Sadowski

Sadowski h. Lubicz, także Ostroróg-Sadowski, na Podlasiu i na Litwie, w woj. brzeskim litewskim i wileńskim. Ich gniazdem jest wieś Sady, w dawnym pow. drohickim, parafia Drohiczyn. Są chyba jednego pochodzenia z Wińskimi z Winny.

Sawicki

Sawicki h. Cholewa, rodzina podlaska, osiedlona również na Litwie, w woj. brześciańskim. Jedna jej gałąź przeniosła się w Poznańskie.

Scipio

Scipio del Campo h. własnego (in. Scipio, Laski) vel Scypio, Scypion, Scipion de Campo, rodzina włoska, przydomku „del Campo”. Przybyła do Rzeczypospolitej w 1518 r. w orszaku królowej Bony i osiedliła się na terenie Grodzieńszczyzny. Prostoplasta linii litewskiej, Piotr Scipio del Campo, był gubernatorem księstwa Bari i Rossano we Włoszech, a następnie marszałkiem dworu królowej Bony. Scypionowie posiadali tytuł hrabiowski w XIX wieku. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: 1 minister i 1 kasztelan w latach 1720 — 1743.
Genealogia
(osób: 37)

• ANNA Scipio del Campo (ok. 1720-1795), c. Józefa i Weroniki Firlej, starościna małogoska; m. (ok. 1745) Felicjan Konstanty Szaniawski (ok. 1720-1787), s. Józafata i Anny Ossolińskiej, starosta małogoski; dzieci: Stanisław Szaniawski (1750-6 IV 1822).

• KAROL hr. Scipio del Campo z Bychawy (1767-1831), s. Ignacego i Marianny Wodzickiej, generał major w powstaniu kościuszkowskim 1794, poseł do sejmu krajowego Galicji; ż. (21 VI 1800 Dzików) Marianna vel Maria hr. Tarnowska h. Leliwa (28 VI 1780-1849), c. Jana Jacka i 2ż. Rozalii hr. Czackiej, siostra kasztelana Jana Feliksa Tarnowskiego; ur. Dzików; dzieci: Melania, Jan. 

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 385; Kos. t.1; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/326; Żych. t.29/63-66; Rodowód polski rodziny Scipio del Campo od roku 1518, w publikacji „Spotkałem człowieka. Ks. Władysław Bukowiński w pamięci wiernych i przyjaciół”, cz. 2, Biały Dunajec – Ostróg 2006, s. 17-31.

Siemieński

Siemieński h. Dąbrowa, vel Siemiński, rodzina małopolska, z woj. lubelskiego, której wsią gniazdową jest Siemień w dawnym pow. radzyńskim, parafia Parczew.

Sieniawski

Sieniawski h. Leliwa, małopolska rodzina magnacka, wygasła w 1726. Pisali się z Granowa, a wywodzili się od Granowskich herbu Leliwa. Protoplastą rodu jest Rafał z Sieniawy, syn Dymitra Granowskiego, kasztelana nakielskiego. Dłuższy czas wojując z Tatarami, w końcu osiadł w ziemi halickiej, ożenił się z dziedziczką Sieniawy i od tego majątku przyjął nazwisko (Nies.). Sieniawscy tytułowali się hrabiami na Szkłowie i Myszy, a później pisali się także z Brzeżan k/ Lwowa w woj. ruskim 1615. Z nich: 1 kasztelan krakowski, 3 wojewodów, 3 hetmanów, 2 ministrów i 2 kasztelanów 1548 — 1726. 

Sierakowski

Sierakowski h. Dołęga, przydomku Tochman, w ziemi gostyńskiej. Pierwotnie nosili nazwisko Tochman, a wywodzą się ze Starego Sierakowa, wsi pod Gostyniem.

Sieroszewski

herb Nabram

herb Byliny

Sieroszewski h. Nabram i Byliny (in. Szreniawa odm.) vel Sieraszewski, w Wielkopolsce, wymienia ich Paprocki w Herbarzu, jako osiadłych w pow. poznańskim 1584 (Papr.). 

Siewierski

Siewierski h. Ogończyk, według dawnych herbarzy wywodzą się z Siewierza (Siewierzyna) na Kujawach, w woj. brzesko-kujawskim. Wsi o takiej nazwie nie ma w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego, wymieniona jest natomiast wieś Siewiersk, w powiecie włocławskim, gminie Pyszkowo, parafii Choceń. Jej właścicielem jest w 1557 r. Stanisław Siewierski, kasztelan kruszwicki. Jedna linia Siewierskich osiadła na Olszowej w pow. ostrzeszowskim, inna na Młodawinie w ziemi sieradzkiej, obecnie w woj. łódzkim, pow. zduńskowolskim, gminie Zapolice. Siewierscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Z nich: 2 kasztelanów 1520 — 1707.
Genealogia
(osób: 55)

• MATEUSZ Siewierski (ok. 1804-6 VI 1852), s. Jana i Katarzyny Stokowskiej, dziedzic dóbr Chojne, posesor dóbr Złoczew; ur. Młodawin w ziemi sieradzkiej, gmina Zapolice, zm. Złoczew (Nejm.; MK Łask); ż. (1823 Łask) Joanna Katarzyna Tymieniecka h. Zaremba (ok. 1803-1870), c. Stanisława i Eleonory Heleny Krąkowskiej h. Trąby; zm. Złoczew; dzieci: Maksymilian, Wiktor, Konstanty, Teofila, Antonina, Wincenty, Marianna, Wiktoria, Bronisława, Lucjan, Stanisław, Kwiryn, Julian, Eleonora.

• TEOFILA Antonina Siewierska (10 IV 1827-po 1850), c. Mateusza i Joanny Tymienieckiej; ur. Młodawin w ziemi sieradzkiej, gmina Zapolice (Nejm.; MK Chojne, Łask, Marzenin); m. (1848 Chojne) Teofil Józef Wierusz Kowalski h. Wieruszowa (ok. 1810-po 1850), s. Franciszka i Apoloni Grabskiej, rejent w Suwałkach; 1v. żonaty z Józefą Wagner; dzieci: Stefania Wierusz Kowalska, żona (1888 Warszawa) Stanisława Milewskiego (Dz. Pozn.). 

Źródła: Bork. Sp. 393; Dw. Teki; Kos. t.1; Nejm.; Nies.; Pap.; SGKP t.10/602, t.15 cz. 2/585; Żern. t.2/339.

 

Siewierski vel Świerski, gałąź książąt siewierskich, byli na Litwie w XV stuleciu.

Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Siewierski v. Świerski, gałąź książąt Siewierskich, byli na Litwie w XV stuleciu. Źródła: A.A. Kosiński, Przewodnik heraldyczny, T.1.

Copy and WIN : http://ow.ly/KNICZ

Skaławski

Skaławski h. Nałęcz związany, dawniej Skałowski, rodzina wielkopolska, pisała się z Rogaczewa in. Wielkiego Rogaczewa w pow. kościańskim, a ich gniazdem jest wieś Skałowo w dawnym powiecie pyzdrskim. Skaławscy są jednego pochodzenia z Rogaczewskimi. W XVI wieku pisali się często Skaławskimi albo (seu) Rogaczewskimi. Z nich: 1 kasztelan 1738.
Genealogia
(osób: 39)

• BARBARA Skaławska (ok. 1799-14 VIII 1867), c. Ignacego i Heleny Koczorowskiej; zm. Psarskie, puchlina, lat 68 [MK Śrem]; m. (25 XI 1830 Strykowo) Antoni Raczyński (ok. 1804-po 1830); świadkowie na ślubie: Maksymilian Potocki, dziedzic Będlewa, Wronczyna, Zaparcina, Anzelm Chłapowski, Franciszek Skaławski, Franciszek Pomorski, dziedzic Rożnówka [MK Modrze].

• STANISŁAW Skaławski (ok. 1817-22 X 1888), s. Franciszka i Marianny Krzyżańskiej, ziemianin, dziedzic dóbr Strykowo; zm. Poznań, lat 72, poch. Modrze, gr. rodz. [Dz. Pozn. 246/88; MK Poznań: Św. Marcin]; ż. (12 VI 1845 Poznań, Św. Marcin) Joanna Nepomucena Maria Białobłocka h. Ogończyk (1818-28 XII 1859), c. Izydora i Teresy Gostomskiej, dziedziczka Babina; ur. Krześlice, chrz. 16 IX 1818, zm. Września, poch. 30 XII 1859 Wronczyn k/ Pobiedzisk, kościół [Dz. Pozn. 298/59, piątek 30 XII; MK Wronczyn, Września]; świadkowie na ślubie: Franciszek Skaławski ojciec, Wiktor Szołdrski i Anastazy Radoński (MK Poznań: Św. Marcin); dzieci: sześcioro, m. in. Kazimierz, Maria, Helena, Zygmunt.

Źródła: Dw. Teki; Kos. t.1, Nies.

Skarbek

Skarbek h. Abdank (in. Awdaniec), stara rodzina wielkopolska, pocho- dząca od średniowiecznych „comesów” (hrabiów), pisząca się z Góry, pierwotnego gniazda wszystkich Awdańców.