Skórski

Skórski h. Jastrzębiec vel Skorski, rodzina mazowiecka, z której jedna gałąź przeniosła się do Inflant. Skórscy zamieszkiwali też woj. sandomierskie i lubelskie. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Galicji, w sądzie grodzkim bieckim i oświęcimskim w 1782 (Szlachta galicyjska). W XIX stuleciu dzierżawili majątek ziemski Młodowice w pow. przemyskim. Obecnie najwięcej Skórskich mieszka w Lublinie, oraz powiatach: Lublin, Kraśnik, Gorlice, Busko-Zdrój, Jasło i Dębica.
Genealogia
(osób: 46)

• ALEKSANDER Skórski (1851-1928), s. Leona i Gabrieli Klosson, filozof, historyk, profesor Uniwerytetu Lwowskiego i uniwersytetu w Sofii, ziemianin; posiadał doktorat z filozofii; dzierżawca dóbr Młodowice w pow. przemyskim (PSB T. 38, s. 357); ż. (1877) Zenobia Skórska h. Jastrzębiec (1850-po 1882), c. Ludwika i Leokadii Sobiekurskiej h. Poraj; dzieci: Zygmunt.

• TEOFILA Skórska (ok. 1630-po 1660), c. Aleksandra i Elżbiety Gładysz; m. Kacper Jagniński (ok. 1630-po 1660), podstoli sandomierski, dziedzic na Kurozwękach i Niedźwiedziu w woj. sandomierskim.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/546-547, t.2/658; Nies. t.8/385-386.

Sarnecki

Sarnecki h. Ślepowron, vel Korwin-Sarnecki, Sarnicki, Sarnacki, rodzina wywodząca się z Mazowsza, z ziemi ciechanowskiej. Według dokumentów rodzinnych, podobno jednego pochodzenia z Krasińskimi i Gosiewskimi herbu Ślepowron. Dawniej zwani Sarnickimi z Sarn, w XVII wieku zmienili nazwisko na Sarnecki.

Ryks

Ryks h. Pierścień (in. Leliwa odmienna) vel Ryx, rodzina nobilitowana w Rzeczpospolitej w 1768 i 1790. Franciszek Ryx, kamerdyner i doradca króla Stanisława Augusta, później starosta piaseczyński, otrzymał noblitację 1768, lecz umarł bezdzietnie. Ponowną nobilitację uzyskał jego bratanek, również Franciszek 9 XII 1790. W XIX stuleciu Ryksowie vel Ryxowie byli właścicielami dóbr Prażmowo w ziemi czerskiej.
Genealogia
(osób: 39)

• ALEKSANDER Ksawery Korneli Ryx (1803-1863), s. Franciszka i Ludwiki Collignon, ziemianin, sędzia pokoju okręgu czerskiego; właściciel dóbr Prażmów i Pilaszków w pow. czerskim; ż. (p. 1829) Józefa Stawiarska h. Nałęcz (ok. 1810-po 1841); dzieci: Zofia, Bronisław, Władysław, Helena, Jadwiga, Teresa.

• BRONISŁAWA Ryx (1824-po 1860), c. Stanisława i Anny Szylling; m. Aleksander Jakub Daszewski h. Mścigniew (ok. 1820-po 1860), właściciel dóbr w Królestwie Polskim.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/543-545, t.2/654-655.

Rychlicki

Rychlicki h. Sas, rodzina wywodząca się podobno z Wielkopolski, co jest wątpliwe, gdyż już XVI stuleciu pisała się z Uniejowa na Rusi Czerwonej i tam też zamieszkiwała. Jeden z nich, zwany Rychlik, udawał w 1445 r. króla Władysława Warneńczyka. W XIX wieku Rychliccy byli właścicielami m.in. Wilczej Woli i Raniszowskiej Woli w pow. kolbuszowskim, oraz dóbr Nowoszyce, Bronica i Łużek Dolny w pow. samborskim.
Genealogia
(osób: 16)
 
• FRANCISZEK Eliasz Rychlicki (27 XI 1788-p. 1882), s. Macieja i Agnieszki Wiśniowskiej, właściciel dóbr Wilcza Wola; zebrał i pozostawił bogaty księgozbiór; ż. (ok. 1839) Julia Maria Holzer (ok. 1810-po 1840); dzieci: Leonard.

• MICHALINA Rychlicka (1 VI 1838-7 XI 1888); m. (ok. 1860) Stanisław Antoni Biesiadecki h. Prus I (1833-po 1888); dzieci: pięcioro, m. in. Helena Biesiadecka (1868-po 1896).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/543, t.2/652; Żych. t.2/279-280.

Rutkowski

Rutkowski h. Pobóg, vel Rutkoski, Rudkowski, licznie rozrodzona rodzina pochodząca od Goszczyńskich z Goszczyna w pow. przasnyskim, z których Jan, według Niesieckiego, kupiwszy w 1526 r. Rutkowice w pow. działdowskim, pierwszy nazwał się Rutkowskim.

Różański

Różański h. Poraj vel Rożański, błędnie Rużański, rodzina małopolska, pisząca się z Róży (de Rosza), wsi w pow. tarnowskim, parafia Zassów. Jedna galąź osiedliła się w ziemi halickiej, na Rusi Czerwonej. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie grodzkim halickim 1782 r. oraz w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: Jan i Tomasz podpisali elekcję króla Stanisława Augusta 1764.
Genealogia
(osób: 26)
 
• FELIKS Rożański (1838-po 1882), s. Kajetana i Magdaleny Lange, dzierżawca dóbr Trościaniec k/ Zabłotowa w pow. śniatyńskim, późniejsze woj. stanisławowskie; ż. (ok. 1870 Trościaniec) Maria Mikułowska h. Rawicz (ok. 1850-po 1882); dzieci: Stanisław, Anna, Maria, Feliks. 

• HELENA Rożańska (ok. 1680-po 1710), c. Macieja i Małgorzaty Saryusz Gomolińskiej; m. Maksymilian Mirecki (ok. 1680-po 1710), sędzia ziemski radomski.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/540-541, t.2/639; Nies. t.11/387; Krzep. Młp.; Urus. t.15/273-274.

Rojek

Rojek h. Rawicz, według Uruskiego przybyli z Czech w XVII stuleciu, a jedna gałąź pozostała i dotychczas istnieje w Czechach. 

Rodakowski

Rodakowski h. Gitedzetynian (in. Zetynian, Guczy), rodzina osiedlona na Rusi Czerwonej, wywodząca się zapewne od florenckiego rodu Guczych vel Guccich. 

Szlachectwo dla Pawła Rodakowskiego, doktora prawa – syna Franciszka i Justyny z Ziołeckich, a wnuka Andrzeja, towarzysza chorągwi husarskiej i Marianny z Janowskich – zostało zatwierdzone przez cesarza austriackiego 9 V 1829, wcześniej wpisane do metryk szlachty krajowej 3 I 1829 (Tom II, s. 30). 

W XIX stuleciu posiadali w Galicji m. in. dobra Izdebki i Okniany w pow. tłumackim, oraz Bortniki w pow. bobreckim.

Genealogia
(osób: 11)

 

Henryk Rodakowski

(1823-1894) 

autoportret

• HENRYK Hipolit Rodakowski (9 VII 1823-28 XII 1894), s. Pawła i Marii Singer, artysta malarz, najwybitniejszy polski portrecista, dyrektor Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie od 1894; właściciel dóbr Bortniki w pow. bobreckim; kawaler Legii Honorowej; ur. Lwów, zm. Kraków; ż. (p. 1863) Kamila de Salzgeber (ok. 1840-po 1870); dzieci: Maria, Zygmunt, Józef.

• MARIA Rodakowska (5 VI 1863-7 VIII 1936), c. Henryka i Kamilli de Salzgeber; m. (ok. 1890) Marcjan Woźniakowski h. Prawdzic (1854-1927), s. Ignacego i Heleny Dąmbskiej h. Godziemba.

Źródła: Bork. Rocz. t. 1/539-540; Nies. t. 11/378.

Przybysławski

Przybysławski h. Jasieńczyk (in. Jasionna), rodzina małopolska, której gniazdem rodzinnym jest wieś Przybysławice, w parafii Goźlice, pow. Sandomierz.

Postruski

Postruski h. Bończa vel Bzura-Postruski, Postrucki, rodzina mazowiecka, nazwisko wzięła od wsi Postruże (Postróże) Wielkie i Małe w ziemi ciechanowskiej, parafia Krysk. Wymieniona przez Paprockiego w 1584. Pierwszym znanym z akt urzędowych jest Janik z Postruży, wspomniany przy wywodzie szlachectwa w 1426 (Metr. Mazowiecka). Jedna gałąź osiedliła się na Rusi Czerwonej. Postruscy podpisali elekcje królów polskich - w 1632 z ziemią różańską, 1669 z woj. bełskim, 1697 ziemią ciechanowską i zakroczymską.