Młodecki

Młodecki h. Półkozic, vel Siestrzeniec-Młodecki, Młodocki, Mołodecki, Młodęcki, rodzina małopolska, pisząca się z Wielkiego Młodęcina, obecnie Młodocin Duży in. Młodęcin w pow. radomskim, parafia Kowala

Łodyński

Łodyński h. Sas, rodzina czerwonoruska, niegdyś pisząca się z Łodyni. Gniazdem rodu jest Łodynia pod Nahorcami, w powiecie lwowskim. 
Łodyńscy byli elektorami króla Augusta II w 1697 z województwa ruskiego. Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądzie ziemskim lwowskim w 1782 roku. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Milatyn Nowy i Stary w pow. kamioneckim, w Galicji. Z nich Józef, regent ziemski lwowski 1777-1782.
Genealogia
(osób: 30)

• HIERONIM Eliasz z Łodyni Łodyński (ok. 1820-po 1882), s. Piotra i Petronelli Grekówny Sługockiej, ziemianin, członek Stanów galicyjskich w 1840, kawaler papieskiego Orderu Św. Grzegorza; właściciel dóbr Milatyn Stary i Nowy w pow. kamioneckim; 1ż. (ok. 1840) Julia Jaźwińska h. Grzymała (ok. 1820-1848); dzieci: Elżbieta, Jadwiga, Klotylda, Stanisław; 2ż. (ok. 1850) Julia hr. Sołtyk h. wł. (ok. 1830-1879); dzieci: Jerzy, Hieronim, Łucja; 3ż. (1881) Wanda Sulimierska (ok. 1830-po 1882).

• KLOTYLDA z Łodyni Łodyńska (1848-po 1902), c. Hieronima i 1ż. Julii Jaźwińskiej, właścicielka dóbr Rozhucze i Lubieniec w pow. stryjskim 1902 (Spis właścicieli dóbr tabularnych w Galicji 1902); m. Julian Barański h. Ślepowron (ok. 1840-1883/1902), ziemianin, właściciel dóbr Łukawica Niżna w pow. stryjskim 1883 (Bork.); dzieci: Włodzimierz Hieronim Barański (ur. ok. 1865).

Źródła: Bon. t.15/350-351; Bork. Rocz. t.1/512, t.2/553-554.

Łodziński

Łodziński h. Radwan v. Łodzieński, rodzina małopolska, wywodząca się z woj. krakowskiego, nazwisko wzięła od wsi Łodziny (potem Łodzinka) w powiecie sanockim. Pisali się z Radwanowic w pow. proszowskim lub z Chorągwicy k/ Wieliczki. Są jednego pochodzenia z Radwańskimi i Barańskimi herbu Radwan, a wszystkie te rodziny pochodzą od Zebrzydowskich z Więcborka na Śląsku. W XIX stuleciu byli właścicielami m. in. dóbr Ropa w pow. grzybowskim, Żupanie i Wyżłowa w pow. stryjskim, w Galicji

Genealogia
(osób: 94)

• CYRYL Jan Klemens Łodziński z Chorągwicy (1759-po 1816), s. Pawła i Anny Strzelbickiej, ziemianin, dziedzic części dóbr Żupania i Wyżłowa w pow. stryjskim; wylegitymował się ze szlachectwa razem z bratem Józefem i stryjem Karolem w sądzie grodzkim przemyskim 1782; ur. w Przemyskiem (Bon.; Bork.); ż. (1813) Katarzyna Wyszotrawka (Wyszatrawka, Wyszotrawczanka) (ok. 1780-po 1820); 2v. żona Jerzego Targońskiego; dzieci: Eleonora, Kazimierz, Mikołaj, Leon, Jan.

• KATARZYNA Łodzińska (ok. 1760-po 1790), c. Sebastiana i Salomei Rogowskiej; 1m. Mikołaj Szczepański (ok. 1760-po 1790); 2m. Józef Saryusz-Wilkoszewski h. Jelita (ok. 1760-po 1790).

Źródła: Bon. t.15/357-363; Bork. Rocz. t.1/512-513, t.2/555-560; Dw. Teki; Nies.; Urus.

Liskowacki

Liskowacki h. Sas, rodzina czerwonoruska, wyszła ze wsi Liskowate w ziemi przemyskiej. Dymitr i bratankowie jego, Michał i Jan, otrzymali w 1633 r. od króla Władysława IV przywilej na popostwo w Liskowatem. Jedna linia rodu używała przydomku Michałowięta, na pamiątkę pochodzenia od Michała żyjącego ok. 1600 r. Liskowaccy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w sądach grodzkim i ziemskim przemyskim, oraz grodzkim halickim w 1782, w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834. Jeden z nich, Jan zwany Janeczko, wziął to przezwisko za nazwisko rodowe i dał początek żyjącej w Galicji rodzinie Janeczków (Bon.).
W XIX stuleciu byli m. in. właścicielami i dzierżawcami dóbr Głębokie i Czerniatyn w pow. horodeńskim.
Genealogia
(osób: 41)

• PIOTR Liskowacki Michałowię (1830-p. 1883), s. Józefa i Katarzyny Kołodyńskiej, ziemianin, właściciel dóbr Głębokie w pow. horodeńskim; razem z braćmi wylegitymowany ze szlachectwa w Stanach galicyjskich we Lwowie 1834; jego metryka w parafii w Korostowicach (Bork.; MK Korostowice); ż. Malwina Ostrowska (ok. 1860-po 1883), dziedziczka dóbr Głębokie (Bon.; Bork.); dzieci: Józef, Kazimierz, Teodor.

• RYSZARD Liskowacki (12 VII 1932-16 XII 2006), pisarz, dramaturg, poeta, dziennikarz i publicysta; od 1954 roku związany ze Szczecinem; znany m. in. z powieści dla młodzieży "Wodzu, wyspa jest twoja" (Wikipedia).

Źródła: Bon. t.14/362-364; Bork. Rocz. t.1/509, t.2/549; Wikipedia.

Lgocki

Lgocki h. Jastrzębiec, vel Ligocki, rodzina małopolska, pisząca się ze Lgoty, często wskutek złej wymowy pisani Ligockimi. Wzięli nazwisko od wsi Lgota i Lgotka w dawnym powiecie miechowskim, woj. krakowskim, parafia Miechów.

Kruszelnicki

Kruszelnicki h. Sas, rodzina czerwonoruska, używająca przydomków Czulewicz, Fryzowicz, Lepiszewicz, Łazarewicz, Procewicz, Sławnikowicz, Surulewicz i Zieniewicz.
Nazwisko wzięła od dóbr Kruszelnica n/ Stryjem, które prawem lennym były nadane przez króla Władysława Jagiełłę braciom Iwanowi i Damianowi w 1395 r. a potwierdził to nadanie król Zygmunt August 10 X 1556. W XIX stuleciu byli właścicielami dóbr Dubie, Podlipiec i Berezka w pow. złoczowskim.
Genealogia
(osób: 234)

• EUFROZYNA Kruszelnicka (ok. 1660-po 1690), c. Aleksandra i Zofii Orchowskiej; m. Adam Jordan h. Trąby (ok. 1650-po 1680), podkoniuszy koronny; ich syn, Józef Spytek Jordan, sprzedał w 1724 część swoją Kruszelnicy, Krzysztofowi Kruszelnickiemu, podczaszemu żydaczowskiemu (AG Lwów).

• MIECZYSŁAW Kruszelnicki (1846-po 1882), s. Kajetana i Julii Bem, żołnierz wojsk polskich 1863, właściciel części dóbr Podlipiec i Bereska Pasieka w pow. złoczowskim, w Galicji; ż. (1874 Płuchów) Helena Mierzyńska h. Leliwa (1858-po 1882), c. Rafała z Baryłowa, żołnierza wojsk polskich i Wincenty Biłgorajskiej; dzieci: Juliusz, Helena, Roman.

Źródła: Bon. t.12/351-356; Bork. Rocz. t.1/502-503.

Krechowiecki

Krechowiecki h. Sas vel Krechowicki, dawniej Krechowski, rodzina czerwonoruska, z Krechowa w ziemi lwowskiej, a następnie z Krechowiec w ziemi halickiej. Są jednego pochodzenia z Kniehinickimi vel Knihinińskimi, z których Jan z Krechowiec i Kniehinina Kniehiniński vel Kniehinicki, kasztelan halicki w 1452. Licznie rozrodzeni, rozróżniali się przydomkami: Bukatko, Bukatczyc, Czepielowicz, Demianowicz, Maksymowicz, Mełymuka, Mryszko i Surajczyk. W XIX stuleciu Krechowieccy byli właścicielami dóbr Leszczynówka i Czajkówka w pow. humańskim.
Herb – według notat Zamoyskiego, pieczęć Aleksandra z Krechowiec z 1442 przedstawia pod półpierścieniem strzałę przekrzyżowaną, żeleźcem na dół (Bon.). Krechowieccy z przydomkiem Maksymowicz zostali wylegitymowani ze szlachectwa w ziemstwie lwowskim w 1782 z herbem Kozłowski.
Genealogia
(osób: 86)

• ADAM Krechowiecki (6 I 1850-13 VI 1919), s. Jana i 1ż. Seweryny Przygodzkiej, powieściopisarz, krytyk i dramaturg, autor powieści historycznych i współczesnych; szambelan dworu austriackiego, radca dworu i redaktor urzędowej Gazety Lwowskiej 1883-1918 i Przewodnika naukowego i literackiego, prezes Towarzystwa dziennikarzy polskich we Lwowie, ps. Adam Bukatko, Wratysław Daniłowicz i inne; studiował prawo na uniwersytetach w Kijowie i Lwowie, pracował w namiestnictwie galicyjskim, komisarz powiatowy humański; wylegitymowany ze szlachectwa 1895; ur. w Beleżyńcach in. Bielżycach na Wołyniu (według innych źródeł w 1849), metryka w Białogródce, zm. we Lwowie, poch. na Cm. Łyczakowskim; ż. (1873 Lwów) Maria Podoska h. Junosza, c. Adama i Józefy Tomaszewskiej h. Bończa, właścicieli Bybła i Borszowic; dzieci: Maria, Seweryn, Janusz. 

• ANNA Krechowiecka (1854-po 1882), c. Jana i 1ż. Seweryny Przygodzkiej; m. (1878 Villepreux, Francja) Aleksander Okińczyc h. Aksak (ok. 1850-po 1882).

Źródła: Bon. t.12/261-266; Bork. Rocz. t.1/501-502, t.2/537-538; Kos. t.2/293-303; Puł. t.1/122-126; Żych. t.2/161-169.

Kownacki

Kownacki h. Suchekomnaty (in. Suchekownaty, Suche Komnaty), na Mazowszu, dom rozrodzony. Nazwisko wzięli od wsi Kownaty w dawnym powiecie nidzborskim, parafii ciechanowskiej (Bon.). Później dziedziczyli także na Kownatach w parafi Czernice, pow. Przasnysz, a także na Kownatach w parafii Grzebsk, pow. Mława. 

Kostro

Kostro h. Rawicz, licznie rozrodzona rodzina podlaska, ze wsi Kostry. Pierwszym zanotowanym w aktach był Marcin Kostro, dzierżawca ostrołęcki w 1415 (Inwentarz Archiwum Koronnego). Jedna gałąź osiedliła się w Wielkopolsce, inna na Rusi Czerwonej. Kostrowie wylegitymowali się ze szlachectwa w gubernii kijowskiej w 1845. Używali przydomków – Wojno, Rybałt, Waselow, Miękisz, Erazmik, itd. Kostrowie dziedziczący na Psarach w woj. rawskim przyjmowali nazwisko Psarski lub Kostro Psarski. W 1579 r. Kostrowie byli dziedzicami części Stolników i Podskarbic (Paw.). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862. Na tych samych Kostrach, co Rawicze, dziedziczyli również Kostrowie herbu Roch III. Inna rodzina Kostrów, ze wsi Kostry Noski w parafii Sokoły, pow. Wysokie Mazowieckie, używała herbu Ślepowron.
Genealogia
(osób: 173)

• MARIANNA Kostro (ok. 1670-po 1703), c. Jakuba i Anny Przedzyńskiej; już jako wdowa po Wojciechu Kostrzewskim kwituje matkę 1703 (AGZ Poznań); m. Wojciech Kostrzewski (ok. 1670-p. 1703).

• WŁADYSŁAW Jan Kostro (ok. 1830-1900), s. Józefa i Antoniny z Lacjozów, urzędnik galicyjskiego Banku Hipotecznego, zamieszkały we Lwowie (Bork.); ż. (ok. 1860 Lwów) Stefania Morelowska h. Prus I (ok. 1840-po 1870), c. Antoniego z Górki i Aurelii Giebułtowskiej h. Lis; dzieci: Stanisław, Zdzisław, Marian, Helena.

Źródła: Bon. t.11/358-361; Bork. Rocz. t.1/496-497, t.2/528; Nies.

Korytowski

Korytowski h. Mora, szeroko rozrodzona rodzina mazowiecka, z której jedna gałąź osiedliła się w Wielkopolsce, a później na Rusi Czerwonej.