Goździkowski h. Łabędź, vel Dunin-Goździkowski, Gościkowski, stara rodzina małopolska, gałąź rycerskiego rodu Łabędziów.
Nazwisko wzięli od wsi Goździków, zwanej też niegdyś Gościków, w parafii Smogorzów, dawny pow. radomski, obecnie powiat Przysucha, gmina Gielniów. Włodek z Goździkowa, cześnik brzeski 1414, dzieli się 1440 r. z bratem i bratankiem dobrami Goździków, Stoczki i Sady (Perp. Radom.).
Andrzej Goździkowski, pisarz skarbu królewskiego 1426, starosta radomski 1437-1439. Synowie starosty zwali się Łabędziami, a potomkowie ich już stale Goździkowskimi. Są notowani w aktach jako właściciele Goździkowa w latach 1508-1569.
Niektórzy w XVI i XVII wieku przenieśli się na Wołyń i na Litwę. Są w pow. krzemienieckim 1583, i żytomierskim 1618. Aleksander Michał, stolnik nowogrodzki 1702. Inny Aleksander, miecznik nowogrodzki 1746. Goździkowscy pisali się z woj. sandomierskim na elekcje Jana III Sobieskiego 1674 r. i Stanisława Augusta 1764 r.
Goździkowscy herbu Łabędź wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862. Jan, wnuk Aleksandra, dziedzica Czarnotoż, czyli Drozdowszczyzny, w woj. brzeskim litewskim 1736 r., dowiódł szlachectwa 1799 r. przed Deputacją Wywodową wileńską. Z nich: 1 kasztelan — 1660.
Goździkowscy są jednego pochodzenia m. in. z Modliszewskimi vel Modliszowskimi, z Modliszewic, parafia Końskie, Suligostowskimi vel Sulgostowskimi z Sulgostowa, parafia Klwów, Przystałowskimi z Przystałowic, parafia Klwów, Konińskimi vel Kunińskimi z Konina (dziś Kunin, parafia Nowa Słupia).
• ANIELA Dunin-Goździkowska h. Łabędź (ok. 1790-po 1812), c. Aleksandra Jacka i Hiacynty Lisieckiej (Lisickiej); ur. prawd. parafia Głuchów, pow. Skierniewice, woj. łódzkie (MK Głuchów); m. (5 II 1812 Warszawa) Antoni Łapczyński, vel Jabłoński (ok. 1780-po 1812), s. Jakuba i Kunegundy Przedpełskiej; ślub w Warszawie (MK Warszawa: ASC Cyrkuł III).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz