Brodowski

Brodowski h. Łada, vel Brodoski, wyszli ze wsi Brodowo w dawnym powiecie wiskim. Dom rozrodzony, w wielu województwach osiadły (Bon.). Do połowy XV wieku nazywali się Broda i Brodaczyc; mieli przydomki Żyłka, Bombołek, Kucz i inne. Stefan Kucz i Jaszczołd, dziedzice Brodowa, nabyli 10 włók nad rzeką Wissą 1454 r. Stefan Brodowski 1457 r. Piotr z Brodowa herbu Łada 1465 r. (Kap.). Ks. Zygmunt, jezuita kolegium kaliskiego 1586 r., brat rodzony Wawrzyńca, podsędka ziemskiego łomżyńskiego, Stanisława i zmarłego już, Piotra, starosty bodzentyńskiego (AGZ Kalisz). W XIX wieku Brodowo, leżące w gminie i parafii Winnica, pow. Pułtusk, stanowiło okolicę szlachecką, w obrębie której znajdowały się wsie: Brodowo Bombały (Bomboły), B. Kuce, B. Wity, B. Staw i B. Żyłki. Brodowscy podpisali elekcje 1669, 1674 i 1697 r. z ziemią wiską i zakroczymską, woj. lubelskim, bełskim i ziemią chełmską, 1648 r. z woj. sandomierskim i ruskim, 1764 r. z woj. lubelskim, wołyńskim i pow. kowieńskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wołyńskiej 1827-1849, wileńskiej 1833-1847, kowieńskiej 1845, podolskiej 1853, kijowskiej 1857.
Zapewne pochodzący z tej rodziny Karol, sekretarz stanu przy radzie administracyjnej Królestwa Polskiego, otrzymał w 1838 r. przyznanie szlachectwa (wraz herbem Łada II) z zasady swego stopnia urzędniczego.

Brodzki

Brodzki h. Łodzia, vel Brocki, Brodski, ze wsi Brody w pow. poznańskim, obecnie gmina Murowana Goślina. W XVI wieku były to dwie wsie, Brody Wielkie i Brody Nowe, zwane też Małymi, albo Bródkami. Brodzcy pochodzą od Bieczyńskich i pisali się z Bieczyn.

Broniewicz

Broniewicz h. Radwan, na Litwie, Wołyniu i w Galicji. Wyszli zapewne ze wsi Broniewicze, gmina Ratajczyce, pow. Brześć Litewski. 

Brudnicki

Brudnicki h. Jastrzębiec, vel Brodnicki, Bródnicki, wyszli ze wsi Brudnice, w dawnym woj. płockim (Bon.). 

Brudziński

Brudziński h. Prawdzic, vel Brudzieński, Brudzyński, Brodziński, według Bonieckiego, wyszli ze wsi Brudzino in. Brudzyno, parafia Góra, obecnie gmina Staroźreby, pow. Płock, natomiast Dworzaczek wyprowadza ich z Brudzewa (dawniej zwanego Brudzino, Brodzino) w powiecie kcyńskim, koło Janówca.

Bruliński

Kolumna

Pierzchała (Roch)

 

Bruliński h. Pierzchała (także: h. Kolumna, Roch II, Roch III), vel Bruleński, niekiedy Broliński, Broleński, wyszli ze wsi Brulino, dawniej także Brolino, w ziemi łomżyńskiej, parafia Śniadowo.

Brunelli

Brunelli h..., rodzina pochodzenia włoskiego. Alfons Karol, podporucznik gwardii carskiej, następnie nauczyciel szkół publicznych w Hrubieszowie, otrzymał w 1848 r. przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim z zasady posiadanego Orderu św. Włodzimierza IV klasy. Jego syn Karol został wylegitymowany w Królestwie w 1853 r.

Budzyński

Budzyński h. Dąbrowa, vel Budziński, Budzeński, na Mazowszu. Jedna linia osiedliła się w XVII wieku w Małopolsce i na Rusi Czerwonej. 

Bujakiewicz

Bujakiewicz h. Isiora, vel Bojakiewicz, na Litwie. Jan, sędzia ziemski słonimski 1764. Byli właścicielami dóbr Trzebienie (Trzebinie) Stare w parafii Chlewo, pow. Sieradz, obecnie woj. łódzkie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.

Celiński

Celiński h. Abdank (in. Habdank), na Podlasiu. Potomkowie Jana, wiceregenta grodzkiego łukowskiego 1713, udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie w Królestwie Polskim 1852 r. z herbem Abdank (Bon.).