Bolesta

herb Jastrzębiec

 znak herbowy Boleściców

 

Bolesta h. Jastrzębiec (in. Boleścic), rodzina mazowiecka, osiedlona na Podlasiu, w ziemi mielnickiej. Jan Bolesta, syn Jana, Mateusz i Jan, synowie Stanisława Bolesty, dziedzice na Bolestach 1584 roku. Jan, Leonard, Wawrzyniec i Mateusz, synowie Mateusza, dziedzice na Bolestach 1590 roku (Wyr. Lub.). Jedna gałąź przeniosła się do Wielkopolski. Z nich: Jan, burgrabia grodzki mielnicki 1661. Wojciech, burgrabia grodzki mielnicki 1785.
Herb ich powinien przedstawiać na tarczy podkowę barkiem do góry w niej krzyż.  
Genealogia
(osób: 28)

• IGNACY Bolesta (16 I 1776-20 V 1838), s. Antoniego i Marianny Wołczyń- skiej, wojskowy, finansista, bankier; uczestnik insurekcji kościuszkowskiej 1794, oficer Legionów polskich; od 1800 w Legii Naddunajskiej K. Kniaziewicza, 1802 wysłany z Legionami na Santo Domingo; armii Księstwa Warszawskiego, od 1805 w sztabie głównym Wielkiej Armii, uczestniczył w bitwach m. in. pod Ulm, Austerlitz, Jeną i Frydlandem; od 1807 szef batalionu w armii Księstwa Warszawskiego, w kampanii 1809 walczył pod Raszynem, w kampanii 1812 m. in. pod Smoleńskiem, Możajskiem (Borodino) i nad Berezyną, 1813 pod Lipskiem jako dowódca 16 pułku piechoty; w armii Królestwa Polskiego dowódca 1 pułku piechoty liniowej 1816-1820, pułkownik 1820; odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari; nadzwyczajny referendarz stanu 1824, członek nadzwyczajny Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego 1827-1828; komisarz 1824, następnie dyrektor królewskiego Banku Polskiego w Warszawie 1828-1831; ur. Warszawa, zm. Rusiec k/ Nadarzyna, pow. warszawski, lat 62 (PSB t. 2 s. 283; Kur. Warsz.; Leks. Numiz.); 1ż. (ok. 1810) Ludwika Róża Biernacka h. Poraj (1785-18 I 1833), c. Jana Chryzostoma (Krzysztofa) i Tekli Korwin-Piotrowskiej h. Ślepowron; dzieci: Sylwester; 2ż. (ok. 1820) Joanna Osękowska (1802-18 III 1868), c. Marcina i Marianny Firminy Skalińskiej.

• TEKLA Marianna Bolesta (30 X 1785-6 IV 1848), c. Antoniego i Marianny Wołczyńskiej; ur. Warszawa, zm. tamże, lat 62; m. Józef Romanowski (ok. 1780-30 III 1849), s. Krzysztofa i Franciszki Gawrońskiej; dzieci: Maria Romanowska (ok. 1812-po 1840), ur. Ujazd, obecnie w woj. łódzkim, żona Jana Żurkowskiego.

Źródła: Bon. t.1/375; Dw. Teki; Urus.

Bolcewicz

Bolcewicz h. własnego (in. Pogonia), z przydomkiem Towiłło in. Stowiłło, Stowiła, byli w Księstwie Żmudzkim, w powiecie wilkomierskim. 

Bokum

Bokum h. Paprzyca (in. Kuszaba), vel Bokun ab Alten, Alten-Bockum, Bockum ab Alten, mają pochodzić z Kurlandii, notowani w Inflantach polskich 1537 r. (L. Inf.). 

Bojemski

Bojemski h. Korab, rodzina przeważnie drobnoszlachecka, wyszła z Boimia, niegdyś w powiecie liwskim, gdzie jest notowana w aktach już 1455 r. Andrzej z Boimia otrzymał w 1476 r. od księcia mazowieckiego Konrada różne wolności dla wsi swojej Boimia (KM.).
W XIX wieku wieś Bojmie (Boimie), leżała w pow. węgrowskim, parafii Oleksyn, gminie Sinołęka. Od r. 1852 dobra te należały do Januarego Suchodolskiego, znakomitego malarza, który tam umarł (SGKP). Obecnie wieś ta nosi nazwę Bojmie i położona jest w województwie mazowieckim, powiecie siedleckim, gminie Kotuń.
Genealogia
(osób: 27)

• JAKUB Bojemski (ok. 1810-po 1854); zam. Kutno, Sieradz (MK Kutno, Sieradz); ż. (p. 1836) Julianna Kozarska (ok. 1820-po 1854); dzieci: Godzimir, Wenanty.

• MARIA Tekla Korab-Bojemska (ok. 1860-po 1887), c. Antoniego i Aleksandry Marczewskiej; m. (1887 Warszawa, św. Krzyż) Marian Edward Roman Miaskowski (ok. 1860-po 1887), s. Edwarda i Józefy Mrozowskiej; ślub w Warszwie (MK Warszawa: św. Krzyż).

Źródła: Bon. t.1/368-370; Dw. Teki; Nies.; Urus.; SGKP t.1/292.

Bojarski

Bojarski h. Sas vel Czarnota-Bojarski, Sas-Bojarski, rodzina czerwono- ruska, zapewne pochodzenia wołoskiego, pisała się „de Bojary”. Przydomek ich Czarnota. Wyszli ze wsi Bojary w ziemi przemyskiej. Rodzina wymieniana przez Długosza jako osiadła i na Pomorzu 1478 r., występuje w aktach trembowelskich i przemyskich od 1567 r. Hryczko, Tomasz i Sieńko dziedziczyli na Bojarach 1589 r. (Paw.). Bojarscy byli właścicielami m. in. dóbr Wasilkowce w powiecie trębowelskim 1747, Młociny i Łomianki pod Warszawą ok. 1810. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie w latach 1839-1853.
Genealogia
(osób: 64)

• JÓZEF Kalasanty Michał z Bojar Czarnota-Bojarski (ok. 1810-19 VI 1859), s. Leona i 1ż. Elżbiety Łaszczyńskiej, prawd. właściciel dóbr Młociny i Łomianki pod Warszawą; zm. Golina; ż. (1851 Warszawa, św. Andrzej) Adamina Otto- Trąmpczyńska h. Topór (1811-28 XII 1885), c. Adama i Józefy Suchorzewskiej h. Zaremba; zm. Warszawa, lat 74; ślub w Warszawie (MK Warszawa: św. Andrzej); 1v. żona (1838) Ignacego z Łaszczyna Łaszczyńskiego h. Wierzbna (1806-1869); dzieci: Michał, Leon, Tadeusz, Urszula.

• URSZULA Czarnota-Bojarska (1853-1894), c. Józefa i Adaminy Trąmp- czyńskiej; m. (p. 1874) Jakub Gay (1843-1903); dzieci: Ryszard (1874-1875), Oskar (1876-1887), Witold (ur. ok. 1880), Zofia (ur. ok. 1880), Delfina Gay (ur. 1885) – Gay.

Źródła: Bon. t.1/367-368; Dw. Teki; Bork. Rocz. t.2/422-423; Nies.; Urus.

Bojanowski

Bojanowski h. Junosza (odm.), rodzina wielkopolska, pochodząca z Bojanowa leżącego w powiecie kościańskim. 

Bombek

herb Bombek 
(Herbarz Bonieckiego)

herb Bombek 
(Wikipedia)

Bombek h. własnego, vel Bąbek, wyszli z Prus, gdzie Jan, Jerzy, Wiliam i Melchior 1620 r., a Jerzy Wawrzyniec i Fryderyk dziedziczyli jeszcze w 1702 r. (Kętrz.). 

Bem

Bem h. własnego, vel Böhm, Behm, Behem, pochodzili zapewne z Gdańska, skąd przenieśli się do innych ziem Rzeczypospolitej. Na Podlasiu posiadali dobra w ziemi bielskiej 1768 r.

Ołdakowski

Ołdakowski h. Rawicz, vel Ołdachowski, Oldakowski, na Mazowszu i Podlasiu. Stanowią odgałęzienie rodziny Wolskich, którzy od swego dziedzictwa, wsi Ołdaki w ziemi nurskiej, brali początkowo nazwisko Ołdak, a następnie Ołdakowski. Ołdaki z czasem rozpadły się na Ołdaki Połomyja, Ołdaki Grodzisko i Ołdaki Magna Brok. 

Ołdakowscy są jednego pochodzenia ze Świerzbińskimi i Woźnieńskimi. Od nich zaś początek wzięli Łętowscy. Jan, Paweł, Bogusz i inni dostali w 1482 r. w nagrodę zasług od ks. mazowieckiego Bolesława uwolnienie od różnych ciężarów publicznych dla swych dóbr Łętowo-Ołdaki w ziemi nurskiej. 

W XVI wieku przenieśli się w części na Podlasie i na Wołyń. Byli elektorami w 1632 r. z woj. wołyńskiego, 1648 r. z woj. bracławskiego i podlaskiego, 1669 r. z ziemi nurskiej, drohickiej i przemyskiej, 1674 i 1697 r. z ziemi nurskiej, 1733 r. z woj. podlaskim. 

Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Heroldii Król. Polskiego w latach 1836-1862. Nosili różne przydomki. Linia dziedzicząca na Kałęczynie w pow. pułtuskim używała przydomku Piąstka. 

Są też Ołdakowscy h. Gozdawa, pochodzący z Ołdaków w ziemi zakroczymskiej.

Genealogia
(osób: 75)
 

• JOANNA Ludwika Izabela Ołdakowska h. Rawicz (1838-po 1859), c. Franciszka i Agnieszki Kossakowskiej h, Ślepowron (czasem błędnie: Kossowskiej); ur. Daniłowo, parafia Jasienica, obecnie woj. mazowieckie, chrz. 1838 (MK Jasienica); m. (20 I 1859 Łowicz) Seweryn Makowski (ok. 1830-po 1859), s. Witalisa i Karoliny Pętkowskiej?; ślub w kolegiacie łowickiej (MK Łowicz: Kolegiata).

• WOJCIECH Piąstka-Ołdakowski h. Rawicz (ok. 1760-po 1817), s. Antoniego i NN., dziedzic części wsi Kałęczyn, parafia i gmina Gzy, obecnie pow. Pułtusk, woj. mazowieckie; jego synowie wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1839 r. z herbem Rawicz (Urus.); ż. (ok. 1790) Marianna Rembowska (ok. 1767-1817); zm. Kałęczyn par. Gzy, lat 50 (MK Gzy); ślub w parafii Gzy, miejscowość: Kałęczyn (MK Gzy); dzieci: Stanisław, Tekla, Józef, Adam.

 
Źródła: Bork. Sp. 288; Czarn. t. 2/245; Dw. Teki; Urus. t. 11/337-339; Żern. t. 2/156; Strona internetowa rodziny Ołdakowskich online.

Białecki

Białecki h. Białynia, wylegitymowani w Cesarstwie w 1842 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wołyńskiej.