Gołaski

Gołaski h. Jastrzębiec, vel Goławski, Gołowski, licznie rozrodzona rodzina podlaska, ze wsi Gołaszyn, w ziemi łukowskiej, w parafii Łuków. 

Poprzednio mieli używać nazwy Gołasz, zapożyczonej od swojego dziedzictwa, wsi Gołasze, w ziemi łomżyńskiej. Jedna gałąź tej rodziny w XVII stuleciu pisała się Goławski i tę zmianę w pisowni nazwiska zachowała do obecnych czasów, druga zaś gałąź wzięła nazwisko Mościcki. 

Wieś Gołaszyn była w 1558 r. zamieszkała wyłącznie przez szlachtę („omnes nobiles”). Jan Gołaski, podpisarz grodzki łukowski 1583 r. Walenty, pisarz grodzki horodelski 1620 r. (Zs. Gr. Czers.; Zap. Lub.). Wojciech, subdelegat grodzki łukowski 1658 r. Jan Augustyn, wiceregent grodzki łukowski 1753 r. Tomasz, pisał się z ziemią czerską, na elekcję Stanisława Augusta 1764 r. Jan, podwojewodzi liwski 1756 r. Ignacy, również podwojewodzi liwski w 1785 r.

Gołascy (Goławscy) herbu Jastrzębiec wylegitymowali się ze szlachectwa w Galicji zachodniej w latach 1803-1827 r., a w Królestwie Kongresowym w latach 1836-1862.

Genealogia
(osób: 55)

• EWA Gołaska z Gołaszyna h. Jastrzębiec (ok. 1847-po 1873), c. Jana i Marianny Celińskiej; zamieszkała w parafii Trzebieszów, pow. Łuków (MK Trzebieszów); m. (5 XI 1873 Trzebieszów) Józef Kurowski (ok. 1835-po 1873), s. Antoniego i Antoniny Grochowskiej; ślub w parafii Trzebieszów, uwagi: on wdowiec lat 38, ona panna lat 26 (MK Trzebieszów).

• WOJCIECH Goławski z Gołaszyna h. Jastrzębiec (1750-1834), s. Stanisława i NN., sędzia pokoju powiatu Biała Podlaska; radca woj. podlaskiego 1825 r.; dziedzic dóbr Droblin, w parafii Bordziłówka, obecnie pow. Biała Podlaska; jego synowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Kongresowym 1839 r.; zm. Biała Podlaska, lat 84 (MK Biała Rawska); ż. (ok. 1800) Ludwika Wężyk-Rudzka z Wielkiej Rudy h. Wąż (ok. 1770-po 1810), c. Kazimierza i Marianny Bogusławskiej; dzieci: Waleria, Aleksy, Alojzy, Tomasz.

Źródła: Bon. t. 6/195-197; Bork. Spis 562; El. 2; Krzep. Małop.; M. Pol.; Nies.; Pap. 892; Szl. Gal.; Urus. t. 4/242, 244.