Brodzki

Brodzki h. Łodzia, vel Brocki, Brodski, ze wsi Brody w pow. poznańskim, obecnie gmina Murowana Goślina. W XVI wieku były to dwie wsie, Brody Wielkie i Brody Nowe, zwane też Małymi, albo Bródkami. Brodzcy pochodzą od Bieczyńskich i pisali się z Bieczyn.
Od leżącej niedaleko Brodów wsi Łodzia, nazywani byli także Łódzkimi. Natomiast „z Brodów” pisali się również Ponińscy herbu Łodzia. W XVI wieku zamieszkiwali Brodzcy powiat kościański, gdzie w 1580 r. Gabriel i Magdalena byli właścicielami Rogaczewa (Paw.). Józef na Jaślanach, miecznik chełmiński, wiceregent grodzki sądecki, marszałek koła rycerskiego boni ordinis województwa kijowskiego 1750. Brodzcy tego herbu podpisali elekcje 1674 r. z woj. kaliskim, 1697 r. z woj. poznańskim, 1764 r. z woj. brzeskim kujawskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądach ziemskim lwowskim, grodzkim bieckim, ziemskim pilznieńskim 1782 i 1783 r., a także w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, w guberni wileńskiej i wołyńskiej 1845.
Genealogia
(osób: 39)

• FELICJA Felicjanna Eufrozyna Brodzka (1818-1902), c. Franciszka Salezego i Rozalii Tymowskiej; ur. Kalisz (Nejm.); m. (1854 Marzenin) Wojciech Oczechowski h. Topór (ok. 1810-po 1855), s. Jana i Balbiny Anny Radwan, właściciel dóbr Osmolin, parafia i powiat Zduńska Wola, obecnie woj. łódzkie (MK Zduńska Wola); ślub w parafii Marzenin, pow. Łask (MK Marzenin); dzieci: Józef Roman Stefan (ur. 1854 Osmolin), Julian Bartłomiej (ur. 1856), Maria (1858-po 1878), wyszła (1878 Sieradz) za Tomasza Cyrańskiego, s. Józefa i Eleonory Dubaltowicz (MK Sieradz) – Oczechowscy.

Wiktor Brodzki

(1826-1904)

• JÓZEF Stanisław Brodzki na Jaślanach (ok. 1720-po 1771), s. Sebastiana i Wiktorii Makowskiej (Mąkowskiej?), sędzia grodzki krzemienecki, poseł województwa kijowskiego 1764, skarbnik żytomierski 1767, podstarości krzemieniecki 1771; pisał się na Jaślanach; synowie jego, Onufry i Antoni, udowodnili pochodzenie swe szlacheckie w sądzie ziemskim lwowskim w 1783 r. (Bon.; Dw. Teki); ż. (ok. 1745) Teofila Kamieńska (ok. 1725-po 1760); dzieci: Marianna, Onufry, Antoni.

Źródła: Bon. t.2/129; Dw. Teki, Monografia; Nies.; PSB; Szl. Król.; Urus. t.1/394-395; Wikipedia: 1.


Brodzki h. Nałęcz, vel Brocki, Brodski, w Wielkopolsce i na Kujawach. Nazwisko wzięli być może od wsi Brody w pow. poznańskim, tej samej z której wyszli Brodzcy herbu Łodzia. Bartłomieja z Brodów córka Katarzyna, zamężna Ciesielska, była matką Jana, kanonika poznańskiego 1507 r. Brodzcy herbu Nałęcz podpisali elekcje 1674 r. z woj. kaliskim, 1697 r. z woj. poznańskim, 1764 r. z woj. brzesko-kujawskim i sandomierskim. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Według Bonieckiego są także Brodzcy ze wsi Brody, w woj. płockim, będący prawdopodobnie potomkami Brodziców z Brody pod Płońskiem. Dworzaczek dodaje Brodzkich z Brodów w pow. sochaczewskim.
Genealogia
(osób: 57)

• ALEKSANDER Brodzki (1733-21 II 1807), s. Antoniego i Agnieszki Baranowskiej, dziedzic dóbr Sierniki, w 1758, później Malice, 1772, Dębogóra, Tupadły, Mechnacz i Jankowo, pow. Kcynia, 1785; jego syn został wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1843 r. z herbem Nałęcz; ur. Sierniki, zm. Kcynia, lat 74 (Bon.; AGZ Gniezno; MK Kcynia); ż. (12 IX 1769 Kcynia) Wiktoria Jeszke (ok. 1745-po 1770), c. Daniela, obywatela kcyńskiego, i Marii Wojtanowskiej; także: Jeske, Jeskówna; ślub w parafii Kcynia, świadkowie: G. Wiktor Kiełpiński, Dominik Radoliński i Stanisław Brodzki (MK Kcynia); dzieci: Kazimierz.

• LUDWIKA Brodzka (23 IV 1848-4 X 1914), c. Juliana i Emilii Wolskiej; ur. Pobiedziska, pow. Poznań, chrz. 12 IV 1849, zm. Szamotuły, lat 65, poch. Środa Wielkopolska (MK Pobiedziska, Środa); ż. (1878 Środa) Franciszek Galiński h. Rawicz (28 X 1834-20 VIII 1922), s. prawd. Franciszka i NN., ekonom w majątku Będzieszyn (?), pow. Ostrów Wielkopolski (Dz. Pozn. 212/1887); ur. Środa Wlkp., zm. Baszków, pow. Krotoszyn, lat 87, poch. Środa Wlkp.; dzieci: Tadeusz (1882-1887), Zygmunt (1885-1933), żonaty z Marią Ireną Zofią Czochron h. wł. (1890-1976) – Galińscy.

Źródła: Bon. t.2/129-130; Dw. Teki; Nejm.; Urus. t.1/395.