Sułkowski

Sułkowski h. Białynia, vel Sulkowski, w województwie rawskim. Konstytucje sejmowe wymieniają ich jako elektorów rawskich króla Jana III Sobieskiego 1674 r.

Szczuka

Szczuka h. Grabie, vel Sczuka, stara rodzina mazowiecka, pisząca się „na Szczukach”.

Suchecki

Suchecki h. Poraj vel Suchocki, w woj. sieradzkim, gałąź wielkopolskiej rodziny Garnyszów herbu Poraj. Pisali się na Suchcicach i Rozprzy, a gniazdem jej są Suchcice, wieś parafialna w powiecie piotrkowskim, należąca w końcu XV wieku właśnie do Garnyszów. Helena Kosnówna była 1490 r. za Mikołajem z Suchcic Garnyszem. Andrzej, wspomniany 1521 r. Jedna gałąź osiadła na Litwie. Z nich: 1 kasztelan w latach 1658 — 1688.
Genealogia
(osób: 44)

Stanisław z Suchcic Suchecki 

(ok. 1600-1688)

• FLORIAN Adam Antoni Suchecki (ok. 1800-po 1835), s. Daniela i Joanny Julianny Walewskiej, dziedzic dóbr Jaworzno w ziemi sieradzkiej (Nejm.); ż. (1827 Chełmo) Józefa Marianna Barbara Skórzewska h. Drogosław (ok. 1810-po 1835), c. Ignacego i Marianny (Marii) Rychłowskiej h. Nałęcz; ślub w parafii Chełmo w Sieradzkiem (MK Chełmo); dzieci: troje, m.in. Stefania.

• SALOMEA Suchecka (ok. 1774-4 VII 1838), c. Felicjana i Teresy Pągowskiej; m. (26 XI 1798 Ptaszkowice) Ignacy Miączyński h. Suchekomnaty (15 II 1771-3 II 1840), s. Władysława i Magdaleny Krzemienieckiej, ziemianin, senator wojewoda Królestwa Polskiego; prezes dyrekcji Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego; dziedzic dóbr Miedźno; ur. Dolsk, zm. Miedźno (Nejm.); dzieci: Stefan, Edward, Henryk – Miączyńscy.

Źródła: Dw. Teki; Kos. t.1, t.3/480-499, 701, t.5/481-484; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Rocznik Muzeum Narodowego w Kielcach, t.12/1982, s.186 (reprodukcja).

Sumiński

Sumiński h. Leszczyc, vel Sumieński, Szumiński, Szumieński, rodzina kujawska, pisząca się z Sumina, dawniej Szumina w ziemi dobrzyńskiej, gdzie dziedziczyli już w 1325 r. Są jednego pochodzenia z Klonowskimi herbu Leszczyc, a zapewne też z Ponętowskimi i Lubstowskimi. Jedna linia otrzymała 22 XI 1843 tytuł hrabiowski w Prusach i prawo używania nazwiska Leszczyc-Sumiński, inna otrzymała takiż tytuł w Saksonii 1 VII 1870, a zatwierdzenie tytułu w Prusach 14 XI 1876. Z tej rodziny 4 senatorów: 1 wojewoda i 3 kasztelanów 1548 — 1790.
Genealogia
(osób: 149)
 
• PIOTR z Alkantary Sumiński (1751-3 XII 1801), s. Adama i 3ż. Teresy Iwińskiej, wojewoda inowrocławski; poseł deputat do poboru kwarty i konsyliarz Konfederacji dobrzyńskiej 1764, podczaszy dobrzyński, poseł na sejm 1773, z tego sejmu deputat do rozmów z mocarstwami dokonującymi rozbiorów Polski; otrzymał prawem emfiteutycznym starostwo bobrownickie i królewszczyznę Sokołów 1775, kasztelan kowalski 1779, kruszwicki 1782, brzesko-kujawski 1783, wojewoda inowrocławski 1790; członek Rady Nieustającej, stronnik króla Stanisława Augusta; zm. Ośno (?); 1ż. Franciszka Paprocka; wg innych źródeł jego pierwszą żoną była Franciszka Hołyńska z Hołyna h. Klamry (ok. 1748-1840), c. Kazimierza, sędziego ziemskiego mścisławskiego i Krystyny Chodźkiewicz h. Jastrzębiec; dzieci: Antoni, Jan, Marianna, Tekla, Józef, Aleksandra, Piotr; 2ż. Katarzyna Zawadzka; 3ż. Anna Rokitnicka h. Prawdzic.

• ZOFIA Jadwiga Maria hr. Sumińska (3 II 1867-7 II 1945), c. Artura i Julii (Julianny) Piwnickiej, właścicielka dóbr Słotwina k/ Krakowa; ur. Drezno, zm. Bourg d'Oisans; m. (12 I 1889 Brzesko Małopolskie) Jan Albin Goetz-Okocimski (ok. 1850-po 1890), właściciel dóbr Okocim.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/365-366, t.2/317-318; Kos. t.4/446-458; Nies. t.8/568.

Szamotulski

Szamotulski h. Nałęcz, przydomku Świdwa, stara i magnacka rodzina wielkopolska, wg Kosińskiego wygasła w XVI stuleciu, choć podobno potomkowie ich w XIX wieku jeszcze istnieli na Litwie. Nazwisko wzięli od miasteczka Szamotuły w woj. poznańskim. Za Piastów używali tytułu hrabiowskiego (comes). Z tej rodziny: 8 wojewodów i 12 kasztelanów 1226 — 1570.
Genealogia
(osób: 27)

• JAN Świdwa z Szamotuł Szamotulski (ok. 1520?-1563/66), s. Wincentego i Doroty Lubrańskiej, kasztelan biechowski 1549; dziedzic ½ miasta Turobin i ½ wsi przyległych Żabno, Czernieszyn, Tarnowa, Biskupie, Olszanka, Gąsia Wola, Gurowa Wolia, Biała, Godziszów, Zwola, Koczywidza, w pow. lubelskim i chełmskim 1548 (Dw. Gen.; AGZ Poznań); ż. (p. 1546) Elżbieta Latalska h. Prawdzic (zm. po 1569); dzieci: Jan.

• ZOFIA Świdwa z Szamotuł Szamotulska (ok. 1570-1599/1609), c. Jana i Katarzyny Ostrorożanki, dziedziczka folwarku z zamkiem w Szamotułach 1599 (Dw. Gen.; AGZ Poznań); m. (1589) Jan z Rokosowa Rokossowski h. Glaubicz (ok. 1560-1597/99), s. Jakuba, podskarbiego koronnego i 1ż. Katarzyny Gościejewskiej, starosta drahimski?, dziedzic dóbr Rokossowo z przyległościami w pow. kościańskim, Wielkie i Małe Długie w pow. wschowskim, części Szamotuł, Gąsawy i Nowejwsi, etc.; według niektórych źródeł miał umrzeć 1614; dzieci: Stanisław, Andrzej, Jakub, Anna – Rokossowscy.

Źródła: Dw. Gen.; Dw. Teki; Gąs.; Kos. t.1; Nies.; Żych. t.1/119.

Szamowski

Szamowski h. Prus I, w ziemi łęczyckiej i gostyńskiej, wymienieni w Herbarzu Paprockiego 1584 r. i w Statutach Łaskiego. Pisali się „z Szamowa”, nazwisko wzięli od wsi Szamów w woj. łęczyckim. Obecnie wieś ta znajduje się w woj. łódzkim, powiecie łęczyckim, gminie Witonia. Szamowscy zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim 1825. Z nich: 3 kasztelanów 1505 — 1668.
Genealogia
(osób: 62)

• AUGUST Ludwik Szamowski (ok. 1805-po 1860), s. Antoniego i Tekli Polewskiej, dziedzic dóbr Rgilew; wylegitymowany ze szlachectwa w Król. Polskim 1837; ur. Rycerzew (Nejm.; Korespondent nr 215 z 1837 r.); ż. (ok. 1850) Teodozja v. Teodora Dąbrowska (ok. 1820-po 1850); 2v. żona Izydora Dąbrowskiego; dzieci: Dionizy, Gustaw, August.

• TERESA Szamowska (ok. 1800-po 1849), c. Mateusza i Marianny Polewskiej; ur. Rycerzew, par. Rdutów (MK Rdutów); 1m. (16 XI 1818 Rdutów) Bonawentura Trzebuchowski h. Ogończyk (1789-1823/49), s. Józefa Hipolita, posła na sejm i NN., dziedzic wsi Boguszki; dzieci: Mateusz (1819-1823 Grzegorzew), Józefa, Kazimiera Franciszka (ur. 1823 Grzegorzew) – Trzebuchowscy; 2m. (5 VIII 1849 Rdutów, rozwiedzeni 17 III 1855) Aleksander Piotr Wincenty Mazowiecki (ok. 1800-po 1855), s. Jana i Agnieszki Trzcińskiej; zam. Wola Adamowa.

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 440; Dw. Teki; Łask. Stat. f. 120; Nies.; Pap.; Urus.; Żern. t.2/412; Nejm.; Sęcz.

Szaniawski

Szaniawski h. Junosza vel Saniawski, rzadko Szeniawski, Sieniawski, licznie rozrodzona rodzina podlaska, przeważnie drobnoszlachecka. Nazwisko wzięli od wsi Szaniawy in. Szeniawy w dawnym powiecie łukowskim, później siedleckim. Z czasem rozdzielili się na wiele gałęzi, z których jedna osiadła w woj. sandomierskim i w ziemi sieradzkiej. Stanisław Szaniawski (zm. 1822), starosta małogoski, krajczy wielki koronny i szambelan Stanisława Augusta, został hrabią austriackim w 1800 r., umarł bezpotomnie (Kos.). Szaniawscy są jednego pochodzenia z Ługowskimi. Z nich: 2 biskupów i 1 kasztelan 1705 — 1733. 
Genealogia
(osób: 170)

• PETRONELA Karolina Szaniawska (11 IX 1810-25 IX 1835), c. Jana Kantego i Agnieszki Psarskiej; ur. Gromadzice k/ Wielunia, zm. Strońsko (Nejm.; MK Widawa, Strońsko); m. (1829) Feliks Bonawentura Sulimierski h. Starykoń (ok. 1804-po 1835), s. Ludwika i Marianny Kempisty, dziedzic dóbr Strońsko w Sieradzkiem, Młodawin kupił od rodzeństwa; dzieci: Stanisław Jan (ur. 5 V 1830 Ochle k/ Widawy), Andrzej, Kazimiera, Feliks, Stanisława – Sulimierscy. 

• STANISŁAW hr. Szaniawski (1750-6 IV 1822), s. Felicjana Konstantego i Anny Scipio del Campo, starosta małogoski, krajczy wielki koronny 1780-1786, szambelan Stanisława Augusta; został hrabią austriackim w 1800 r.; właściciel Sobkowa i Korytnicy; zm. Kraków, poch. tamże, przy kościele Mariackim (PSB t. 47 s. 26; Kos.); ż. (1774) Anna Kluszewska h. Jasieńczyk (ok. 1755-1822), c. Wojciecha i Anny Dembińskiej h. Nieczuja, siostra Jacka i Franciszki Kluszewskich.

Źródła: Bork. Spis; Dw. Teki; Kos. t.1; Nejm.; Nies.; Sęcz.; Urus.

Strus

Strus h. Korczak vel Korczak-Strus, Struss, błędnie Struś, znakomita w XVI stuleciu rodzina na Rusi Czerwonej i Podolu. Pisali się z Komorowa i są jednego pochodzenia z Komorowskimi herbu Korczak. Notowani są w aktach woj. bełskiego 1450 r., podolskiego 1520 r., wileńskiego 1541 r. (Nies.). W XVI wieku założyli miasteczko Strusów w pow. trembowelskim, które następnie posiadali Potoccy i Lanckorońscy. Jedna linia mieszkająca w XVII wieku w woj. krakowskim nosiła przydomek Kamyszkowski (AG Kraków). Zostali wylegitymowani ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1861. Z nich: 2 kasztelanów 1599 — 1724.
Genealogia
(osób: 20)

• ELŻBIETA v. Helena (Halszka) Strus h. Korczak (ok. 1570-po 1605), c. Jerzego i Małgorzaty Maruszy Łuszczewskiej; m. (ok. 1590) Walenty Aleksander Kalinowski h. Kalinowa (ok. 1570-1620), s. Marcina i Zofii Sieciech Łyczkowieckiej, dworzanin królewski, starosta bracławski, winnicki 1604-1615, zwinogrodzki, kamieniecki, właściciel ogromnych posiadłości w województwach kresowych; fundator wielu kościołów i klasztorów, m. in. klasztoru OO. Jezuitów w Winnicy; zginął w nurtach Prutu, haniebnie opuszczając wojska hetmana Żółkiewskiego (Bon.); dzieci: Zofia, Izabela, Marianna, Krystyna, Adam, Jerzy, Marcin – Kalinowscy. 

• WŁADYSŁAW Zdzisław Korczak-Strus (4 VII 1843-1880), s. Baltazara i Teresy Śliwińskiej; ur. Sokal, chrz. 1843, zm. Lwów, lat 38 (MK Sokal, Lwów: św. Andrzej); ż. (ok. 1870) Filipina Nabielak (ok. 1850-po 1880), c. Filipa i Ludwiki Gross (MK Lwów: Bazylika); dzieci: Władysława.

Źródła: Bon.; Bork. Sp. 425; Dw. Teki; Kos. t.1; Nies.; Pap.; SGKP t.11/422; Żern. t.2/390; Żych.

Szlubowski

Szlubowski h. Ślepowron vel Ślubowski, przydomku Korwin, stara rodzina mazowiecka pochodząca z ziemi ciechanowskiej, z dawna osiadła na Podlasiu. Jej wsią gniazdową było Ślubowo in. Szlubowo w dawnym pow. przasnyskim, parafia Krzynowłoga Wielka, z której to wsi pisali się raz jako Szlubowscy, drugi raz jako Ślubowscy. Podpisali elekcję Jana Kazimierza w 1648 r. W ich posiadaniu były w latach ok. 1764-1790 starostwa radzepskie, sulimirskie i krasnostawskie. Jedna linia otrzymała w 1869 r. tytuł hrabiowski od papieża Piusa IX. W XIX stuleciu byli właścicielami m.in. dóbr Mełgiew w pow. lubelskim, oraz Radzynia Podlaskiego. Dewiza rodowa Korwinów Szlubowskich: „Amor patriae nostra lex", łac. Miłość do Ojczyzny (jest) naszym prawem.
Genealogia
(osób: 53)
 
• STANISŁAW Florian hr. Korwin Szlubowski (1816-12 VI 1895), s. Antoniego i Kunegundy Karskiej, hrabia papieski od 1869, sędzia pokoju, właściciel dóbr Radzyń Podlaski, ze wspaniałym zamkiem niegdyś Potockich, oraz wsi przyległych; zm. Radzyń; ż. (1850 Radzyń Podlaski) Bronisława Bogumiła Korwin Prendowska (ok. 1820-1855); dzieci: Henryk, Bronisław, Maria, Konstancja. 

• STEFANIA Szlubowska (1842-po 1870), c. Józefa i Joanny Puchałówny; m. (1866 Kotlice) Edward Eugeniusz z Poradowa Rulikowski h. Korab (1837-po 1870), s. Władysława i Emmy Szlubowskiej, właściciel dóbr Kotlice w pow. hrubieszowskim, gub. lubelskiej; dzieci: Władysław, Józef, Tadeusz, Zygmunt, Jadwiga, Mieczysław – Rulikowscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/563-564, t.2/698-699; Kos. t.1; Nies. t.8/622-623; Żych. t.1/316-318.

Szarzyński

Szarzyński h. Junosza vel Sęp-Szarzyński, Szarzeński, Sarzyński, używali przydomku Sęp, a pisali się z Szarzyna w województwie płockim, gdzie są notowani w aktach od 1500 r. Pochodzą od Sępów herbu Junosza. Niektórzy przenieśli się w XVI w. na Ruś Czerwoną. Dowiedli szlachectwa w Królestwie 1825. Z nich: Mikołaj Sęp-Szarzyński (ok. 1550-1581), poeta epoki Renesansu, piszący w języku polskim i łacińskim, tłumacz, jeden z najznakomitszych twórców literatury staropolskiej; ur. w Przemyślu.
Genealogia
(osób: 51)

• JOANNA Ludwika Szarzyńska (ok. 1720-po 1783/85), c. Krzysztofa i Sabiny Lukówny, von Lock, Lucke, kalwinka; m. (26 XI 1738) Zygmunt Krystian (Krystian Zygmunt, Chrystian, Krzysztof Zygmunt) Dziembowski h. Pomian (ok. 1710-po 1786), s. Krystiana Konrada i Ewy Elżbiety Bojanowskiej h. Junosza, dziedzic dóbr Bartoszewice Małe in. Płaczkowo w pow. kościańskim 1738, Kunino, Świątniki i Nowe Olędry w pow. poznańskim 1752, Lubowice Mniejsze w pow. gnieźnieńskim 1778; posesor dóbr królewskich Łagiewniki w pow. poznańskim 1755 (AGZ Poznań); dzieci: Krzysztof, Władysław, Zygmunt, Bogumiła (Deograta) – Dziembowscy.

• MICHAŁ Wawrzyniec Sęp-Szarzyński (1767-20 X 1842), s. Jana i Marianny Rożnowskiej, ziemianin, posesor dóbr Wronowo w pow. kaliskim, parafia Szymanowice; wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie ok. 1840 (Spis szl.); zm. Wronowo, wg metryki miał 85 lat (MK Szymanowice); ż. (25 I 1796 Miedzianowo) Justyna Brygida Sadowska h. Nałęcz (3 X 1771-1816/42), c. Stanisława i Apolonii Skórzewskiej h. Drogosław; ur. Miedzianów (Miedzianowo) w pow. kaliskim, par. Droszew, chrz. 6 X 1771, chrzestni: Zofia Czyżewska i Antoni Nasiorowski; ślub w par. Droszew, świadkowie: Tomasz Chełmicki, kapelan, Ksawery Chełmicki, skarbnikowicz, Maciej Bogdański, sędzia ziemski kaliski, syn, Ksawery Nasiorowski (MK Droszew); dzieci: Apolonia, Maciej, Stefan, Marianna, Józefa, Emilia.

Źródła: Bork. Sp. 441; Dw. Teki; Nies.; Pap.; Szl. Król.; Żern. t.2/414; Żych. t.1/288-291.

Stablewski

Stablewski h. Oksza, pochodzą z Prus Zachodnich, piszą się ze Stablewic k/ Chełmży. W XVII wieku część z nich przeniosła się w Poznańskie (1660). W XIX stuleciu posiadali tam następujące majątki ziemskie: Zalesie, Smolice i Raszewy w pow. krobskim, Linie w pow.

Szczodrowski

Szczodrowski h. Roch II (in. Kolumna, Pierzchała) vel Lorke-Szczodrowski, Sczodrowski, Szczodroski, rodzina wielkopolska, pisząca się z Chraplewa. Nazwisko wzięli od wsi Szczodrowo w dawnym powiecie kościańskim. Około roku 1393 pisali się Szczodrowscy ze Szczodrowa (Akta grodzkie wielkopolskie, t. 2). W 1492 r. Andrzej Szczodrowski zapisuje 13 grzywien posagu na połowie wsi Szczodrowo żonie swej Helenie (AGZ Poznań). Notowani w aktach kaliskich i śląskich 1500 r. Konstytucje sejmowe wymieniają ich jako elektorów w 1674 r. z woj. kaliskiego, w 1697 r. z ziemi zakroczymskiej (Con.). Wedle Żernickiego nosili przydomek Lorke. Są jednego pochodzenia z Chraplewskimi herbu Roch, którzy wyszli z pobliskiego Chraplewa oraz Łąckimi. W roku 1539 Marcin Chraplewski seu Szczodrowski płaci grzywnę, bo nie stanął z pozwu Abrahama i Jana Wolikowskich o 100 grzywien długu (AGZ Kościan).
Wieś Szczodrowo przez kilkaset lat była w ręku najmłodszej gałęzi rodu Żychlińskich herbu Szeliga, stąd wątpliwość, czy przypadkiem jedna z odnóg tej gałęzi nie przybrała miana Szczodrowskich (Żych.).
Genealogia
(osób: 31)

• BARBARA Szczodrowska (ok. 1710-po 1768), c. Jana i Teresy Szawrońskiej, dziedziczka dóbr Cuchary w pow. nakielskim 1768 (AGZ Nakło); m. Stanisław Milewski (ok. 1700-p. 1768).

• MARCIN Franciszek z Chraplewa Szczodrowski (ok. 1640-ok. 1711), s. Andrzeja i Doroty Biegańskiej, dziedzic wsi Piotrunki w pow. kcyńskim, które nabył od Jana Gałczyńskiego ok. 1693; dobra te sprzedaje w 1696 r. Joachimowi Krzysztofowi Pudwelsowi i Zofii Jaskóleckiej małżonkom (AGZ Poznań); poch. Poznań, u Bernardynów (MK Poznań: Bernardyni); 1ż. (p. 1674) Marianna v. Potencjanna Marianna Żółtowska h. Ogończyk (ok. 1650-p. 1696); wdowa 1v. po Janie Konstantynie z Bnina Opalińskim, wojewodzicu poznańskim; dzieci: Jan (Antoni); 2ż. (ok. 1680) Konstancja z Tomic Tomicka (ok. 1660-1721), c. Piotra, posesora wsi Baranów, i Konstancji z Kalinowy Zarembianki; poch. Poznań, u Bernardynów; 1v. Zakrzewska; dzieci: Leopold.

Źródła: Bork. Sp. 443; Dw. Teki; Nies. t.8/316; SGKP t.11/857; Żern. t.2/417; Żych. t.1/366-388.

Szumlański

Szumlański h. Korczak vel Szumleński, zapewne również w wersji Szumliński, Sumliński i Szumliski, stara i senatorska rodzina ruska, wywodząca się prawdopodobnie od bojarstwa ruskiego, której wsią gniazdową były Szumlany in. Wielkie Szumlany w dawnym woj. ruskim. Niektórzy z Szumlańskich przenieśli się na Litwę, i osiedli w pow. wiłkomierskim. Z nich Kazimierz, wystawił ołtarz w Owańskach i altarystę przy nim fundował w 1678. Z tej rodziny trzech senatorów – trzech biskupów.
Genealogia
(osób: 85)

• DAMIAN (Demian) Szumlański (ok. 1660-12 IX 1683), s. Michała i Zofii Rudnickiej, rotmistrz chorągwi pancernej we IX 1683, uczestnik wyprawy wiedeńskiej; dowódca podjazdu wysłanego przez Sobieskiego 8 IX 1683, ciężko ranny, zm. po kilku dniach, poch. w mieście Tuln n/ Dunajem (Dyakowski).

• JÓZEF Szumlański (ok. 1770-1839), s. Tomasza i 1ż. Rozalii Głębockiej, legionista, pułkownik wojsk polskich; szef batalionu 2. pułku ułanów w 1806, pułkownik i adiutant polowy ks. Józefa Poniatowskiego 1809; uczestnik kampanii 1792, bitwy pod Zieleńcami 1794, pod Racławicami, Szczekocinami, przez cały okres oblężenia Warszawy i pod Maciejowicami; służąc w Legionach uczestniczył przy zdobyciu fortecy St. Leon; pod dowództwem Bonapartego był w Egipcie, w bitwie pod Szebreis, Piramidami i Salachie, w kampanii rosyjskiej, w bitwie pod Austerlitz; gdy wracał z Egiptu, w archipelagu przy wyspie Syffanta dostał się do niewoli tureckiej, w której przebywał prawie półtora roku, wykupiony przez ks. Adama Czartoryskiego, wstąpił na nowo w szeregi wojsk francuskich; odznaczony kawalerskim Krzyżem Polskim, oficerskim Legii Honorowej 29 I 1803, oraz kawalerskim Krzyżem Neapolitańskim; zm. we Lwowie; ż. Anna Pieńczykowska herbu Brzeźna, c. Stanisława, konsyliarza sądów szlacheckich stanisławowskich i Franciszki Świejkowskiej h. Trzaska; dzieci: Stanisław, Sydonia.

• MARIANNA Szumlańska (ok. 1690-po 1720), c. Aleksandra i Ludwiki Starzeńskiej; m. Aleksander Trzecieski (ok. 1690-po 1740), podstoli kijowski 1715, później kaszelan kijowski (AGZ Trembowla).

Źródła: Dw. Teki; Dyakowski, Diariusz odsieczy wiedeńskiej; Nies. t.8/632-633; Stup. t.3/129-130; Żych. t.1/224.

Szeliski

Szeliski h. Lubicz, vel Sieliski, Czeliski, Szelski, w Prusach, odgałęzienie rodziny von Howenburg, która swój herb rodowy zamieniła na herb Lubicz (Żern.).

Szczepański

Szczepański h. Dołęga, dawniej Sczepański, również w wersji Szczepankowski, rodzina pochodząca z woj. płockiego, skąd przeniosła się w Krakowskie, Pomorskie i do Prus.

Strzyżewski

Strzyżewski h. Gozdawa, vel Strzeżowski, właściwie Strzyżowski, rodzina osiedlona w ziemi sanockiej, wymieniana przez Paprockiego. Pisała się z miejscowości Strzyżów w pow. pilznieńskim, gdzie dziedziczyli już w czasach Długosza. W XIX wieku byli właścicielami m. in. dóbr Brzana Dolna i Lichwin w Galicji. Zob. genealogię linii V tej rodziny w serwisie genealogicznym Genealogia okiem.
Genealogia
(osób: 39)

• ALEKSANDRA Strzyżewska (1821-1878), c. Józefa i Ludwiki Bronikowskiej; poch. cm. Rakowicki w Krakowie; m. (ok. 1840) Leon Stadnicki h. Drużyna (ok. 1810-1854), s. Sebastiana i Magdaleny Szwarzenberg-Czerny h. Nowina, wnuk Bernarda i Franciszki Chronowskiej.

• JÓZEF Strzyżowski (1768-16 III 1842), s. Wojciecha i Heleny Leszczyńskiej, właściciel dóbr Lichwin k/ Tarnowa od 1799; zm. Rzuchowa k/ Tarnowa; ż. (ok. 1820) Ludwika Bronikowska h. Osęki (1794-21 XI 1845), c. Józefa i Kunegundy Dubalskiej h. Korab; zm. Rzuchowa; 2v. za Janem Radkiewiczem; dzieci: Melania, Aleksandra, Maria (?). 

Źródła: Bork. Rocz. t.1/560; Nies. t.8/554; Pap.

Strzyżewski h. Strzemieńczyk, vel Strzyżowski, nobilitowani pod koniec XVIII wieku. Wylegitymowali się ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862.
Herb — w polu czerwonym złote strzemię trójkątne z ogniwem u wierzchu i naokoło podstawy. Nad koroną szlachecką trzy pióra strusie. Został nadany Jackowi Strzyżewskiemu 10 V 1785 r. przez króla Stanisława Augusta (Ostr.). 

• KATARZYNA Marianna Strzyżewska h. Strzemieńczyk (ok. 1775-po 1797), c. Jacka i Wiktorii Katerla; m. Antoni Brykczyński h. Gwiaździcz (ok. 1760-po 1818), szambelan Stanisława Augusta Poniatowskiego, poseł na sejm 1818; dzieci: Stanisław, Józef, Ludwika – Brykczyńscy.

• PIOTR Paweł Strzyżewski, Strzyżowski h. Strzemieńczyk (29 VI 1777-6 I 1854), s. Jacka i Wiktorii Katerla, pułkownik wojsk polskich, uczestnik wojen napoleońskich, ziemianin; adiutant przy królu saskim, w młodocianym wieku, ukończywszy kurs w Korpusie Kadetów, „wstąpił w szeregi wojskowe i w tychże, przed i po utworzeniu Ks. Warszawskiego, z chlubą uczestniczył we wszystkich kampaniach owej epoki, kawaler Orderu Krzyża Wojskowego i francuskiej Legii Honorowej” (Kur. Warsz.); jeden z dowódców wojen napoleońskich oraz powstania galicyjskiego przeciw Austrii; dziedzic dóbr Jabłoń pod Janowem Podlaskim, „znany był z wzorowego w dobrach swoich gospodarstwa, ulepszenie rolnictwa, chów owiec, plantacje drzew były szczególnym troskliwości jego przedmiotem, znaczna część topoli włoskich, którymi wysadzone są drogi Jerozolimskie w Warszawie pochodzą z jego szkółek” (Kur. Warsz.); wylegitymowany ze szlachectwa w Królestwie Polskim w latach 1836-1862, z herbem Strzemieńczyk; zm. Jabłoń, pow. Włodawa, lat 76, poch. tamże (PSB t.45/92; Szl. Król.); ż. (17 VII 1811 Włostowice) Emma Teresa Seweryna hr. Potocka z Podhajec h. Pilawa (ok. 1786-1858), c. Seweryna i Anny Teofili ks. Sapieha h. Lis; mieszkała długi czas we Florencji we Włoszech; ślub w parafii Włostowice, woj. lubelskie, miejscowość: Puławy (MK Włostowice).

Źródła: Bork. Sp. 427; Ostr. t.1/611 nr 3607, t.2/375; Szl. Król.; Żern. t.2/393.

Strumiłło

Strumiłło h. Dąbrowa i Nałęcz vel Strumiło, pierwotnie Stromiło, rodzina litewska, wywodząca swoje początki od dawnych kunigów litewskich. Niektórzy używali przydomku Pietraszkiewicz lub Pietraszkowicz, od imienia Piotra (Pietraszki), starosty drohickiego i marszałka hospodarskiego w XV wieku. Jedna gałąź, przeniosła się do Rosji i orzymała 1824 r. potwierdzenie tytułu książęcego. Pierwotnie pieczętowali się Dąbrową, dopiero później, poprzez związki małżeńskie przyjęli herb Nałęcz, czasem kładąc go obok Dąbrowy. Linia, która się przeniosła z Litwy na Ruś Czerwoną, używała samego Nałęcza. Gniazdem tego rodu jest powiat wiłkomirski, w woj. wileńskim. W XIX wieku byli właścicielami m.in. dóbr Inkietra i Skarkokłaniec w pow. wiłkomirskim, oraz wsi Błogosławieństwo n/ Niemnem, na Żmudzi. Zob. też genealogię linii II tej rodziny w serwisie genealogicznym - Genealogia okiem.
Genealogia
(osób: 28)

• JÓZEF Ignacy Antoni Strumiło (1820-1858), s. Józefa i Ludwiki Libelt, kandydat prawa i magister nauk przyrodniczych uniwersytetu w Dorpacie; właściciel dóbr Skarkokłaniec w pow. wiłkomirskim i zakładu ogrodniczego w Wilnie; ż. Maria Korwin Sarnecka h. Ślepowron (1820-po 1858), c. Wincentego z Kalusa, kapitana wojsk napoleońskich, kawalera franc. Legii Honorowej, krzyża Virtuti Militari i medalu św. Heleny, marszałka szlachty pow. lityńskiego, i Melanii Scipio del Campo; dzieci: Jan, Maria, Felicja, Lucylla.

• ZOFIA Strumiłło (24 I 1923-22 VI 1959), c. Tadeusza i Stefanii Herman, inżynier rolnictwa, lekarz weterynarii, wieloletni pracownik Zakładu Higieny Weterynaryjnej w Poznaniu; taterniczka, zginęła na grani Czarnego Szczytu (Medycyna Weterynaryjna nr 10/1959, s. 671-672, wspomnienie pośmiertne; Taternik nr 1/1960).

Źródła: Bork. Rocz. t.1/558-559, t.2/680-681.

Starzyński

Starzyński h. Doliwa vel Starzeński, rodzina wielkopolska, skąd jedna linia przeniosła się na Ruś Czerwoną, inna na Podole. Pisała się ze Starzyń, ale jej wsią gniazdową jest zapewne Starzyn k/ Chodowa w pow. łęczyckim.

Spira

Spira h. Pernus vel Spyra, Spyrn, Szpyra, Spera?, Szpyrka, Szpyrkowicz, rodzina zamieszkała głównie w Krakowie i Małopolsce, pochodząca zapewne od czeskiego rodu Pernus v. Pyrnus, o czym może świadczyć herb przez nich używany. Pernusowie otrzymali indygenat w Rzeczy­pos­politej od króla Stefana Batorego w 1589 r. Jedna gałąź osiedliła się na Podolu, posiadając tam w XIX w. dobra ziemskie Michałówka w ówczesnym pow. olgopolskim, gubernii podolskiej.
Genealogia
(osób: 12) 

• AUGUST Spira (ok. 1820-1877), brat Józefa, właściciel dóbr Michałówka na Podolu, w pow. olgopolskim; ż. (1846) Waleria Katarzyna Fryderyka hr. Ilińska h. Lis (1824-po 1882), c. Tadeusza, starosty perejasławskiego, i Karoliny Kołyszko h. Denis, generałówny; dzieci: Józefa, Józef, Tekla.

• LUDWINA Anna Spira (1870-1935); m. (1890) Kazimierz Józef Mikołajski (1859-1913), s. Juliana i Ludwiny Bałabanówny, komisarz, prawd. we Lwowie; dzieci: Jan, Michał, Maria, Jakub, Julian, Helena, Józef, Marcelina – Mikołajscy.

Źródła: Bork. Rocz. t.1/553, t.2/675; Nies. t.7/273-274.

Szadurski

Szadurski h. Ciołek, vel Sadurski, rodzina małopolska, pochodząca z Szadurek w woj. lubelskim, później przeniosła się na Litwę i do Inflant. W XIX wieku byli właścicielami dóbr Zwirdzin, Dunakl, Dorotpol, Duksztygal, Newlany, Dembowiec, Bohdany, Jasmnyża, Pusza, Fejmany, Małnów, Oświej, Pelecz, Salnowo i Kazimierzów w Inflantach Polskich, w pow. lucyńskim i dynaburskim, Balin i Domanowo w pow. drysieńskim, Adamów w pow. siebieskim. Z tej rodziny Stanisław, starosta ryski 1614 r.
Genealogia
(osób: 73)

• MONIKA Szadurska (ok. 1825-po 1857), c. Antoniego i Elżbiety Łopacińskiej, właścicielka dóbr Zielonpol i Andrepno w pow. rzeczyckim, Strzałki i Balin w pow. drysieńskim; m. (1844) Adam Benisławski h. Pobóg (ok. 1810-1857), właściciel dóbr Krasno w gub. włodziemierskiej. 

• WIKTOR z Szadurek Szadurski (ok. 1800-po 1840), s. Franciszka Ksawerego i Franciszki Felkerzamb, właściciel dóbr Jasmnyża, Pusza i Fejmany w Inflantach Polskich, w pow. dynaburskim; kawaler orderu św. Jerzego; ż. Teresa Mohl h. Trzy krety (ok. 1810-po 1840); dzieci: Leon, Aleksander, Józef, Jadwiga, Zofia.

Źródła: Bork. Rocz. t.2/688-691; Nies.; Żych.