawicz vel Ursyn-Pruszyński, Prusiński, przydomku Ursyn, rodzina podlaska, właściwie Prusiński vel Prusieński, gdyż pod takim nazwiskiem występują jeszcze w XVII wieku. Wywodzą się z Prusina (Pruszyna) w pow. łukowskim, gdzie dziedziczyli w latach 1552-1580 (Papr.). Jedna gałąź przeniosła się na Wołyń i zaczęła się pisać Pruszyńskimi z Pruszyna. Mieli na Wołyniu liczne dobra w okolicach Starego Konstantynowa, m. in. Pustomyty, Ilkowce, Werchniaczka, Semerynki, Werborodyniec, Rześniówka, Wolica Kierekieszyna, Rasztówka i Pomorzany. Pruszyńscy z tej gałęzi otrzymali trzykrotne od papieża tytuł hrabiowski papieski na zasadzie primogenitury w 1883, 18 III 1902 i 1923. Z nich 1 senator 1775 —1796.

Przerembski

Przerembski h. Nowina, vel Przerębski, Przyrębski?, rodzina z ziemi sieradzkiej, pisała się z Przerębu (Przerąb) k/ Radomska. Otrzymała od cesarza tytuł hrabiowski Państwa Rzymskiego (S.I.R.) 12 IV 1627, z odmianą w herbie, oraz tytuł hrabiowski w Austrii 1801, potwierdzony w Królestwie Polskim 1824. Rodzina ta wygasła w linii męskiej w XIX stuleciu. Z nich: czternastu senatorów, w tym 1 arcybiskup gnieźnieński, prymas, 1 biskup, 2 wojewodów, 10 kasztelanów 1480 — 1768.
Odmiana herbu hrabiowskiego (1627) — tarcza podzielona na cztery części, w I i IV polach złotych dwugłowy orzeł cesarski ukoronowany; w II i III polach czerwonych pas poprzeczny srebrny; w środku tarcza mała, na której w polu błękitnym ucho kotła srebrne barkiem na dół, w środku tego miecz z rękojeścią złotą do góry. Nad koroną hrabiowską trzy hełmy, w I i III orzeł cesarski, w II noga zbrojna w kolanie zgięta piętą do góry w lewo.
Genealogia
(osób: 104)

• ADAM hr. z Przerębu Przerębski vel Przerembski (1773-1811), s. Stanisława i Józefy Święcickiej, starosta ojcowski, ostatni z rodu; kawaler orderu św. Stanisława; wylegitymował się ze szlachectwa i tytułu hrabiowskiego 1804; sprzedał w 1794 rodzinny majątek Przerąb, a nabył starostwo ojcowskie od Brühla w 1795; ż. (p. 1794) Łucja hr. Wodzicka h. Leliwa (1770-1847), c. Franciszka, starosty grybowskiego i Zofii Krasińskiej h. Ślepowron, starościanki nowomiejskiej; siostra prezesa Senatu Wolnego Miasta Krakowa Stanisława Wodzickiego; dziedziczka Demblina, Gremboszowa i Siedliszowic w pow. dąbrowsko-tarnowskim, do 1820 właścicielka Pałacu pod Baranami w Krakowie, później pałac ten sprzedała Arturowi Potockiemu; dzieci: Zofia, Józefa.

• KATARZYNA Przerembska (ok. 1680-po 1752), c. Stanisława i Katarzyny Ossolińskiej, dziedziczka dóbr Miedziedza w pow. opoczyńskim 1750; 1m. (ok. 1700) Antoni Trypolski (ok. 1660-p. 1745), podkomorzy kijowski, starosta traktymirowski i karoliński, pułkownik JKMci; 2m. (ok. 1745) Melchior Gurowski h. Wczele (1685-2 VIII 1756), s. Melchiora i Krystyny Przybyszewskiej h. Grzymała, kasztelan poznański, gnieźnieński i kaliski, starosta kościański, kolski, brodowski, grabowski i obornicki (Dw. Teki).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/336-337; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Urus. t.15/19-22.

Przezdziecki

Przezdziecki h. Prus I vel Przeździecki, rodzina licznie rozrodzona w północnym Mazowszu. Nazwisko wzięła od wsi Przezdziecko, w ziemi nurskiej, następnie zaś założyła w końcu XIV stulecia wieś Przezdziecko w ziemi łomżyńskiej.

Racięcki

Racięcki h. Pomian vel Racięski, Racieski, w Wielkopolsce, na Kujawach i w ziemi dobrzyńskiej. Gniazdem ich są Racięcice w powiecie konińskim, bowiem już 1418 r. są notowani w tamtejszych aktach. Podpisali elekcje z

Raczyński

Raczyński h. Nałęcz, magnacka rodzina wielkopolska, wywodząca się od Małyskich z Małyszyna in. Małyczyna.

Radecki

Radecki h. Godziemba, na Kujawach i w woj. bełskim. Ich wsią gniazdową ma być Radecz in. Redecz (Wielki Redecz) k/ Lubrańca w pow. radziejowskim, woj. brzeskim kujawskim. 

Radoliński

Radoliński h. Leszczyc (in. Bróg, Laski), rodzina wielkopolska, pochodząca od Koszutskich, jednego pochodzenia Pierzchlińskimi. Pisała się z Koszut i Radoliny, a jej majątkiem gniazdowym była wieś Radolina w pow. konińskim. Stanisław na Koszutach w 1514 poślubił Dorotę Radolińską, dziedziczkę części Radoliny. Ich syn Sędziwój przyjął nazwisko od tych dóbr około 1545. Jedna linia otrzymała tytuł hrabiowski pruski 17 II 1836, założyła ordynację (majorat) z dóbr Jarocin, Cisna i Radlin w pow. pleszewskim 1871. Otrzymała tytuł książęcy pruski 16 IV 1888 z zamianą nazwiska na „von Radolin”, dodatkiem herbowym i godnością Durchlaucht, z prawem primogenitury i pod warunkiem posiadania majoratu jarocińskiego, który jednocześnie został podniesiony do hrabstwa. Członkowie dziedziczni pruskiej Izby Panów 20 VIII 1879. Z tej linii, odnoga na Radolinie i Borzęciczkach uległa całkowitemu zniemczeniu. Z tej rodziny: 1 kasztelan 1675 — 1681. — Andrzej (zm. 1681), kasztelan krzywiński 1675-1681.
Istniała również inna rodzina Leszczyców, pisząca się z Radolina, ta jednak wygasła w XV wieku. Z nich: Maciej Leszczyc z Radolina, wojewoda inowrocławski 1400-1403. Piotr (zm. 1414), z przydomkiem Wysz (Wisz) z Radolina, biskup krakowski 1400, poznański 1412.
Genealogia
(osób: 197)
 

• EMERYK Władysław hr. Radoliński z Radolina h. Leszczyc (6 XI 1808-18 IV 1879), s. Ignacego i Anny Kwileckiej, ordynat na Radolinie i Jarocinie w pow. pleszewskim, szambelan pruski; ż. (1 V 1840) Józefa hr. Radolińska h. Leszczyc (6 III 1809-6 VII 1880), c. Jana Ignacego, prefekta generalnego Prus Zachodnich, i Marii Nieborskiej h. Lubicz, cześnikówny inflanckiej; dzieci: Hugo.

• PETRONELA Radolińska h. Leszczyc (ok. 1764-1821), c. Jana i Brygidy (Marii Brygidy) Gałeckiej; zm. Złoczew, lat 57 (MK Złoczew); m. (1789) Ignacy Błeszyński h. Suchekomnaty (30 V 1742-20 I 1813), s. Kazimierza i Teresy Struss, starosta brodnicki, regimentarz konfederacji barskiej 1788, uczestnik i organizator insurekcji kościuszkowskiej w województwie sieradzkim 1794, poseł na sejm Księstwa Warszawskiego; kawaler Orderu Orła Białego i Orderu Św. Stanisława; dziedzic dóbr Złoczów i Brzeźno w departamenice kaliskim; ur. Złoczów in. Złoczew, miasteczko w Sieradzkiem (lub Wieś Złoczewska), zm. tamże (MK Złoczew); 1v. żonaty z Apolonią Sudrawską.

Źródła: Bork. Rocz. t. 1/339-340, t. 2/277-278; Bork. Gen. 72-75; Nies. t. 8/15-20; Urus. t. 15/118-121; Żych. t. 6/258-272.

Radoński

Radoński h. Abdank (in. Habdank) vel Skarbek-Radoński, Raduński, przydomku Skarbek, w Małopolsce. Gałąź rodu Awdańców, nazwisko wzięli od wsi Radonia in. Radunia w powiecie opoczyńskim, parafii Sławno. Notowani w aktach, jako dziedzice tych dóbr w latach 1503-1577. 

Radoszewski

Radoszewski h. Niezgoda, vel Radoszowski, rodzina pomorska, pisała się z Radoszowa w powiecie puckim. 

Radziejowski

Radziejowski h. Junosza, vel Radziejewski, znakomita rodzina mazowiecka, w XVII wieku tytułowała się hrabiami na Radziejowicach i Kryłowie.